Κυριακή 5 Μαΐου 2013

Ισως αυτή η βασανιστική περίοδος να εξελιχθεί σε έναν εφιάλτη .


Τα όσα ζούμε τα τέσσερα τελευταία χρόνια μπορεί να μας έχουν δημιουργήσει πολλαπλά αδιέξοδα και σε ορισμένους να έχουν καταστήσει την καθημερινότητα έναν Γολγοθά, αλλά είναι βέβαιο πως αν ξαναδούμε τα ατομικά και συλλογικά μας σφάλματα, μπορούμε και πάλι να ελπίζουμε. Ισως αυτή η βασανιστική περίοδος να εξελιχθεί σε έναν εφιάλτη που πέρασε αφήνοντας πίσω του θύματα αλλά και... σοφία για να μη ξαναζήσουν οι επόμενες γενιές με τα δικά μας βάρη και ανομίες που τους κληροδοτήσαμε αφρόνως.
Η παραδοχή της ατομικής ευθύνης ενός εκάστου εξ ημών αλλά και η υποχρέωση να σταθούμε όρθιοι και αλληλέγγυοι μπορεί να αποτελέσουν την αξία του μέλλοντος, για μια κοινωνία που μπορεί να πέφτει αλλά έμαθε πια να σηκώνεται και πάλι με αξιοπρέπεια και δύναμη. Οι επόμενοι μήνες πράγματι είναι οι κρισιμότεροι, καθώς θα κριθεί αν η δοκιμασία τελειώνει και έρχεται η σταθεροποίηση για να επιστρέψει σταδιακά η αισιοδοξία για αλλαγή της φοράς των πραγμάτων, που θα καταστήσουν την προοπτική βεβαιότητα ώστε να απεγκλωβιστεί η χώρα από τα βαριά δεσμά που την καθηλώνουν.
Η ως τώρα επίδειξη ωριμότητας εκ μέρους των πολιτών αποτελεί πολύτιμο κεφάλαιο, που δεν πρέπει να ξοδευτεί ασκόπως αλλά να αξιοποιηθεί με φειδώ και σύνεση από την κυβέρνηση και τους πάσης φύσεως εκπροσώπους της. Η προσδοκία υπάρχει και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να διαψευσθεί. Θα ήταν δε λάθος μέγα να παρερμηνευθεί η κοινωνική αφανής στήριξη στα δύσκολα.