Μετά από μακρά περίοδο μεγάλης δοκιμασίας η χώρα φαίνεται πως μπαίνει σε μια προοπτική ανάταξης που δεν πρέπει να αμφισβητηθεί. Αν η πολιτική ηγεσία γοητευθεί από τις Σειρήνες του λαϊκισμού και προτρέξει θα υποστεί ήττα στρατηγική και βλάβη ανήκεστο, αλλά τις συνέπειες θα πληρώσουν και πάλι οι πολίτες.
Το μεγάλο στοίχημα για τον τόπο είναι να μην επανέλθει το καθεστώς της φαυλότητας που εξασφαλίζει παροχές με δανεικά σε ένα αντιπαραγωγικό μοντέλο που βασίζεται στην κατανάλωση και όχι στην παραγωγή. Αν ανοίξει η βεντάλια της παροχολογίας, το χάος μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο και η καταστροφή αναπόφευκτη, καθώς το πολιτικό προσωπικό είναι επιρρεπές σε ανάλογες διολισθήσεις και εύκολα μπορεί να τα τινάξει όλα στον αέρα.
Προφανώς αυτό δεν σημαίνει πως όταν προκύψουν σαφή δείγματα ανάκαμψης και δημιουργηθεί μια κάποια ευκολία δεν πρέπει να ενισχυθούν οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, όπως είναι οι χαμηλοσυνταξιούχοι που δεν διαθέτουν άλλους πόρους. Αυτό όμως πρέπει να γίνει στοχευμένα και με φειδώ, ώστε να μη διαταραχθεί η κυρίαρχη επιλογή για τη σωτηρία του τόπου.
Το πολιτικό άγχος είναι κατανοητό, αλλά δεν μπορεί και κυρίως δεν επιτρέπεται να επηρεάσει την πορεία των μεταρρυθμίσεων και την εφαρμογή της αναγκαίας πολιτικής που θα φέρει αποτελέσματα για αλλαγή σελίδας στη χώρα. Οσοι (λίγοι ευτυχώς) από τον κυβερνητικό συνασπισμό το έχουν γυρίσει στο... λεβέντικο, καιρός είναι να συνέλθουν και να ξαναδούν τις ευθύνες τους για το παρόν αλλά και για το πρόσφατο παρελθόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου