Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Τώρα, κανείς δεν τον πιστεύει.

Στην Τουρκία, όμως – και αυτό δεν το φώτισε αποχρώντως ο κ. Θ. Πάγκαλος – οι κυβερνήσεις Ερντογάν (αντίθετα με την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου), δεν προσπαθεί να φτιάξει ομελέτα χωρίς να σπάσει αβγά, ούτε να φτιάξει σκορδαλιά χωρίς να χρησιμοποιήσει σκόρδο.
Στην Τουρκία, οι κυβερνήσεις Ερντογάν έσπασαν τα στεγανά (Στρατιωτικών, Δικαστών και Διπλωματών), μπάζωσαν το «βαθύ κράτος» ώστε να γίνει «ρηχό», παρέπεμψαν τους συνωμότες του «Εργκένεκον» και της «Βαριοπούλας» στη Δικαιοσύνη, χτύπησαν παρακρατικούς, επίορκους και φοροφυγάδες, εφάρμοσαν το νόμο και στους αξιωματούχους του κεμαλικού κατεστημένου, στύλωσαν τα πόδια στους Αμερικανούς, διαπραγματεύονται σκληρά με τους Ευρωπαίους, αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή και έκλεισαν συμφωνίες με τους Ρώσους ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ και δολαρίων.
Αντίθετα, στην Ελλάδα, η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, όχι μόνο δεν τόλμησε να βάλει χέρι στα κάστρα και στα φέουδα της Ολιγαρχίας, όχι μόνο περιόρισε τις επεμβάσεις της στο «να αρπάξει τον οβολό της χήρας και το ψωμί του ορφανού», - αλλά δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει:
* Τη δική της εσωτερική συνοχή
* Την ενιαία αντίληψη και γραμμή σε όλα τα σημαντικά θέματα…
* Τον στοιχειώδη συντονισμό κυβερνητικών λόγων και κυβερνητικών έργων… Και
* «Την έξωθεν καλή μαρτυρία» ότι δεν βρίσκεται σε κατάσταση εμφυλίου πολέμου.
Με αυτή την κατάσταση δοσμένη, μέσα στο προσεχές δεκαπενθήμερο, ο κ. Γ. Παπανδρέου (και οι στενοί συνεργάτες του) θα είναι υποχρεωμένος: Να πείσει κομματικά και συνδικαλιστικά στελέχη του να αποδεχθούν πολιτικές που ισοδυναμούν με δημόσιο και εξευτελιστικό στριπ-τιζ. Να πείσει τους βουλευτές του ότι δεν υπάρχει άλλη πολιτική και, άρα, θα πρέπει να ψηφίσουν το γενικό ξεπούλημα και τη συνέχιση, άρα, της ύφεσης, χωρίς φυσικά καμιά προοπτική. Να πείσει, ακόμη και κυβερνητικά στελέχη του, ότι δίχως αυτή την πολιτική (της αδιέξοδης υποταγής), η χώρα κινδυνεύει να καταστραφεί ολοσχερώς…
Και τι θ’ απαντήσει σε όσα στελέχη του τον ρωτήσουν: «Γιατί ο Ερντογάν, κύριε πρόεδρε, έχει στείλει στη φυλακή δεκάδες επιφανείς τροχούς του βαθέως κράτους κι εμείς δεν στείλαμε ούτε ένα λαμόγιο;».
Ο,τι και ν’ απαντήσει θα είναι ήκιστα πειστικό. Όπως ήκιστα πειστικές θα είναι και οι αποφάσεις που θα λάβει.
Διότι, άφησε να συρθεί και σπατάλησε το όποιο πολιτικό κεφάλαιο διέθετε. Τώρα, κανείς δεν τον πιστεύει. Και αυτό δεν είναι τραγωδία μόνο για τον ίδιο!