Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

Πολιτική ανεντιμότητα


Μόλις χθες ήταν που λέγαμε για τις «μεγάλες κουβέντες» και πόσο εύκολες τις έχουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Για τα ΜΑΤ ήταν η κουβέντα αν θυμάστε. Εκείνο το άθλιο αστυνομικό σώμα, που το μόνο που ονειρεύονταν ως αντιπολιτευόμενοι και αντιμνημονιακοί ήταν να έρθουν στην εξουσία και να το καταργήσουν και τώρα το πάνε ολοταχώς για να το αναδείξουν σε δεξί τους χέρι στη διαχείριση και τη διατήρηση της εξουσίας.
Φυσικά την ευκολία των συριζαίων να σταμπάρουν με χυδαίους ή απλώς υβριστικούς χαρακτηρισμούς τους πολιτικούς αντιπάλους την ξέραμε. Είχαν δώσει δείγματα γραφής με τα «γερμανοτσολιάδες» και άλλα παρεμφερή επίθετα με τα οποία στόλιζαν πασόκους και νεοδημοκράτες. Και μετά ήρθαν και οι δικοί τους. Οι χθεσινοί σύντροφοι και συναγωνιστές που ξαφνικά βαφτίστηκαν «προδότες της Αριστεράς», διότι δεν είχαν καταλάβει ότι στη σημερινή Ελλάδα αριστεροί είναι μόνο όσοι συμπορεύονται με τον Τσίπρα και προσαρμόζονται στις ιδεολογικοπολιτικές μεταλλάξεις του.
Και τώρα η τακτική συνεχίζεται. Σύμφωνα με «κυβερνητικές πηγές» η στάση του Σακελλαρίδη είναι «ανέντιμη». Δεν έχει καμιά σημασία που παραιτήθηκε από βουλευτής και παρέδωσε την έδρα. Ηξερε τι προϋπέθετε το μνημόνιο κι άρα έπρεπε να μείνει στη θέση του και να υπερψηφίσει τα όσα η διαπραγματευτική ανικανότητα των Τσακαλώτου-Σταθάκη και η πολιτική ενδοτικότητα του Τσίπρα φορτώνουν καθημερινά στις πλάτες του ελληνικού λαού.
Ποιοι και πόσοι θα έχουν την ίδια ή και χειρότερη τύχη με τον Σακελλαρίδη ο χρόνος θα το δείξει. Το δύσκολο -ή και αδύνατο- θα είναι να μην υπάρξει κανένας. Γιατί αν οι πλειστηριασμοί και η πρώτη κατοικία έχουν βαρύ πολιτικό κόστος, το Ασφαλιστικό, όπως το προετοιμάζει ο Κατρούγκαλος, θα έχει ασήκωτο. Και θα επιτρέπει κι ένα καταλυτικό αντεπιχείρημα στην όποια επικοινωνιακή πολιτική του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ.
Διότι το «κατρουγκάλειο» τερατούργημα που πλασάρεται ως «ασφαλιστική μεταρρύθμιση» πότε και από ποιον είχε γνωστοποιηθεί προεκλογικά στον ελληνικό λαό ως δεσμευτική συνέπεια της μνημονιακής δέσμευσης του πρωθυπουργού ύστερα από εκείνο το 17ωρο ξενύχτι; Για να ξέρουμε τελικά και τι λέμε όταν μιλάμε για «πολιτική εντιμότητα ή ανεντιμότητα».