Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Πρέπει ίσως να περάσουμε και από αυτή τη φάση για να βρούμε τον δρόμο μας...

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως τα κυρίαρχα συναισθήματα στην ελληνική κοινωνία είναι η οργή και η διάθεση τιμωρίας του «συστήματος». Οι πιο συνηθισμένες φράσεις που ακούς από ανθρώπους διαφόρων κατηγοριών και απόψεων είναι: «Δεν θέλω να με εκβιάζει κανείς, δεν έχω πολλά να χάσω ακόμη για να με απειλεί οιοσδήποτε με πτώχευση ή με τη δραχμή». «Εγώ θέλω να τους τιμωρήσω και δεν με νοιάζει τι θα γίνει την επομένη το πρωί. Δεν πάει άλλο». Ή «αυτή τη φορά θα τους δείξουμε για να καταλάβουν. Στις μεθεπόμενες εκλογές θα το ξανασκεφθούμε ψύχραιμα». Αν τα πράγματα δεν αλλάξουν τις επόμενες δυόμισι εβδομάδες η χώρα θα μπει σε μια σοβαρή περιπέτεια στις 7 Μαΐου. Πρέπει ίσως να περάσουμε και από αυτή τη φάση για να βρούμε τον δρόμο μας, να αναγκάσουμε το όποιο αστικό καθεστώς αυτής της χώρας να σοβαρευθεί αντί να παρακολουθεί μοιρολατρικά τους «πειρατές» και τους εμπόρους της δραχμής να πουλάνε την πραμάτεια τους. Η φάση της αστάθειας μπορεί ίσως να είναι απαραίτητη για να υπάρξει μια ανασύνταξη του πολιτικού σκηνικού με την είσοδο νέων, σοβαρών ανθρώπων στην πολιτική.