Αρκεί παλιοί και νέοι ηγέτες να κοιτάξουν τον κόσμο κατάματα .

Στη γιορτή αυτή για τα 39 χρόνια του ΠΑΣΟΚ, εκτός από τη νοσταλγία για τον ιστορικό ηγέτη του, τον Ανδρέα Παπανδρέου, διάχυτη ήταν και η απογοήτευση για την απουσία της στοιχειώδους αυτοκριτικής. Για όλα έφταιξαν οι προηγούμενοι και οι επόμενοι, ίσως και το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Δεν έχουν άδικο ούτε ο Κ. Σημίτης ούτε ο Γ. Παπανδρέου όταν θυμίζουν τη διακυβέρνηση Καραμανλή. Ομως, δεν μπορούν να διαγράφουν τις δικές τους ευθύνες. Οταν με σπουδαία ηγετική ικανότητα έχεις οδηγήσει τη χώρα στο ευρώ και συμμαζεύεις την οικονομία, έχεις ιστορική ευθύνη για την ανακοπή του εκσυγχρονισμού του κράτους.

Οταν θεωρείς ότι το ΔΝΤ θα βοηθήσει το έργο της αναμόρφωσης της χώρας σου και αφήνεσαι να γλιστρήσεις στην καμένη γη που άφησε πίσω του ο Κ. Καραμανλής για να καταλήξεις στη σημερινή κατάσταση, δεν είναι δα και κάτι που πρέπει να περηφανεύεσαι?

Αν όλα έγιναν σωστά από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ δεν θα φτάναμε μέχρι εδώ? Και αυτό είναι το πιο μεγάλο πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ. Οτι θεωρεί πως όλα έγιναν καλά.

Δεν βγαίνει έτσι το παιχνίδι .Και η διήμερη συνάντηση μπορεί να έδωσε την ευκαιρία σε πρώην και νυν να βγάλουν τα εσώψυχά τους, αλλά αυτό πια δεν ενδιαφέρει κανέναν. Ούτε καν τους μεσήλικους που ήταν στο κοινό (που πιο πολύ είχαν στο μυαλό τους τον Ανδρέα Παπανδρέου).

Ας κοιτάξουν μπροστά, η Κεντροαριστερά δεν ήταν μόνο η διαφθορά, το πελατειακό κράτος, η κρίση, η κατάληξη στο Μνημόνιο .Ηταν και άλλα πολλά και μπορεί να είναι πολύ περισσότερα. Αρκεί παλιοί και νέοι ηγέτες να κοιτάξουν τον κόσμο κατάματα .Και πριν από αυτό, να κοιταχτούν οι ίδιοι στον καθρέφτη τους...

Και τότε θα μπορέσουν να βγουν από τις σκοτεινές αποπνικτικές αίθουσες και να αντικρίσουν κεφάλια σηκωμένα ψηλά, όχι ασπρισμένα...