Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

Η κυβέρνηση μοιάζει να παίζει το τελευταίο χαρτί της.

Η κυβέρνηση μοιάζει να παίζει το τελευταίο χαρτί της. Το οποίο δυστυχώς μετατρέπεται σε τελευταίο χαρτί και για την ίδια τη χώρα. Ζητώντας τη σύγκληση της πενταμερούς, που έγινε εξαμερής με την προσθήκη του προέδρου του Eurogroup Γ. Ντάισελμπλουμ, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να κάνει την υπέρβαση. Αυτήν που θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει το δραματικό αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί η χώρα και συγχρόνως θα καθησυχάσει τους πολίτες που, μην έχοντας πια και πολλά χρήματα να σηκώσουν από τα ΑΤΜ, αγωνιούν για τις συντάξεις και τους μισθούς τους. Σε μία οικονομία που έχει καταρρεύσει απολύτως, που ο κανόνας είναι πλέον κανείς να μην πληρώνει κανέναν?
Η κυβέρνηση χθες με την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα έδειξε ότι έχει κάνει μία πολύ δύσκολη υψηλού ρίσκου επιλογή. «Εκαψε τις βάρκες» και τώρα πια δεν υπάρχει οδός διαφυγής. Ετσι προσέρχεται απόψε σε μία από τις κρισιμότερες «μάχες» εξουθενωμένη, αποδυναμωμένη, απέναντι σε ένα εχθρικό Διευθυντήριο (που η ίδια όμως συγκρότησε ζητώντας τη μίνι διάσκεψη), σε κλίμα πολωμένο, με ευθύνη και της ίδιας. Και όλοι, φυσικά, αναρωτιούνται: υπάρχει κάποιος σχεδιασμός; Εχουν σκεφθεί τι ακριβώς θα ζητήσουν και έχουν υπολογίσει ποιος μπορεί να είναι ο ρεαλιστικός στόχος απόψε; Ή απλώς θα χρησιμοποιηθεί αυτή η συνάντηση για να βρεθούν άλλοθι, να γίνει το blame game και να φορτωθεί η ευθύνη στο Διευθυντήριο για ό,τι συμβεί από δω και πέρα; Γιατί εάν απόψε ο κ. Τσίπρας ζητήσει χρηματοδοτική ανάσα, απόλυση της τρόικας, χρόνο και συμπάθεια, θα πρέπει να έχει κάτι πολύ μεγάλο να προσφέρει ως αντάλλαγμα. Και με την ομιλία του χθες, που απευθυνόταν στο κομματικό ακροατήριό του, έδειξε ότι δεν θα έχει κάτι τέτοιο στις αποσκευές του.
Ηγέτης, όμως, λογίζεται εκείνος που νοιάζεται για την τύχη της χώρας και το μέλλον των πολλών και δεν λυγίζει από τις κραυγές των λίγων.
Ολοι θέλουμε να πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση κάτι έχει στο μυαλό της, δεν πάει «γυμνή» στον λάκκο των λεόντων. Και, κυρίως, ότι αντιλαμβάνεται τις δραματικές συνέπειες από ένα «ηρωικό» αδιέξοδο... Το οποίο δυστυχώς μετατρέπεται σε τελευταίο χαρτί και για την ίδια τη χώρα. Ζητώντας τη σύγκληση της πενταμερούς, που έγινε εξαμερής με την προσθήκη του προέδρου του Eurogroup Γ. Ντάισελμπλουμ, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να κάνει την υπέρβαση. Αυτήν που θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει το δραματικό αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί η χώρα και συγχρόνως θα καθησυχάσει τους πολίτες που, μην έχοντας πια και πολλά χρήματα να σηκώσουν από τα ΑΤΜ, αγωνιούν για τις συντάξεις και τους μισθούς τους. Σε μία οικονομία που έχει καταρρεύσει απολύτως, που ο κανόνας είναι πλέον κανείς να μην πληρώνει κανέναν?
Η κυβέρνηση χθες με την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα έδειξε ότι έχει κάνει μία πολύ δύσκολη υψηλού ρίσκου επιλογή. «Εκαψε τις βάρκες» και τώρα πια δεν υπάρχει οδός διαφυγής. Ετσι προσέρχεται απόψε σε μία από τις κρισιμότερες «μάχες» εξουθενωμένη, αποδυναμωμένη, απέναντι σε ένα εχθρικό Διευθυντήριο (που η ίδια όμως συγκρότησε ζητώντας τη μίνι διάσκεψη), σε κλίμα πολωμένο, με ευθύνη και της ίδιας. Και όλοι, φυσικά, αναρωτιούνται: υπάρχει κάποιος σχεδιασμός; Εχουν σκεφθεί τι ακριβώς θα ζητήσουν και έχουν υπολογίσει ποιος μπορεί να είναι ο ρεαλιστικός στόχος απόψε; Ή απλώς θα χρησιμοποιηθεί αυτή η συνάντηση για να βρεθούν άλλοθι, να γίνει το blame game και να φορτωθεί η ευθύνη στο Διευθυντήριο για ό,τι συμβεί από δω και πέρα; Γιατί εάν απόψε ο κ. Τσίπρας ζητήσει χρηματοδοτική ανάσα, απόλυση της τρόικας, χρόνο και συμπάθεια, θα πρέπει να έχει κάτι πολύ μεγάλο να προσφέρει ως αντάλλαγμα. Και με την ομιλία του χθες, που απευθυνόταν στο κομματικό ακροατήριό του, έδειξε ότι δεν θα έχει κάτι τέτοιο στις αποσκευές του.
Ηγέτης, όμως, λογίζεται εκείνος που νοιάζεται για την τύχη της χώρας και το μέλλον των πολλών και δεν λυγίζει από τις κραυγές των λίγων.
Ολοι θέλουμε να πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση κάτι έχει στο μυαλό της, δεν πάει «γυμνή» στον λάκκο των λεόντων. Και, κυρίως, ότι αντιλαμβάνεται τις δραματικές συνέπειες από ένα «ηρωικό» αδιέξοδο...