Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

Σε μια χώρα που προς το παρόν τουλάχιστον δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας.

Το κλίμα για την Ελλάδα στο εξωτερικό, ειδικά δε μεταξύ των εταίρων – δανειστών, έχει αλλάξει.
Οι λόγοι πολλοί. Βασικό όμως ρόλο έχει παίξει για την αλλαγή αυτή η διαπίστωση πως η σημερινή κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει.
Βέβαια, οι εταίροι – δανειστές δεν αρκούνται στις διαπιστώσεις καλών προθέσεων και για τον λόγο αυτόν ελέγχουν και θα ελέγχουν την πορεία υλοποίησης των δεσμεύσεων αυτών.
Τέλος πάντων. Το κλίμα είναι, ή στη χειρότερη δείχνει, καλό έξω. Επιβεβαιώνεται και από τις συζητήσεις να δοθούν 44 δισ. ευρώ και όχι 31,5 δισ. ευρώ.
Ομως στο εσωτερικό τι γίνεται; Ακούμε τον Γερμανό υφυπουργό Φούχτελ να δηλώνει από τη Θεσσαλονίκη ότι 1.000 Γερμανοί κάνουν τη δουλειά 3.000 Ελλήνων στην Αυτοδιοίκηση για παράδειγμα.
Αρα περισσεύουν 2.000. Και άρα πρέπει να φύγουν και να βγουν στην αγορά. Ποια αγορά όμως; Σε αυτή που διαθέτει πάνω από 1,3 εκατομμύρια ανέργους;
Διότι όλοι μιλάμε και επικρίνουν τον μεγάλο δημόσιο τομέα της χώρας. Ολοι στηλιτεύουμε τον τρόπο με τον οποίο έγιναν οι διορισμοί και όλοι φυσικά ζητούμε τη μείωση των δημοσίων δαπανών και έχουμε πειστεί τελικά ότι δημόσιες δαπάνες είναι οι μισθοί και οι συντάξεις.
Δεν είναι όμως έτσι. Δεν είναι μόνο οι μισθοί και οι συντάξεις των υπαλλήλων οι δημόσιες δαπάνες. Και δεν είναι ο μεγάλο αριθμός δημοσίων υπαλλήλων το πρόβλημα του Ελληνικού Δημοσίου.
Είναι και πολλά άλλα. Είναι για παράδειγμα η διαχείριση των δημοσίων πόρων. Και δεν μιλάμε για τη σημερινή κυβέρνηση. Μιλάμε για τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών. Ειδικά γι’ αυτές που διαχειρίστηκαν πόρους για εξοπλιστικά προγράμματα, αμφιβόλου μάλιστα ποιότητας και αποδοτικότητας αλλά και τους προϋπολογισμούς των Ολυμπιακών Αγώνων.
Και για να επανέλθουμε. Εάν γίνουν απολύσεις και στον δημόσιο τομέα, και όχι αυτό το καθεστώς εφεδρείας που άρχισε να εφαρμόζεται, το αποτέλεσμα θα είναι ακόμη περισσότεροι άνεργοι.
Σε μια χώρα ανέργων. Σε μια χώρα που προς το παρόν τουλάχιστον δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας. Μόνο απώλεια θέσεων εργασίας. Και κατ’ επέκταση απώλεια αγοραστικής δύναμης με άμεση συνέπεια χάος στην πραγματική οικονομία.
Οπότε ας μην επιχαίρουν κάποιοι με τις απολύσεις στο Δημόσιο (και δεν αναφερόμαστε φυσικά στους επίορκους) διότι όλα μια αλυσίδα είναι. Ειδικά στην Ελλάδα, που έστησε μια οικονομία πάνω στο Δημόσιο και στον μόνιμο μισθό των υπαλλήλων.
Το καλό είναι πως ο Αντώνης Σαμαράς το ξέρει αυτό. Και αναζητεί εναγωνίως επενδύσεις με στόχο την ανάπτυξη.