Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Δεν φαίνεται να πείθουν πια τους πολίτες. . .

Οσοι αρέσκονται σε θεωρίες συνωμοσίας για να εξηγήσουν τα αυτονόητα δεν φαίνεται να πείθουν πια τους πολίτες που έχουν αποδείξει με τη στάση τους μεγαλύτερη αυτογνωσία και αυτοσυγκράτηση από τους πάσης φύσεως εκπροσώπους. Στα τρία χρόνια της διαρκούς αφαίμαξης, η κοινωνία άντεξε αλλά δεν χωρεί αμφιβολία ότι έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όριά της και τώρα στην τελική φάση του βάναυσου προγράμματος απαιτούνται λεπτοί χειρισμοί διότι αρκεί και μια σταγόνα για να προκληθεί η κατάρρευση του φράγματος που συγκρατεί τη συσσωρευμένη πίεση.
Η κυβέρνηση προφανώς γνωρίζει πως οι αντοχές εξαντλήθηκαν και είναι προφανές ότι δεν επιθυμεί να... αυτοκτονήσει. Μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας οφείλει να κινηθεί με ταχύτητα προκειμένου να διευκολύνει τη στροφή της οικονομίας που θα επαναφέρει την ελπίδα. Ολιγωρίες και παλινδρομήσεις στην παρούσα περίοδο ενδέχεται να αποδειχθούν ολέθριες και αυτό έχει υποχρέωση η ηγεσία της χώρας να το καταστήσει σαφές και στους εταίρους και δανειστές.
Την ίδια στιγμή, η έξαλλη αντιπολίτευση, παρότι εσχάτως δείχνει να έχει αποβάλει τις υπερφίαλες και βαρύγδουπες υποσχέσεις, επιμένει στην υιοθέτηση κάθε... πικραμένου. Μπορεί, για παράδειγμα, να εγκαταλείφθηκε η εξαγγελία για σκίσιμο των μνημονίων, καθώς σε λίγους μήνες δεν θα υφίστανται εκ των πραγμάτων, αλλά οι υποσχέσεις των πάντων στους πάντες παραμένουν ως ρητορική στην πλειονότητα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις.
Καιρός να αντιληφθούν και οι μεν και οι δε ότι για να διεκδικούν τη διακυβέρνηση του τόπου πρέπει πρώτα να φροντίσουν να υπάρχει, και αυτό δεν μπορεί να συμβεί χωρίς πολιτική σταθερότητα.