Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Όμως για να πάρουμε τη δόση μας ζητούν γη και ύδωρ.

Όμως για να πάρουμε τη δόση μας ζητούν γη και ύδωρ. Διάλυση των εργασιακών σχέσεων, απολύσεις και ό,τι άλλο μπορούν να σκεφτούν οι Τροϊκανοί, υποβοηθούμενοι και από κάποιους… Ελληνες καλοθελητές.
Οπότε πρέπει να λάβουμε μέτρα για να πάρουμε δόση. Και να μην πεθάνουμε από ασφυξία, όπως λέει ο κ. Στουρνάρας. Αλλά αν πάρουμε τα μέτρα αυτά, όπως τουλάχιστον διαρρέουν (διότι δεν τα έχουμε δει και επισήμως) δεν θα χρειαζόμαστε τον αέρα.
Γιατί; Μα, διότι πολύ απλά θα πεθάνουμε από ασιτία. Ουσιαστικά είναι σαν να μπαίνει το δίλημμα ασφυξία ή ασιτία. Τουλάχιστον οι περισσότεροι Έλληνες αυτή την εικόνα έχουν. Εκτός και αν υπάρχει κάτι άλλο. Το οποίο δεν βλέπουμε διότι δεν έχουμε και την πλήρη εικόνα.
Την οποία σίγουρα διαθέτει ο πρωθυπουργός, ο οποίος, σημειωτέον, είναι γνώστης των οικονομικών θεμάτων. Και επιμένει στην ανάγκη τήρησης των δεσμεύσεων που έχουμε αναλάβει, ώστε να πάρουμε και τις δόσεις μας.
Επιμονή που δείχνει ότι κάτι μπορεί να γίνει. Διαφορετικά δεν θα αναλάμβανε τέτοιο ρίσκο. Και σίγουρα δεν θα έλεγε πως τα μέτρα αυτά είναι τα τελευταία ούτε και πως η Ελλάδα μπορεί να περάσει τον… κάβο.
Γνωρίζει άλλωστε πως ο ελληνικός λαός δεν δίνει άλλη ανοχή, δεν θα επιτρέψει λάθη. Εξήντλησε την υπομονή του ανεχόμενος τις υποσχέσεις της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου.
Ανέχθηκε ακόμη και τα όσα ο Γ. Παπακωνσταντίνου υποστήριζε, ο οποίος την ώρα που μιλούσε για τα τελευταία μέτρα, κάτω από το τραπέζι αποφάσιζε με την Τρόικα τα επόμενα.
Ειλικρινά, αν μετά από αυτά κάποιος έρθει και μιλήσει και πάλι για μέτρα, τα πράγματα δεν θα είναι καθόλου καλά. Άλλωστε δεν θα μπορεί κάποιος να πάρει άλλα μέτρα πέραν αυτών των γνωστών που παίρνει μια συγκεκριμένη επαγγελματική τάξη όταν πρόκειται να ασκήσει το επάγγελμά της.
Μετά από αυτά εάν κι εφόσον ισχύσουν θα πρέπει να υπάρξει και ένα όραμα να δοθεί μια ελπίδα, οπωσδήποτε.