Η ελληνική κοινωνία όμως είναι και η μόνη που μπορεί να φέρει την κάθαρση: στις εκλογές να τους στείλει όλους στο σπίτι τους...

Ας δεχθούμε, όμως, σαν υπόθεση εργασίας την θετική εκδοχή των πραγμάτων. Και πάλι παραμένει το κομβικό ερώτημα: Ποιοι θα εφαρμόσουν και θα υλοποιήσουν όλα αυτά που καθόλου εύκολα δεν είναι; Το ίδιο πολιτικό σύστημα που μετά από 30 χρόνια ανεπάρκειας, ανικανότητας, φαυλότητας, αδιαφάνειας και διαφθοράς οδήγησε την χώρα στο χείλος του γκρεμού; Οι ίδιοι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που εδώ και δύο χρόνια με πράξεις και παραλείψεις άλλοτε με πρόθεση και άλλοτε από άγνοια και πάντα με περισσή υποκρισία της έδωσαν την τελειωτική σπρωξιά στην αγκαλιά του ΔΝΤ και εν συνεχεία στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και στην μακροχρόνια υποτέλεια;

Ακόμη και τώρα το πολιτικό σύστημα λειτουργεί με τον γνωστό του τρόπο, αποφεύγει τις δύσκολες αποφάσεις, κινείται με αδιαφάνεια, αναζητά μονίμως άλλοθι για να συγκαλύπτει τις ευθύνες του, φροντίζει τις πελατείες του, ψαρεύει ψήφους στα θολά νερά της κοινωνικής απόγνωσης.

Το παραπαίον πολιτικό σύστημα που προκάλεσε την κατάρρευση της χώρας εξακολουθεί να μην παραδίδει τα κλειδιά. Κινείται με γνώμονα την επιβίωσή του ή διαφορετικά μοιάζει να λέει «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» όπου αλλόφυλοι είμαστε όλοι μας, η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της.

Η ελληνική κοινωνία όμως είναι και η μόνη που μπορεί να φέρει την κάθαρση: στις εκλογές να τους στείλει όλους στο σπίτι τους, παρακμασμένα κόμματα και μαυρογιαλούρους πολιτικούς. Για να εφαρμοστεί το όποιο πρόγραμμα είτε του μνημονίου είτε ένα άλλο εφαρμόσιμο χρειάζεται ένα άλλο πολιτικό προσωπικό που να αντανακλά τις ανάγκες της εποχής.

Διαφορετικά θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας…

Βρισκόμαστε στο όριο ανάμεσα στην αποτυχία και την επιβίωση...

Εδώ και δύο χρόνια, απ’ όταν η χώρα παραδόθηκε στους Ευρωπαίους εταίρους και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, εμείς οι Ελληνες βρισκόμαστε σε καταστολή. Ο λαός, οι θεσμοί, η οικονομία, η πολιτική τάξη περιμένουν τα πάντα από τους ξένους – να μάθουμε τι μας δίνουν και τι απαιτούν σε αντάλλαγμα, για να δούμε πώς θα είμαστε και τι θα κάνουμε.

Βρισκόμαστε στο όριο ανάμεσα στην αποτυχία και την επιβίωση. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε, όμως, ότι όσο δύσκολες και αν είναι αυτές οι μέρες, όσο σκοτάδι βλέπουμε μπροστά μας, η Ελλάδα έχει περάσει από πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες – σε εποχές που δεν διέθετε ούτε τους θεσμούς που έχει σήμερα ούτε τις δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία ούτε ο λαός είχε τόσο υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης. Ούτε, βέβαια, είχαμε τέτοια στήριξη από άλλες χώρες. Οσο κυνικοί και αν είμαστε, πιστεύοντας πως ό,τι κάνουν οι εταίροι μας το κάνουν για να σώσουν το ευρώ και τις δικές τους τράπεζες και οικονομίες, πόσοι Ελληνες μπορούν να ισχυριστούν ότι η οικονομία μας θα άντεχε χωρίς τη βοήθεια των δανειστών μας; Το ότι η ασκούμενη οικονομική πολιτική έχει οδηγήσει σε βαθιά ύφεση είχε ως σημαντικότατη επιπλοκή το γεγονός ότι εμείς οι Ελληνες είμαστε αναγκασμένοι να δείξουμε απόλυτη εμπιστοσύνη σε μια θεραπεία της οποίας η έκβαση είναι απρόβλεπτη.

Σημαντικός λόγος το παγώματος της κοινωνίας και της οικονομίας, λοιπόν, είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στους πολιτικούς μας και στις επιταγές των δανειστών. Δεύτερος λόγος είναι το γεγονός ότι είναι τόσο σοβαρός ο κίνδυνος της άτακτης χρεοκοπίας, που όλα (από την καθημερινότητα έως την εξωτερική πολιτική) περιστρέφονται γύρω από το Μνημόνιο, καθορίζοντας έτσι και το πεδίο της πολιτικής. Οι περισσότεροι πολίτες δεν μπορούν να συστρατευθούν εύκολα ούτε με αυτούς που βλέπουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί παρά να εξαρτάται από τα χρήματα των δανειστών της, άρα αναγκάζεται να υπακούει στις απαιτήσεις τους, ούτε με αυτούς που ισχυρίζονται ότι οι «σωτήρες» είναι απλοί απατεώνες που θέλουν να εμπορευθούν τα κάλλη της ωραίας κοιμωμένης Ελλάδας.

Τα πράγματα που πρέπει να γίνουν είναι απίθανα και δύσκολα...

Οι πολιτικοί μας βρίσκονται σε νευρική κρίση. Είναι κατανοητό γιατί έχουν έλθει τα πάνω-κάτω στη χώρα και έχει αλλάξει η «περιγραφή θέσης» βάσει της οποίας επέλεξαν να γίνουν πολιτικοί. Το μεγάλο πρόβλημα, όμως, είναι ότι αν και την τελευταία στιγμή δείχνουν υπευθυνότητα και προσπαθούν να σώσουν την παρτίδα, εν τέλει δεν αλλάζουν συνήθειες και συμπεριφορές.
Τι θα περίμενε ένας λογικός άνθρωπος εν όψει των κρίσιμων εκλογών και των απίστευτων δυσκολιών που περιμένουν την επόμενη κυβέρνηση; Οτι οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων θα είχαν επιλέξει τους κορυφαίους κάθε κλάδου, θα τους είχαν κλειδώσει σε ένα δωμάτιο και θα τους είχαν αναθέσει ένα επιχειρησιακό σχέδιο 150 ημερών. Ακόμη καλύτερο θα ήταν να είχαν επιλέξει αυτούς τους ανθρώπους από κοινού, να είχαν συμφωνήσει σε ένα κοινώς αποδεκτό κυβερνητικό πρόγραμμα και να άρχιζε η εφαρμογή από αύριο το πρωί, πριν από τις εκλογές. Σκεφθείτε τι εικόνα αξιοπιστίας και σοβαρότητας θα έδινε μια τέτοια πράξη, και προς τα μέσα και προς τα έξω. Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού θα καταλάβαινε ότι υπάρχουν και Ελληνες που έχουν πρόγραμμα και στόχους για τη χώρα μας.
Αυτή, δυστυχώς, είναι η παράδοση στα κόμματα και τους ηγέτες, με σπάνιες εξαιρέσεις. Μην ξεχνάτε ότι η δομή του υπουργικού συμβουλίου του κ. Παπανδρέου μετά τις εκλογές του 2009 δόθηκε στους αρμοδίους για επεξεργασία σε μια χαρτοπετσέτα.
Και όμως. Η χώρα έχει μπροστά της μερικούς κρίσιμους μήνες, που θα κρίνουν αν θα παραμείνει στο ευρώ. Τα πράγματα που πρέπει να γίνουν είναι απίθανα και δύσκολα.
Θα ήθελα πολύ να πιστέψω ότι οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος συνωμοτούν κάποια βράδια μακριά από όλους εμάς. Αφελές ίσως, αλλά θα ήθελα να ξέρω ότι διαπραγματεύονται ένα κοινό σχέδιο δράσης, με ονόματα, προθεσμίες, στόχους, το οποίο θα ακολουθηθεί μετά τις εκλογές εφ’ όσον διαθέτουν από κοινού κυβερνητική πλειοψηφία. Είναι πάρα πολλοί οι σοβαροί άνθρωποι που θα ήθελαν να τους βοηθήσουν και να στηρίξουν μαζί τον τόπο τους, σε μια ώρα ανάγκης. Ελληνες της διασποράς θέλουν να δώσουν τη μάχη για να σταθεί η πατρίδα στα πόδια της. Ηγεσία, όραμα και αίσθηση ευθύνης και εθνικής συνεννόησης περιμένει ο κόσμος με αγωνία. Αν δεν καταφέρουν να δώσουν σήμερα αυτό το σήμα τα δύο μεγάλα κόμματα, δεν θα πρέπει να εκπλαγούν αν η Αριστερά και τα άκρα σχηματίσουν πλειοψηφία. Οταν κάποιος σου ζητάει να πονέσεις με την υπόσχεση ότι θα έλθουν καλύτερες ημέρες, ζητάς αποδείξεις και απτά δείγματα των προθέσεων και ικανοτήτων του. Αν δεν τα έχεις, προφανώς δεν πιστεύεις πια σε τίποτα και το ρίχνεις στην τρέλα, τη διαμαρτυρία και σε ό,τι άλλο βοηθάει να εκτονωθεί μια δικαιολογημένη και συσσωρευμένη οργή.

Έτσι κι αλλιώς τα σώβρακα ήδη τους τα έχουν πάρει...

Μέσα στη σκόνη που σηκώνουν οι πανηγυρίζοντες και τα φερέφωνά τους περί «σωτηρίας» της χώρας οι «σωτήρες» ολοκληρώνουν στα γρήγορα τη δουλειά κόβοντας μισθούς, συντάξεις, δαπάνες για την υγεία, την παιδεία, με απολύσεις στο Δημόσιο, ξεπούλημα και παράδοση των κλειδιών της χώρας στους επιτρόπους που συντόμως θα εγκατασταθούν στα υπουργεία, δίπλα (για να μην πούμε μέσα) στα υπουργικά γραφεία.
Μέσα σε αυτό το χάος οι συγκυβερνώντες δεξιοσοσιαλίζοντες προσπαθούν να σώσουν το (πολιτικό) τομάρι τους, να λύσουν εσωκομματικούς λογαριασμούς, να αποφύγουν το ενδεχόμενο του καπελώματος από τυχόν «αρίστους» τύπου Παπαδήμου και πάει λέγοντας.
Στο πλαίσιο αυτό και μέσα στον Μάρτιο το ΠΑΣΟΚ σκοπεύει να ξεμπερδεύει με τον ΓΑΠ (καλά ξεμπερδέματα!). Ο Σαμαράς επιχειρεί να ανοίξει την αγκαλιά του για να χωρέσει μέσα όχι μόνο τον Βορίδη και τον Άδωνι, αλλά και την Ντορούλα (και, γιατί όχι, ακόμη και τον Καρατζαφέρη), προκειμένου να δημιουργηθεί η «μεγάλη παράταξη» που θα διεκδικήσει την επόμενη (δια)κυβέρνηση του τόπου.
Όμως, όσο κι αν είναι μεγάλη η αγκαλιά του προέδρου, δύσκολα θα μαντρώσει τους δεξιούς ψηφοφόρους, οι οποίοι αδυνατούν να κατανοήσουν πώς είναι δυνατόν να σώζονται καταστρεφόμενοι...
Κάπως έτσι, λοιπόν, στα γρήγορα και πριν ο κόσμος πάρει χαμπάρι ότι αυτήν ακριβώς την περίοδο θεσμοθετείται η καταστροφή και δένεται η χώρα χειροπόδαρα για τις επόμενες δεκαετίες, το εγχώριο πολιτικό κατεστημένο, λειτουργώντας ως δεσμοφύλακας, προετοιμάζεται για εκλογές ελπίζοντας ότι θα εξέλθει αναβαπτισμένο και τροπαιούχο από την εκλογική διαδικασία.
Βέβαια, αν οι μετρήσεις δείξουν ότι τα κουκιά δεν βγαίνουν, τότε υπάρχει και η δοκιμασμένη τακτική της παράτασης του πρωθυπουργικού βίου του... Παπαδήμου. Μέχρι να σαπίσουν όλοι μαζί. Μετά... βλέπουνε. Έτσι κι αλλιώς τα σώβρακα ήδη τους τα έχουν πάρει...

Μας κλαίνε ζωντανούς, «μας κλαίνε οι ρέγκες». Πρέπει να παραδεχτούμε πως είμαστε για κλάματα...

Από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο και από τον Οκτώβριο έως τον Φεβρουάριο, με τη μέθοδο της κατατρομοκράτησης, ενώ γνωρίζανε πως δεν υπήρχε περίπτωση να βγούμε από το ευρώ, γιατί τότε η διάλυση της Ευρωζώνης θα ήταν δεδομένη και καταστροφική γι' αυτούς, «έπαιξαν και κέρδισαν» για τα επόμενα χρόνια να δώσουν παράταση και ανάσα στη χώρα μας.

Δηλαδή να μάθουμε να ψωμολυσάμε, για να αποπληρώνουμε τις δόσεις κι όχι το δάνειο, για να αυξάνεται το χρέος και να μην έχουν τέλος τα ελλείμματα.

Μας βάζουν σε έναν φαύλο κύκλο, που για να βγούμε από εκεί, θα πρέπει να σπάσουμε τον κρίκο και επειδή είμαστε ο αδύναμος, είμαστε ο πιο επικίνδυνος στην αλυσίδα τους, γιατί θα γίνουμε και θα δώσουμε το παράδειγμα στους άλλους, που ήδη δοκιμάζονται, δηλαδή στις χώρες που έρχεται η σειρά τους.Με τη λιτότητα που επιβάλλουν περιφρονούν την όποια παραγωγική ανάπτυξη κι αυτό φάνηκε τα δύο τελευταία χρόνια, που μας βασανίζουν με τα μέτρα της σταγόνας και με τα νέα μέτρα του νέου Μνημονίου, που γι' αυτούς παράγει χρήμα και κέρδη και για τους εργαζόμενους ανεργία και θάνατο.

Μας κλαίνε ζωντανούς, «μας κλαίνε οι ρέγκες». Πρέπει να παραδεχτούμε πως είμαστε για κλάματα. Δεν γίνεται όμως τα κροκοδείλια δάκρυα να κρύψουν τα ψέματα και τις απάτες. Είναι ολοφάνερο πως κάνουν δοκιμή της πολιτικής τους που υπαγορεύουν η Γερμανία και το ΔΝΤ πάνω στην πλάτη των Ελλήνων εργαζομένων, συνταξιούχων, ανέργων, των γέρων και των νέων κι αν πετύχουν το κοστούμι που θα βγάλουν από το εργαστήριό τους θα εφαρμοστεί σε όλους τους λαούς της Ευρώπης.

Κι αυτό αρχίζουν να το καταλαβαίνουν και να το συνειδητοποιούν κι όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο, καθότι η χάρη μας έχει φτάσει παντού.

Οι επικουρικές συντάξεις κόβονται, δεν κόβονται; Κόβονται! Οι κύριες συντάξεις κόβονται, δεν κόβονται; Κόβονται και αυτές!

Από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στην εξουσία, η ηγετική ομάδα του -αντί να αντιμετωπίσει με σύνεση και νηφαλιότητα τα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας- διοργάνωσε, ανά την Ελλάδα ένα -συνεχιζόμενο μέχρι σήμερα- φεστιβάλ ανασφάλειας, τρόμου και ψεύδους.
Χωρίς κανένα σχέδιο για έξοδο από την κρίση και πιστό στη διαχρονική πρακτική του Κινήματος «βλέποντας και κάνοντας», πρώτα συκοφάντησε τη χώρα ως διεφθαρμένη (λες και το ΠΑΣΟΚ προήλθε από παρθενογένεση!), ύστερα με τους «Τιτανικούς» και τα «περίστροφα στο τραπέζι» έριξε -ανεπαισθήτως- την Ελλάδα στις αγκάλες του ΔΝΤ και στο τέλος την έθεσε υπό τριπλή κατοχήΚαι η τακτική αυτή συνεχίζεται.
Οι επικουρικές συντάξεις κόβονται, δεν κόβονται; Κόβονται! Οι κύριες συντάξεις κόβονται, δεν κόβονται; Κόβονται και αυτές! Η κατάργηση του κατώτατου μισθού περνάει, δεν περνάει. Πέρασε πλησίστια! Θα αυξηθεί, δεν θα αυξηθεί η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος; Θα αυξηθεί λίαν συντόμως! Θα προστατευθούν οι αποταμιευτές που επένδυσαν σε ομόλογα; Θα προστατευθούν, «κουρεύοντάς» τους!
Η Μεσαία Τάξη, την οποία είχε καπελώσει και προσεταιρισθεί το ΠΑΣΟΚ θα καταρρεύσει ή θα επιζήσει; Θα καταρρεύσει! Μαζί της, όμως, καταρρέει και το ΠΑΣΟΚ, διότι το εγκαταλείπουν και τα λαϊκά στρώματα.
Και του έμεινε -προς όνειδος της ιστορίας- μόνο η Ολιγαρχία. Την οποία, βεβαίως, κανείς δε δικαιούνται να υποεκτιμήσει. Διότι διαθέτει το χρήμα, τα μίντια, το δέλεαρ των θέσεων εργασίας και τις επιρροές!
Κι αυτά δεν καταρρέουν!

Το κομματικό κράτος είναι εφήμερο και καταρρέει συνήθως υπο τις κατάρες του λαού...

Συγκεκριμένα, ο βουλευτής επεσήμανε πως «είμαστε ανεξάρτητοι. Είμαστε Έλληνες». Ακόμα τόνισε μιλώντας στο τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1 πως η ιδρυτική διακήρυξη προέκυψε από τους 200.000 πολίτες που συμμετείχαν στη διαμόρφωση των αρχών αυτού του Κινήματος.

Υποστήριξε επιπλέον, πως «οι πολίτες θα ξεκινήσουν αυτήν την παράταξη. Δεν υπόσχομαι ότι με αυτήν την πρωτοβουλία των πολιτών μπορούμε να φέρουμε άσπρη εικόνα, θα φέρουμε όμως χαμόγελα», ενώ εξέφρασε και την πρόθεση του η επιλογή των υποψηφίων για τις εκλογές να γίνει μέσω του διαδικτύου.

Το λογότυπο συνδυάζει χρωματικά γαλάζιο, μπλε και κόκκινο και απεικονίζει αφηρημένα ένα γλάρο. Στη μέση βρίσκεται το όνομα του νέου κόμματος «Ανεξάρτητοι ΕΛΛΗΝΕΣ» με πεζοκεφαλαία.

Είμαστε όλοι Έλληνες;

ΕΣΕΙΣ ΟΜΩΣ, οι αρχηγοί που ζητάτε εκλογές τι κάνετε; Πώς ξυπνάτε έναν λαό βυθισμένο στην απόγνωση; Πώς τα βγάζετε πέρα με τους πολίτες που απαιτούν κρεμάλα στους Νενέκους, αλλά και με άλλους που φωνάζουν «πού είσαι, Παπαδόπουλε!»; Τι μπορείτε να πείτε σε αυτόν τον μαρτυρικό λαό, άλλο από το να κάνει υπομονή, ώσπου να ξεθυμάνει η οργή του στην κάλπη;... Στον λαό που κατεβαίνει και πάλι σήμερα στο Σύνταγμα και που ενθαρρύνεται επιτέλους από ένα αυθόρμητο παγκόσμιο κίνημα με το σύνθημα Είμαστε όλοι Έλληνες;

Έρχεται η ώρα που θα μας ζητήσουν την ψήφομας αλλά θα πάρουν τον Μπούλο…

Αντί γι’ αυτά, είδαμε σε μια κακή επανάληψη τους γνωστούς Μαυρογυαλούρους. Μιλούσαν για την επόμενη ημέρα. Αλλά όχι αυτή που απασχολεί όλους εμάς. Για τη δική τους επόμενη ημέρα. Μιλούσαν για τις εκλογές, πότε θα γίνουν, τι θα βγάλει η κάλπη, πόσο κακό είναι το ένα κόμμα και πόσο χειρότερο το άλλο. Τι στραβό έκανε ο ένας, τι λάθη έκανε ο άλλος.

ί. Κοινός στόχος τα ψηφαλάκια. Πόσο αντιμνημονιακοί είναι όλοι ιδεολογικά, αλλά και πόσο υπεύθυνοι είναι ώστε πάνω από την ιδεολογία έβαλαν το πατριωτικό καθήκον: Να σώσουν τη χώρα και το λαό.

Όσοι δεν έκλεισαν τους δέκτες των τηλεοράσεων (από μαζοχισμό;) θα πρέπει να ανέβασαν τουλάχιστον πίεση. Αμετανόητοι ή απλώς ανόητοι; Και τα δύο είναι εξ ίσου επικίνδυνα. Πώς να τους εμπιστευτεί κανείς το μέλλον, τη ζωή του;

Κατέστρεψαν τη χώρα, διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό, έφαγαν –κυριολεκτικά- τον κόπο των ανθρώπων διαλύοντας τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή τις εισφορές μας , τα δεδουλευμένα χρήματά μας, εγκατέλειψαν στην τύχη τους χιλιάδες συνταξιούχους, καταδίκασαν τους νέους σε μια χώρα κυριευμένη από την ανεργία, την ύφεση, την αβεβαιότητα, την καθημερινή αγωνία για την επιβίωση.

Παρ’ όλα αυτά, παρελαύνουν στα κανάλια δίνοντας τον προσωπικό εκλογικό τους αγώνα. ‘Η δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα ή δεν τους ενδιαφέρει τίποτα εκτός από την επανεκλογή τους. Πρώην και νυν ακτιβιστές της δεξιάς και της αριστεράς, οι μισοί προτιμούν την εξομολόγηση, οι άλλοι μισοί την αυτοκριτική και όλοι μαζί μάλλον μας δουλεύουν.

Είπε ο Ηρόστρατος. Δεν πέτυχα τίποτε στη ζωή μου. Είμαι ασήμαντος. Αν όμως προκαλέσω μια μεγάλη καταστροφή, θα μείνω στην ιστορία…

Είπε ο Ηρόστρατος. Δεν πέτυχα τίποτε στη ζωή μου. Είμαι ασήμαντος. Αν όμως προκαλέσω μια μεγάλη καταστροφή, θα μείνω στην ιστορία…Το είπε λοιπόν και το’κανε… Κατέστρεψε ένα από τα εφτά θαύματα του κόσμου και ,,,έμεινε αθάνατος! Κανείς ποτέ δε λησμονεί τους μεγάλους καταστροφείς. Δεν μπορώ φυσικά να είμαι βέβαιος ότι ανάμεσα στα αναρίθμητα ψυχολογικά σου πλέγματα, λειτουργεί και ελλοχεύει για την καταστροφή μας το ηροστράτειο σύμπλεγμα. Δυστυχώς όμως κατά πως δείχνουν μέχρι σήμερα τα πράγματα ένας μικρός Ηρόστρατος που ζεί μέσα στην αρρωστημένη σου ψυχονοοτροπία, αποτελεί την πιο φριχτή σημερινή απειλή για την πατρίδα μας. Ανίκανος να δεχτείς την αποτυχία και την ήττα και μη μπορώντας ούτε για μια στιγμή να σηκώσεις στους ώμους σου το βάρος από την << κάτω βόλτα >> της ζωής, δείχνεις έτοιμος να καταστρέψεις γύρω σου τους πάντες και τα πάντα… Είναι η κλασσική περίπτωση του << κοινωνικού μίσους>>, που πλυμμυρίζει τις ψυχές όλων των << αποτυχημένων .>> Όλα αυτά αποτελούν ότι υπήρξε ΣΧΕΔΙΟ. Σχέδιο οργανωμένο, το οποίο πιθανόν να αγνοούσαν πολλοί από εκείνους που το υποστήριξαν…

Δεν μας αξίζει αυτός ο δρόμος και πρέπει να δώσουμε σκληρή μάχη για να τον αποφύγουμε..

Ο Ελληνας είναι νοικοκύρης, δουλευταράς και απίστευτα προσαρμοστικός. Μην ξεχνάμε όμως ότι πέρασε 30 και κάτι χρόνια που βολεύτηκε. Οι γονείς ήθελαν τα παιδιά τους να βρουν δουλειά στο Δημόσιο και θύμωναν με τον βουλευτή της περιφέρειας αν δεν το κατάφερνε. Μέχρι και οι δουλειές σε εταιρείες είχαν γίνει αντικείμενο ρουσφετιών από βουλευτές. Η επιχειρηματικότητα, η οποία συμβαδίζει απόλυτα με την καπατσοσύνη και την ευρηματικότητα (ακόμη και αν είναι στα όρια των θεσμών και της νομιμότητος) του Ελληνα, χάθηκε και αντικαταστάθηκε από τα «κόλπα», πώς θα πάρουμε καμιά δουλειά από το Δημόσιο, κανένα κονδύλι από το ΕΣΠΑ, καμιά κοινοτική επιδότηση κ.λπ. Βολεύτηκε ο ανήσυχος και δουλευταράς Ελληνας και αποκοιμήθηκε σε σχέση με τους πολιτικούς του.
Δεν μας αξίζει αυτός ο δρόμος και πρέπει να δώσουμε σκληρή μάχη για να τον αποφύγουμε. Οι ξένοι πρέπει να μας δώσουν χρόνο και ευκαιρίες, γιατί οι εταίροι στα δύσκολα φαίνονται. Πρέπει όμως και εμείς να μην μπούμε στο καβούκι μας βρίσκοντας την εύκολη λύση, βρίζοντας τους ξένους, ζητώντας από τη διεθνή κοινότητα να μας λυπηθεί. Δεν είναι εύκολο όταν μας πιάνει η «τρέλα», όταν μας τυφλώνουν οι λαϊκιστές και οι κοσμικοί έμποροι της δραχμής. Πρέπει να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να βρούμε τη δύναμη να βγάλουμε τον καλό μας εαυτό. Δεν γίνεται μια «ράτσα» σαν τη δική μας να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας έτσι εύκολα, με μια χρεοκοπία, σε συνθήκες ανεξέλεγκτης βίας, διαφθοράς και παρακμής. Το καλό είναι ότι οι διαχωριστικές γραμμές αρχίζουν να φαίνονται καθαρά πια. Κάποιοι έχουν βάλει στοίχημα να μας πάνε σε εμφύλιο, στην απομόνωση και τη μιζέρια. Οι υπόλοιποι, και ειδικώς οι πολλοί που δεν μιλούν και που ανέχθηκαν για χρόνια άχρηστους πολιτικούς και ένα διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας, πρέπει να σκεφθούμε λογικά αλλά να δράσουμε με «ψυχή» ελληνική για να αποδείξουμε στους ξένους –ακόμη και στους πιο δύσπιστους– πόσο γρήγορα μπορεί να «γυρίσει» η χώρα αλλά και να δείξουμε και στους εαυτούς μας πόσο τελικά αξίζουμε!

Και οι ευκαιρίες περνούσαν δίπλα μας, αλλά εμείς νομίζαμε ότι βρήκαμε την κότα με τα χρυσά αβγά...

Τα τελευταία 30 χρόνια ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει προς τη σωστή κατεύθυνση και γίναμε μια κοινωνία των απαιτήσεων και όχι των υποχρεώσεων. Φτιάχναμε γεφύρια για να ενώσουμε το τίποτα με το πουθενά, χτίζαμε δρόμους εκεί όπου δεν χρειάζονταν μόνο και μόνο για να απορροφούμε κοινοτικά και εθνικά κονδύλια και να δουλεύουν οι εταιρείες κι έτσι να δημιουργούμε μια επίπλαστη ανάπτυξη. Κατασπαταλούσαμε αγροτικές επιδοτήσεις σε μεροκάματα αλλοδαπών και οι πρώην αγρότες μας την περνούσαν στα καφενεία σαν τσιφλικάδες, κατασπαταλούσαμε κοινοτικά προγράμματα για ανακαίνιση ταβερνών και εστιατορίων ανά την επικράτεια, αλλά και προσθήκη νέων αυθαίρετων δωματίων για τουριστική εκμετάλλευση. Και οι ευκαιρίες περνούσαν δίπλα μας, αλλά εμείς νομίζαμε ότι βρήκαμε την κότα με τα χρυσά αβγά και πως δεν χρειάζεται να δουλέψουμε γιατί είμαστε ο περιούσιος λαός. Ετσι φτάσαμε να παράγουμε σχεδόν τίποτα και οι δουλειές που κάνουν πλέον οι Ελληνες είναι ο ένας να προσφέρει υπηρεσίες στον άλλον. Περίτρανη απόδειξη ότι μέχρι πρότινος τουλάχιστον έβρισκαν δουλειές και απασχολούνταν -νόμιμα ή παράνομα δεν έχει σημασία- πάνω από 1,5 εκατομμύριο μετανάστες. Πιστεύει κανείς πως σε έναν γενικό πληθυσμό της τάξεως των 10-11 εκατομμυρίων κατοίκων, όπου καμία δουλειά δεν θεωρείται ντροπή, θα έβρισκαν απασχόληση και θα εγκαθίσταντο τόσοι μετανάστες; Προφανώς όχι. Οι πολιτικοί ταγοί μας, όμως, όλα αυτά τα χρόνια, τροφοδοτούσαν το στρεβλό σύστημα της λούφας, της απαξίωσης και του οχαδερφισμού και της λάθρα διαβίωσης με τα λεφτά άλλων. Ε, μοιραίο ότι κάποτε αυτό το ωραίο παραμύθι που ζήσαμε, όσοι τέλος πάντων το ζήσαμε, θα τελείωνε. Το θέμα είναι αν ύστερα απ’ όλα αυτά βάλουμε μυαλό γιατί με τα αναθέματα προς τους κακούς ξένους δεν πρόκειται να λύσουμε κανένα από τα προβλήματά μας.

Από ελπίδες χόρτασε ο Ελληνικός λαός, φτάνει πια…

«Αυτή τη φορά έρχομαι στην Κύπρο για να πάρω ελπίδα, αλλά και για να δώσω ελπίδα», δήλωσε ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος την Κυριακή το απόγευμα φθάνει στην Λευκωσία με πρόσκληση του προέδρου του ΔΗΣΥ Νίκου Αναστασιάδη.

Ο πρόεδρος της ΝΔ, μιλώντας απόψε τηλεφωνικώς από την Αθήνα στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 Κύπρου, ανέφερε ότι έρχεται στην Κύπρο για να πάρει ελπίδα από τα μεγάλα επιτεύγματα του Ελληνισμού της Κύπρου. Συγχρόνως, τόνισε ότι έρχεται για να μεταφέρει το μήνυμα της ελπίδας ότι «παρά τις δραματικές δυσκολίες, η Ελλάδα, σύντομα θα ξανασταθεί στα πόδια της και θα μπει σε μια καινούργια περίοδο ανάκαμψης και δημιουργίας».

Σε παρατήρηση του διευθυντή ειδήσεων του ΑΝΤ1 Κύπρου Χρίστου Μιχαηλίδη, κατά πόσο έχουν δίκιο όσοι λένε ότι μια αποδυναμωμένη Ελλάδα δεν είναι ό,τι καλύτερο για την Κύπρο, ο κ. Σαμαράς τόνισε: « Θα είμαστε παρόντες σε όλα τα επίπεδα. Δεν είναι ποτέ δυνατόν να αποχωριστεί ο ένας τον άλλο. Η μοίρα είναι κοινή, η μάχη είναι κοινή και η Ελλάδα σας διαβεβαιώνω σύντομα θα ξανασταθεί στα πόδια της».

Η Ελλάδα, σώθηκε! Μπορεί όμως να υπάρχει Ελλάδα χωρίς Έλληνες;

Θα χεστούμε στο χρήμα! Εκατόν τριάντα δισεκατομμύρια! Επιτέλους, βρήκαν ανταπόκριση οι θυσίες σου! Μπορεί να έχασες τη δουλειά σου, μπορεί να έχασες το σπίτι σου, μπορεί να έχασες τον μισό μισθό ή τη μισή σου σύνταξη, μπορεί να έχεις ήδη ετοιμάσει το σκοινί με την θηλιά, από το οποίο θα θελήσεις να κρεμαστείς, αλλά η Ελλάδα σώθηκε κι από αύριο έρχονται τα λεφτά! Εκατόν τριάντα δισεκατομμύρια, από τα οποία ναι μεν εσύ δεν θα πάρεις ούτε ένα ευρώ, αλλά θα πληρωθούν οι δανειστές σου κι αυτό θα είναι το κέρδος σου! Οι ικανοποιημένοι πλέον δανειστές σου θα πάψουν να σε θεωρούν μπαταχτσή και να σε κακολογούν, να σε διαβάλλουν και να σε βρίζουν. Εσύ, τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου θα κληθείτε, εφόσον αντέξετε, να πληρώνετε τόκους επί τριάντα χρόνια, να πληρώνετε χαράτσια κάθε τρεις και λίγο, αλλά όταν θα έχετε απολύτως πτωχεύσει θα νιώθετε υπερήφανοι που οι δανειστές εξοφλούνται! Θα έχετε γίνει ένας ακόμη αριθμός στον κατάλογο των ανέργων και θα γυρνάτε απολύτως αδύναμοι και απογοητευμένοι, αλλά όταν θα σηκωνόσαστε από το χαρτόκουτο που θα έχετε για στρώμα και θα πηγαίνετε να σταθείτε στην ουρά για το δωρεάν γεύμα που προσφέρει η Αρχιεπισκοπή, θα βαδίζετε με το κεφάλι ψηλά! Θα νιώθετε υπερήφανοι που οι δανειστές εξοφλούνται.
Θα βλέπετε τα παιδιά σας να πεινάνε και θα σας τρελαίνει η γνώση της αδυναμίας να τα ταΐσετε, αλλά το μέσα σας θα το φουσκώνει η υπερηφάνεια, επειδή θα εξοφλούνται οι αλλοδαποί τοκογλύφοι κάτοχοι ομολόγων και θα νιώθετε την ανάγκη να ευχαριστήσετε τους τρεις αρχηγούς, οι οποίοι πάλεψαν και πέτυχαν την σωτηρία της Ελλάδας.
Η Ελλάδα, σώθηκε! Μπορεί όμως να υπάρχει Ελλάδα χωρίς Έλληνες;

ΤΙ ΕΧΕΙ η Ελλάδα του 2012;

ΤΙ ΕΧΕΙ η Ελλάδα του 2012; Εχει έναν «πλαστικό» πρωθυπουργό, που, για λογαριασμό των δανειστών της, επιλέγει «το μη χείρον». Εχει μια χρεωκοπημένη πολιτική ηγεσία που κοκορεύεται ότι «σώζει την Ελλάδα»! Εχει μια Αριστερά φουσκωμένη στις δημοσκοπήσεις αλλά κολλημένη στο στείρο παρελθόν και ανίκανη να δώσει σίγουρες λύσεις. Και απέναντί τους έχουν τρία εκατομμύρια πολίτες στο όριο της φτώχειας, ένα και πλέον εκατομμύριο ανέργους, μισό εκατομμύριο νέους που ζητάνε δουλειά, εδώ ή στο εξωτερικό, αναρίθμητους αστέγους «νέας φουρνιάς» και άλλους τόσους καταθλιπτικούς να οδεύουν προς την αυτοκτονία.

ΕΧΟΥΝ μια Ελλάδα παραδομένη στο έγκλημα (συμβατικό και ηλεκτρονικό), βυθισμένη στην απόγνωση, έτοιμη να μαυρίσει στις εκλογές (αν ποτέ γίνουν) τους υπεύθυνους της κρίσης έτσι όπως δεν έχει μαυρίσει ουδέποτε στο παρελθόν, αλλά και να επαναστατήσει αμέσως μόλις εμπιστευθεί κάποιον αγνό, ασκητικό και αδιάφθορο επαναστάτη, που δεν φοβάται το θάνατο και δεν λατρεύει το χρήμα.

Έτσι ο εκβιασμός μεταφέρεται σε ολόκληρο λαό...

Έτσι ο εκβιασμός μεταφέρεται σε ολόκληρο λαό. Είναι σαν να λένε σε δέκα εκατομμύρια έλληνες αν θέλετε τα λεφτά τότε υπογράψτε όλοι ή τουλάχιστον η πλειοψηφία σας και ψηφίστε κόμματα που είναι υπέρ του μνημονίου. Είναι η ολοκληρωτική λογική της συνολικής ευθύνης ενός λαού.Το επικίνδυνο είναι ότι αν επιμείνουν θα προκαλέσουν διχασμό στον ελληνικό λαό.

Κάποιοι θα πουν να ψηφίσουμε τα μνημονιακά κόμματα για να μην χάσουμε μισθούς και συντάξεις. Κάποιοι άλλοι θα πουν ότι προέχει η ελάχιστη -στο σημείο που φθάσαμε- αίσθηση προσωπικής, συλλογικής και εθνικής αξιοπρέπειας, ότι δεν μπορεί μία ολόκληρη κοινωνία να γονατίσει. Οι πρώτοι θα αντιτείνουν ότι ορισμένοι που δεν έχουν ανάγκη ή έχουν αποταμιεύσεις έχουν την πολυτέλεια να προβάλλουν την αξιοπρέπεια. Και εδώ τελειώνουν τα επιχειρήματα και αρχίζει ο κοινωνικός εμφύλιος. Πριν ή και μετά τις εκλογές.

Επειδή αυτά είναι πολύ ακραία ακόμη και για τους γερμανούς μοιάζει αρκετά πιθανό να μας ζητούν κάτι που δεν μπορούμε να δώσουμε προκειμένου να μας χρεώσουν την ευθύνη της χρεοκοπίας και της αποχώρησης από το ευρώ. Οι έλληνες πολιτικοί τους εξέπληξαν γιατί μέχρι τώρα αποδέχθηκαν όλα όσα τους ζήτησαν. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα τους εκπλήξει και η ελληνική κοινωνία και ότι δεν θα γονατίσουν δέκα εκατομμύρια έλληνες

Προφανώς χρειάστηκε ο δύσκολος τρόπος για να καταλάβει ο Κάρολος Παπούλιας ότι όλοι είμαστε στο ίδιο καράβι.

Άλλοι θα πουν ότι... 40 μέρες πριν την παρέλαση της 25ης Μαρτίου θυμήθηκε ο Κάρολος Παπούλιας να παραιτηθεί του μισθού του. Ένας φίλος ανέκραξε: Επιτέλους!

Ισως επειδή όλοι περίμεναν κάτι. Μια συμβολική κίνηση. Μια ενέργεια από τον πολιτικό κόσμο που να δείχνει ότι και οι πολιτικοί στο σύνολό τους είναι θεσμός και δεν έχουν καταντήσει εσμός.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ, λέει ο λαός. Και ο Κάρολος Παπούλιας το έκανε πράξη. Παραιτήθηκε της προεδρικής αποζημίωσης που ανέρχεται σε περίπου 300 χιλιάδες ευρώ το χρόνο για να δώσει το μήνυμα ότι δεν είναι δυνατόν οι πολιτικοί και η τρόικα να επιβάλλουν εξοντωτικές θυσίες μόνο στο λαό. Και για να πει ότι δεν είναι δυνατόν να πληρώνουν το κόστος της δημοσιονομικής προσαρμογής μόνο οι μη έχοντες.

Προφανώς χρειάστηκε ο δύσκολος τρόπος για να καταλάβει ο Κάρολος Παπούλιας ότι όλοι είμαστε στο ίδιο καράβι. Ισως οι αποδοκιμασίες και η κραυγή εναντίον του, "προδότη", στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου έπαιξαν το ρόλο τους. Ισως βοήθησαν και οι εισηγήσεις συνομιλητών του που τον ενημέρωναν ότι ο ίδιος είναι στόχος έντονης και πολλές φορές ισοπεδωτικής κριτικής από τους πολίτες.

Ο Κάρολος το τόλμησε. Γυρίζει πίσω στον κρατικό προϋπολογισμό τα 300 χιλιάρικα που δαπανώνται ετησίως για την αποζημίωσή του.

Το ερώτημα είναι άλλο. Οι 300 της Βουλής πότε θα το αποφασίσουν; Πότε θα δηλώσουν ότι παραιτούνται από τα προνόμιά τους; Μπορεί να μην το γνωρίζετε όμως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας "κοστίζει" 300 χιλιάδες το χρόνο, αλλά οι βουλευτές είναι πολύ πιο ακριβοί. Κάθε ένας από τους 300 εθνοπατέρες χρειάζεται 660 χιλιάδες ευρώ ετησίως για το μισθό, τα επιδόματα, το αυτοκίνητο, το κινητό, τα γραφεία, τα ξενοδοχεία, τα αεροπορικά εισιτήρια, τους συνεργάτες και όλα τα άλλα προνόμια που δεν λένε να καταργήσουν οι βουλευτές από την λίστα με όσα εισπράττουν.
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό. Αλλωστε θα πρέπει να ξέρουν οι βουλευτές, ότι δεν κυβερνάς μόνο με τις πολιτικές και τους νόμους που περνάς αλλά κυρίως με το παράδειγμά σου.

Αυτός ο λαός έχει υποφέρει πολλά εδώ και δύο χρόνια, αλλά πληρώνει τα τέλη, τους φόρους ...

Πάλι καλά πάντως. Σκεφθείτε πού ήταν η χώρα πριν από λίγους μόνο μήνες και πού βρίσκεται σήμερα. Το μπλοκ της ευθύνης είναι αυτό που πρέπει να είναι αυτές τις ώρες και η Ελλάδα έχει μια ευκαιρία να κερδίσει τη μάχη του ευρώ και της επιβίωσης.

Από την άλλη, οφείλουμε να πούμε ότι είναι η τελευταία ευκαιρία. Ενα σκληρό ευρωπαϊκό κατεστημένο μας περιμένει στη γωνία, να αποδείξει ότι δεν μας αξίζει να καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι μαζί τους. Θα χρειασθεί πολλή δουλειά, ενότητα και εθνική συνεννόηση για να τους διαψεύσουμε. Αυτός ο λαός έχει υποφέρει πολλά εδώ και δύο χρόνια, αλλά πληρώνει τα τέλη, τους φόρους (πλην των μόνιμων φοροφυγάδων), είναι νοικοκύρης και θέλει να ανήκει στη Δύση. Οποτε και να γίνουν οι εκλογές ο δρόμος θα είναι ένας, αυτός της συνεννόησης και της σκληρής δουλειάς.

Οι κίνδυνοι είναι πολλοί. Τους είδαμε χθες στις τηλεοπτικές μας οθόνες, όταν οι δυνάμεις της τυφλής βίας έδειξαν, πάλι, ότι δεν νοιάζονται για το μεροκάματο κανενός, μόνο για το χάος και την καταστροφή. Ο ανηφορικός δρόμος για τις δυνάμεις ευθύνης θα είναι επίπονος και γεμάτος παγίδες. Είναι πολλοί εκείνοι που θα συνεχίσουν να χύνουν δηλητήριο, μισαλλοδοξία και φανατισμό στις φλέβες και τα μυαλά του Ελληνα. Ομως φάνηκε χθες ότι η πατρίδα μας έχει ισχυρότατα ένστικτα αυτοσυντήρησης και ωριμότητας, έστω και στο παρά πέντε. Αν ο κ. Σαμαράς βαδίσει με σταθερότητα στον δρόμο που επέλεξε χθες, αν το ΠΑΣΟΚ αποτινάξει το αμαρτωλό του παρελθόν, αν ένα κομμάτι της Αριστεράς προτείνει αντί να καθυβρίζει τους πάντες, υπάρχει ελπίδα. Αν όχι, αν το πολιτικό σύστημα δεν αλλάξει και δεν σοβαρευτεί, οι χθεσινές καταστροφικές σκηνές θα αφορούν και το μέλλον. Και το χειρότερο; Θα επιβεβαιωθούν εκείνοι στην Ευρώπη που θέλουν να μας πείσουν ότι απλώς «δεν μπορούμε».

Οχι, λοιπόν, μπορούμε όταν είμαστε ενωμένοι και όταν σοβαρευόμαστε, αγνοώντας τις υπερβολές και τις ακρότητες.

«Όποιος φοβάται πεθαίνει κάθε μέρα. Οποιος δεν φοβάται πεθαίνει μόνο μια φορά ...

Τώρα, με τον φανατισμό του νεοστρατολογημένου στο «μνημονιακό στρατόπεδο» διακήρυξε ότι θα αποκεφαλίζει πολιτικά επιτόπου όποιον βουλευτή ή στέλεχος του κόμματός του τάσσεται εναντίον του νέου Μνημονίου! Έφτασε μάλιστα μέχρι του σημείου να πει ότι «τζάμπα μάγκες και τζάμπα επαναστάτες δεν θέλω στα ψηφοδέλτια» χαρακτηρίζοντας έτσι όσους βουλευτές της ΝΔ αρνούνται να διασυρθούν πολιτικά και οι ίδιοι και επιμένουν να τάσσονται κατά του νέου Μνημονίου.
Προφανώς ο Α. Σαμαράς υπονοεί ότι ο ίδιος ήταν «γνήσιος μάγκας και γνήσιος επαναστάτης» όταν δήλωνε «αντιμνημονιακός».
Με οίκτο αντιμετώπισε τον «αντιμνημονιακό ριψάσπιδα» αρχηγό του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Κώστας Μαρκόπουλος, ο οποίος είπε στον Αντώνη Σαμαρά και στους συναδέλφους του δεξιούς βουλευτές: «Όποιος φοβάται πεθαίνει κάθε μέρα. Οποιος δεν φοβάται πεθαίνει μόνο μια φορά «Ο Αντώνης Σαμαράς μάς έκλεισε την πόρτα από τα ψηφοδέλτια και από το κόμμα επειδή... υιοθετήσαμε τη γραμμή που ο ίδιος υπερασπιζόταν»!
Ο αριθμός τους σίγουρα έχει αξία, δεν έχει όμως καθοριστική πολιτική σημασία.
Το βέβαιο όμως είναι ότι μετά την ψηφοφορία αυτή έχουμε ριζικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Το νέο Μνημόνιο, ας μην κρυβόμαστε, πέρασε μόνο εξαιτίας της αλλαγής στάσης του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος πλέον φέρει την κύρια πολιτική ευθύνη για όλα τα ανείπωτα δεινά που θα πλήξουν εκατομμύρια Ελληνες!
Η ΝΔ από σήμερα και πέρα είναι το κύριο «μνημονιακό» κόμμα! Τα συνήθη φληναφήματα του προέδρου και των στελεχών της (του τύπου «Σώσαμε τη χώρα από τον γκρεμό στον οποίο την είχε φέρει το ΠΑΣΟΚ») είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Βεβαίως και ο Γιώργος Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ είναι υπεύθυνοι για την εξαθλίωση της χώρας μας και του λαού μας, αλλά πιο βαθιά στην άβυσσο αδυνατούσε να μας ρίξει ο Παπανδρέου, γι' αυτό και παραιτήθηκε.
Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Αν η κυβέρνηση Παπανδρέου επιχειρούσε να περάσει μόνη της το νέο Μνημόνιο, είναι αμφίβολο αν το ελικόπτερο θα προλάβαινε να πάρει σώο τον Γιώργο από το Μέγαρο Μαξίμου! Η ΝΔ περνάει το νέο Μνημόνιο και ο Σαμαράς περιμένει να τον κάνουν πρωθυπουργό μετά από τη στάση του αυτή, ως ανταμοιβή για την «άψογη συνεργασία» του τόσο με τους εσωτερικούς υποστηρικτές του Μνημονίου όσο και με τους ξένους επικυρίαρχους.

Την ώρα της ψηφοφορίας οι βουλευτές κρατάνε τις τύχες του τόπου στα χέρια τους για γενιές...

Η ώρα των βουλευτών πλησιάζει. Τώρα θα πρέπει να λάβουν την τελική τους θέση για το πιο σύνθετο και επικίνδυνο νομοθέτημα της πρόσφατης πολιτικής ιστορίας της χώρας. Στα χέρια τους είναι το μέλλον. Ας ξεπεράσουν, έστω και την τελευταία στιγμή, τον τρόπο που επί τόσα χρόνια έμαθαν να λειτουργούν, τον τρόπο που μας οδήγησε ως εδώ, σε μια βουλή άβουλη, που υπήρξε πάντα υποπόδιο των κυβερνήσεων και που ποτέ δεν έλεγξε ως πραγματικά όφειλε την εκτελεστική εξουσία. Την ώρα της ψηφοφορίας οι βουλευτές κρατάνε τις τύχες του τόπου στα χέρια τους για γενιές.
Ούτε κομματικές πειθαρχίες χωράνε, ούτε προσωπικές στρατηγικές, ούτε ομαδοποιήσεις καμιάς μορφής. Η ευθύνη για το μέλλον της χώρας ανήκει σε καθέναν από αυτούς και σε όλους μαζί ως σύνολο, ως εθνική αντιπροσωπεία, ως Βουλή των Ελλήνων. Και μόνον. Και πέρα απ’ όλα τα άλλα, είναι εξίσου σημαντικό να αντιληφθούν ότι μόνον αν η Βουλή των Ελλήνων ξαναγίνει και Βουλή και των Ελλήνων, θα θωρακιστεί όσο είναι δυνατόν και η ίδια η δημοκρατία, που σήμερα ορατά πλέον κινδυνεύει. Σήμερα, που είναι το μόνο από το οποίο έχουμε να πιαστούμε…
Θα πρέπει να θυμούνται επίσης ότι η συμφωνία που καλούνται να ψηφίσουν, ενώ ισοπεδώνει την Ελλάδα κατά ομολογία των πάντων, ακόμα και των εμπνευστών της, δεν εγγυάται τίποτα απολύτως για το αποτέλεσμα.

Καθότι η σύγκρουση, έτσι όπως το πάνε, είναι αναπότρεπτη.

Τα επικοινωνιακά πολιτικά παιχνίδια που χρησιμοποιήθηκαν με το σλόγκαν «σωτηρία ή πτώχευση», «πρώτα η σωτηρία της πατρίδας» ή το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» δεν λειτουργούν πλέον. Τώρα οι αρχηγοί των κομμάτων δηλώνουν πως δεν θα δεχτούν άλλη «εθνική ταπείνωση», καθότι βλέπουν πως οι εργαζόμενοι τους έχουν πάρει χαμπάρι. Εχουν συμφωνήσει και ταυτοχρόνως κάνουν αντιπολίτευση στους εαυτούς τους...

Ηδη οι τροϊκανοί έχουν απαιτήσει τα 30 δισ. ευρώ να πάνε κατευθείαν στις τράπεζες και μετά βλέπουμε λένε τι θα γίνει με το νέο δάνειο των 100 δισ.Θα το πάρετε με δόσεις, θα ανοίξετε δεσμευτικό ταμείο των τόκων που θα καταθέτετε, για να διασφαλίσουμε και εμείς οι καημένοι τα λεφτά μας. Και αν είστε «καλά παιδιά» και δεχτείτε όλους τους όρους, τότε θα σας στηρίξουμε.Το «δεν θέλουμε να βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη, γιατί θα είναι καταστροφή και για μας» τώρα έγινε, «ε, δεν θα μας στοιχίσει και πολύ. Η Ελλάδα θα αποφασίσει αν θέλει να παραμείνει στο ευρώ,» αφήνοντας να αιωρείται η απειλή.

Από τη στιγμή που έχουμε υποστεί την πτώχευση κατά 80% και το 80% του πληθυσμού της χώρας δεινοπαθεί, τα διλήμματα τα επιστρέφουμε σ' αυτούς που τα βάζουν. Δεν είναι ποσοστά οι άνθρωποι και οι Ευρωπαίοι δεν είναι σκέτο ευρώ. Η χώρα μας δοκιμάζεται σκληρά. Χάνει την υπόστασή της, κουτσουρεύεται η εθνική της ανεξαρτησία και θεωρείται το κακό παράδειγμα για την Ευρώπη. Ας γίνει λοιπόν το «κακό» παράδειγμα, γιατί έρχεται η σειρά όχι μόνο των κρατών-λαών του Νότου αλλά και όλων των Ευρωπαίων. Αυτή η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται από μία χώρα, είναι κρίση δική τους γενικευμένη, του δικού τους καπιταλιστικού συστήματος και θα πάρει γενικευμένη απάντηση, καθότι η σύγκρουση, έτσι όπως το πάνε, είναι αναπότρεπτη.Οι εργαζόμενοι θα γίνουν οι κολασμένοι που δεν έχουν να χάσουν ούτε καν τις αλυσίδες τους...

Ας επιλέξουμε τη λύση της ευθανασίας από έναν βασανιστικά αργό θάνατο.

Με το ανόητο δίλλημα «ανήκομεν εις την Δύσιν»και το η «Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», να ακούγεται και πάλι στον πολιτικό διάλογο, δεν έχουμε καταφέρει να απαντήσουμε έπειτα από 30 σχεδόν χρόνια το αυτονόητο και συνομοσιολογούμε περί εθνικής κυριαρχίας και λοιπών «σκοτεινών δυνάμεων». Εθνική κυριαρχία εκχωρήσαμε εμείς οι ίδιοι. Ηθελημένα. Όταν γίναμε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όταν γίναμε μέλος της Νομισματικής Ένωσης. Ίσως θέλουμε να ξεχνάμε πως Ευρωπαϊκή Ένωση σημαίνει αυτό ακριβώς. Εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, ηθελημένα, με σκοπό την μελλοντική δημιουργία ενός υπερεθνικού «νομικού προσώπου διεθνούς Δικαίου», καθώς η λέξη «Ομοσπονδία» ακούγεται ακόμα δειλά.

Απέναντι στις εξωφρενικές απαιτήσεις των δανειστών μας αντιτάσσουμε στον πολιτικό «διάλογο του καφενείου» την εναλλακτική που θα μπορούσε να συνοψιστεί σε τρεις λέξεις. Στάχτη και μπούρμπερη. Ήτοι την έξοδό μας από το ευρώ. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, όταν αυτή η πρόταση δεν ακούγεται από χείλη πολιτικών ανδρών και γυναικών που επιθυμούν την κοινωνική σύγκρουση για καθαρά ιδεολογικούς λόγους, συνοδεύεται και από την φράση «πρέπει να εκβιάσουμε τους Ευρωπαίους με μία άτακτη χρεοκοπία, καθώς θα ακολουθήσει χιονοστιβάδα».

Ας δεχθούμε είτε ως υπόθεση εργασίας, είτε ως πιθανή εξέλιξη την περίπτωση της χιονοστιβάδας. Για να «εκβιάσουμε» όμως, εκτός του ότι από το διάσημο «περίστροφο στο τραπέζι» του ΓΑΠ, έως τη «μυστική» σύσκεψη στο Λουξεμβούργο για την ηθελημένη έξοδό μας από το ευρώ, οι εκβιασμοί μας γύρισαν μπούμερανγκ, απαιτούνται πολιτικοί με «κότσια» και κυρίως με ισχυρή εναλλακτική πρόταση.

Δεν τους έχουμε. Δεν τους είχαμε. Εμείς εκλέξαμε τους ανεπαρκείς. Εμείς τους διατηρήσαμε στην εξουσία. Με αυτό το δεδομένο η εναλλακτική μας δεν είναι η έξοδος από το ευρώ. Η κατάρρευση θα είναι ραγδαία. Ακόμα και αν –δικαίως- διαφωνεί κάποιος με τους παραλογισμούς της τρόικας, η λύση δεν είναι αυτή. Πέρα από τον ασύλληπτο πληθωρισμό που θα επιφέρει η εισαγωγή ενός νέου νομίσματος – διότι δεν θα πρόκειται περί «επιστροφής στη δραχμή της δεκαετίας του ‘90» αλλά για ένα ΝΕΟ νόμισμα, οι μηδενικές εξαγωγές μας, ο πάμφθηνος τότε τουρισμός μας και τα αντικίνητρα για επενδύσεις, δεν θα βοηθήσουν στο ελάχιστο τη χώρα.

Δεν υπάρχει μαγική και –δυστυχώς για την Ελλάδα- εύκολη λύση. Μόνο η δυσάρεστη και επίπονη διαδικασία της ενοποίησης της ευρωζώνης κατ’ αρχάς και κατ’ αρχήν. Μια ιδέα που –όχι μόνο δεν έρχεται από το μέλλον- αλλά προβάλει από το παρελθόν ζητώντας επιτακτική εφαρμογή στο παρόν. Η Ευρώπη μέσα από τις κρίσεις της έβγαινε πάντοτε πιο ισχυρή.

Το αν θα είμαστε μέλος της τους επόμενους μήνες εξαρτάται από τους πολιτικούς που ΕΜΕΙΣ θα εκλέξουμε και φυσικά από τη στοιχειώδη κατανόηση της πραγματικότητας από τους εταίρους μας. Αν και τα δύο δεν μας κάνουν, τότε ΝΑΙ, φτάνει πια ο εξευτελισμός μας. Ας επιλέξουμε τη λύση της ευθανασίας από έναν βασανιστικά αργό θάνατο.

Επιμένει ότι «έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία και ας κατέστρεφε τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων!

Η πολυδιάσπαση είναι σκέτος δυναμίτης στην προοπτική οποιασδήποτε πραγματικής αλλαγής.
Και ο μεν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τη δουλειά του κάνει. Επιμένει ότι «έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία και ας κατέστρεφε τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων! Επιμένει, δηλαδή, να πλαστογραφεί την ιστορία και να αντιστρατεύεται τον μεγαλύτερο ιστορικό του κόσμου –τον Θουκυδίδη – ο οποίος σημείωνε σοφά και αμετάκλητα: «Ανδρες γαρ πόλις, ου τείχη, ουδέ νήες ανδρών κεναί»!
Λες και δύναται να υπάρξει υγιής οικονομία και κοινωνία σε μια χώρα της οποίας οι πολίτες έχασαν τα αγαθά μιας Συντεταγμένης Πολιτείας και περιφέρονται τήδε κακείσε, έρμαια των περιστάσεων, του χάους και των αετονύχηδων, – χωρίς εργασία, χωρίς εγγυήσεις, χωρίς κοινωνικές καλύψεις, χωρίς ασφάλιση, χωρίς καμιά προοπτική και χωρίς να γνωρίζουν τι τέξεται η επιούσα, – δηλαδή σε πόσα τέρμινα θα μηδενιστεί ο μισθός τους, η σύνταξή τους, ο εργασιακός βίος τους.
Οσο δε για τα παιδιά τους, το σκότος το εξώτερον!
Αυτά, βεβαίως, τα απλά, τα αυτονόητα και τα αυταπόδεικτα αποτελούν γρίφους για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και για την παρέα του και επιμένουν να φωτίζουν, ως σωσίβια λέμβο, την ανδραγαθία τους («τη σωτηρία της πατρίδας, διά της καταστροφής των πολιτών της»!), διότι δεν έχουν, πια, να πουν τίποτε καλύτερο...
Συγχρόνως δε βυσσοδομούν: Να μην ερωτηθεί ο Λαός! Να απομακρύνονται συνεχώς οι εκλογές! Να εξαντληθεί η θητεία της παρούσας Βουλής! Να κουμαντάρει τη χώρα μια φατρία η οποία έταξε σοσιαλισμό προκειμένου να αποφευχθεί η βαρβαρότητα! Και η οποία έδωσε στους Ελληνες όση βαρβαρότητα δεν γνώρισαν ποτέ στους 35 αιώνες της ιστορικής διαδρομής τους...
Και η κατάσταση αυτή δεν είναι ένα απλό επεισόδιο. Θα συρθεί επί δεκαετίες. Και θα τελειώσει μόνο αν ο ελληνικός Λαός αντλήσει δύναμη από την απελπισία του, ξεσηκωθεί, συλλάβει τη φατρία και γίνει –επιτέλους – νοικοκύρης στο σπίτι του. Ενα σπίτι δικό του και όχι υποθηκευμένο στις Τράπεζες και στα γκεσέμια της Ευρώπης...

Εξευτελιστική συμπεριφορά από αστυνομικούς στην Ορεστιάδα καταγγέλλει ότι υπέστη καθηγήτρια ...

Εξευτελιστική συμπεριφορά από αστυνομικούς στην Ορεστιάδα καταγγέλλει ότι υπέστη καθηγήτρια στο γυμνάσιο της πόλης, η οποία συμμετείχε την περασμένη Δευτέρα στην ομάδα που διαδήλωσε στη Νέα Βύσσα εναντίον της κατασκευής του φράχτη στη συνοριακή γραμμή.

Οπως καταγγέλλει, κάτω από το σπίτι της την περίμεναν τέσσερις αστυνομικοί με πολιτικά, οι οποίοι την επιβίβασαν με τη βία σε περιπολικό και τη μετέφεραν στο αστυνομικό τμήμα.

«Με χτύπησαν, με έβριζαν και μου φώναζαν. Με ρωτούσαν “ποιος σε έστειλε εδώ;” και μου είπαν ότι μετά τη διαμαρτυρία στη Βύσσα θα με διώξουν από το σχολείο.
Η ίδια ισχυρίζεται ότι στο τμήμα την ξεγύμνωσαν για να της κάνουν σωματικό έλεγχο, ενώ έπειτα από δύο ώρες την άφησαν ελεύθερη χωρίς να σχηματιστεί καμία δικογραφία εις βάρος της. Για το περιστατικό έχει ενημερωθεί η τοπική ΕΛΜΕ, ενώ έως χθες δεν είχε υποβληθεί μήνυση εναντίον των αστυνομικών.

Σήμερα το αργότερο, είναι απαραίτητο να τελειώνει το μαρτύριο της σταγόνας...

Οι πολίτες δεν αντέχουν άλλο αυτό το βασανιστήριο της διαρκούς ταλάντευσης, που τη χώρα διαλύει και την εθνική αξιοπρέπεια καταρρακώνει.
Αυτή η διαδικασία πρέπει να λάβει τέλος το ταχύτερο.
Ο πρωθυπουργός οφείλει να τελειώσει αυτό το ατελείωτο παζάρι που υποτιμά τη χώρα και τους πολίτες.
Οι τροϊκανοί είναι απαραίτητο να ελεγχθούν, ώστε να πάψουν να παίζουν ρόλο επικυρίαρχου και οι πολιτικές ηγεσίες να σταματήσουν να παίζουν τις κουμπάρες με το ένα και το άλλο θέμα, με μόνο σκοπό τη διάσωσή τους.
Η χώρα δεν έχει περιθώρια μακράς αναμονή ς.
'Η θα βρει λύση αξιοπρεπή ή θα αναλάβει το κόστος που της αναλογεί. Κι ο καθένας να σηκώσει το μερίδιο της ευθύνης που του πρέπει.
Σήμερα το αργότερο, είναι απαραίτητο να τελειώνει το μαρτύριο της σταγόνας. Γιατί αλλιώς, ακόμη και αν υπάρχει μέλλον, θα πνιγεί στα λασπόνερα της αναξιοπιστίας ενός καταρρέοντος πολιτικού συστήματος που δεν έχει τις δυνάμεις να αντισταθεί στη φορά των πραγμάτων. Και το κρίμα στο λαιμό του...

Έλεος πλέον. Δεν υπάρχει κανένας Έλληνας να σηκώσει ανάστημα και να υποστηρίξει τους Έλληνες ;

Έλεος πλέον. Δεν υπάρχει κανένας Έλληνας να σηκώσει ανάστημα και να υποστηρίξει τους Έλληνες ; Καλά όταν καλοπερνούσαν. Τώρα που πληρώνουν στο πολλαπλάσιο τις αμαρτίες τους δεν υπάρχει κανένας να τους υποστηρίξει; Την απορία όλων, πως και δεν ξεσηκώνονται οι Έλληνες με τόσα που τραβάνε, δεν υπάρχει κανένας να την μετατρέψει σε έπαινο; Και σε τελευταία ανάλυση γιατί θα πρέπει να φταίνε οι Έλληνες, που εμπιστευότανε το κράτος τους, που τους έλεγε την μία φορά ότι θα πλουτίσουν με το χρηματιστήριο και την άλλη φορά ότι θα εξυπηρετήσουν τις ανάγκες τους δανειζόμενοι; Δεν αντιλαμβάνονται ότι το σύστημα προκειμένου να διασωθεί μεταφέρει τις δικές του ευθύνες στις πλάτες των Ελλήνων ; Ο Έλληνας προκειμένου να σωθεί η χώρα του είναι πρόθυμος για την μεγαλύτερη θυσία . Αυτό που δεν ανέχεται είναι η κοροιιδία και ο διασυρμός. Και αυτό είναι που θα ξεσηκώσει τους Έλληνες. Και όχι μόνο εναντίον αυτών που τους κοροϊδεύουν, αλλά και εναντίων αυτών που ανέχονται την κοροϊδία και τον χλευασμό.

Το Μωχαμέτη μου μέσα, Ένας από τους 300σιους δεν έχουν μέσα στα παντελόνια τους απ’ αυτά που έχουν οι άντρες;

Αν δεν βάλουμε τα χέρια στα σκατά, σύντροφοι, δεν θα φύγουν ούτε ο Αυγείας ούτε η Κόπρος του. Αλλά για ένα τέτοιο θέμα χρειάζονται Ηρακλείς και όχι Επιμηθείς σπεκουλαδόροι με ξύλινη γλώσσα και κοντραπλακέ μυαλό. Απαιτούνται άφθαρτοι και αποφασισμένοι ηγέτες και όχι διαχειριστές της εξουσίας ή παιδιά του κομματικού σωλήνα και γνώστες της οικονομικο-μιντιακής διαπλοκής. Όπως, π.χ., ο κ. Βενιζέλος – που εκτελεί και αυτός ποινή σαν τον Πολύδωρα, αν ενθυμείστε – ή ο Χρυσοχοΐδης, ο βραβευμένος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών κι ο άνθρωπος που ανακάλυψε τελευταίος στον τόπο πόσο ηλίθιος είναι ο Γιωργάκης. Τέτοιος γάτος! Τον Γιωργάκη τον οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, έχουν κατά καιρούς αποθεώσει κάποια εκατομμύρια συμπολιτών μας, αγνοώντας τα βάρβαρα, αφελή ελληνικά του, προϊόν μιας νηπιώδους πολιτικής σκέψης, γεμάτης από αφόρητες κοινοτοπίες.

Εκλογές λοιπόν τώρα, όπως θέλουν οι Σαμαράς - Καρατζαφέρης, ή εκλογές με τη λήξη θητείας της παρούσας Βουλής που υπερψήφισε τη λύση Παπαδήμου; Στηρίζουμε τον εκλεκτό του διεθνούς τραπεζικού συστήματος για να μας βγάλει από το δημοσιονομικό αδιέξοδο ή τον πολεμάμε σαν ταξικό εχθρό και τοποτηρητή ξένων συμφερόντων; Προσέξτε, η απάντηση δεν πρέπει να είναι ιδεολογική, αλλά πολιτική. Και αλίμονο σε όσους, ενώ υποκρίνονται τους πολιτικούς, δεν βλέπουν μακροπρόθεσμα ή, σ’ αυτήν την αμείλικτη, παγκόσμια συγκυρία ονειρεύονται εδώ και τώρα κομμούνες και λαϊκές εξεγέρσεις. Επειδή πρόκειται για τον τόπο μας που βουλιάζει, ηλίθιοι, και όχι για κάποια ακόμα επαναστατική άσκηση επί χάρτου. Και επειδή στην Ιστορία δεν υπάρχουν μόνο οι αντικειμενικοί στόχοι, αλλά τα δρώντα υποκείμενα. Με τις αδυναμίες, τις υστεροβουλίες και τις παθογένειές τους. Πού είναι σήμερα οι «αγανακτισμένοι» (προφανώς με τις παλαιότερες επιλογές τους) ή οι «δεν πληρώνω» (παρ’ ότι χρωστάω), παρ’ ότι χρωστάει το κράτος, τουτέστιν εμείς, μας αρέσει - δεν μας αρέσει, και αυτό το δίλημμα απαιτεί πολιτική και όχι ιδεολογική διαπραγμάτευση. Όταν ο καπιταλισμός βρίσκεται σε κρίση, καλή ώρα – ή μάλλον κακή ώρα –, επωφελούνται οι ισχυρότεροι και υποφέρουν οι ασθενέστεροι. Το είπε ο Μαρξ! Το υφίσταται σήμερα η Ελλάδα με το 20% ανέργους, με τους χιλιάδες αστέγους, με πολυάριθμα κοινωνικά στρώματα να περιθωριοποιούνται ραγδαία, με τη χειροπιαστή φτώχεια και την ανύπαρκτη κοινωνική πρόνοια.

Για τον κίνδυνο πλημμύρων από ενδεχόμενη αύξηση της ροής στον ποταμό Άρδα ...

Για τον κίνδυνο πλημμύρων από ενδεχόμενη αύξηση της ροής στον ποταμό Άρδα (παραπόταμο του Έβρου), προειδοποίησαν οι βουλγαρικές αρχές τις αρμόδιες ελληνικές, στο πλαίσιο της συνεργασίας των δύο χωρών σε τέτοιου είδους ζητήματα.

Όπως μετέδωσε η δημόσια βουλγαρική ραδιοφωνία ΒΝΡ από την πόλη Κίρτζαλι, που έχει τεθεί από το μεσημέρι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, το επιτελείο αντιμετώπισης κρίσεων συζητά ήδη τα μέτρα για την αντιμετώπιση πλημμύρων και άλλων σοβαρών προβλημάτων, που τυχόν προκύψουν από τις ισχυρές βροχοπτώσεις που αναμένονται, σύμφωνα με τις προβλέψεις των μετεωρολόγων.

Σύμφωνα με την ανταποκρίτρια της ΒΝΡ Βάλια Απόστολοβα, το φράγμα Ιβάιλοβγκραντ κοντά στην ομώνυμη πόλη, δίπλα στα ελληνικά σύνορα, ξεχειλίζει από σήμερα. Σχεδόν γεμάτο είναι το φράγμα «Στουντέν Κλάντενετς», ενώ το Κίρτζαλι, το μεγαλύτερο από τα τρία φράγματα από το συγκρότημα στο βουλγαρικό τμήμα του Άρδα διαθέτει ακόμα ελεύθερο όγκο εννέα μέτρων μέχρι το ανώτερο όριο στάθμης.

Η ροή του Άρδα εξομαλύνθηκε, σήμερα, στο επίπεδο των φυσιολογικών για το χειμώνα 200 κ.μ./δευτερόλεπτο, αλλά είναι άγνωστο «τι μέλλει γενέσθαι», σε περίπτωση που επαληθευτούν οι προγνώσεις των μετεωρολόγων.

Δεν μπορεί να συνεχίσει η Ελλάδα να κυβερνάται από τύπους εξαρτημένους ιδεολογικά, πολιτικά και υλικά από την τρόικα...

Οι άνθρωποι που αποδεδειγμένα λάθεψαν ή οι οποίοι σκοπίμως έπραξαν ό,τι έπραξαν ενάντια στα συμφέροντα της χώρας δεν μπορεί να συνεχίζουν να κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή της. Αυτό αφορά τόσο σε εκείνους που επιμένουν να συνεχίζουν την ίδια πολιτική –πολιτική επικίνδυνη πλέον για την κυριαρχία της χώρας, καθώς και για τη Δημοκρατία– όσο και σε εκείνους, τους πιο καλοπροαίρετους, που κατανόησαν ότι επί χρόνια λάθευαν στα πιο θεμελιακά ζητήματα της χώρας. Οι τελευταίοι οφείλουν να το πάρουν πια απόφαση ότι απέτυχαν. Ότι αποδείχτηκε στην πράξη πως δεν είναι «πλασμένοι για τα μεγάλα», διότι δεν διαθέτουν τα στοιχειώδη εφόδια και προσόντα που απαιτούνται σε τέτοιες δύσκολες στιγμές. Συνολικά, η απομάκρυνση και των μεν και των δε από τις θέσεις-κλειδιά στην πολιτική σκηνή αποτελεί ζωτική ανάγκη για τη χώρα. Αν δεν συμβεί αυτό, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από τον καταστροφικό κύκλο στον οποίο την οδήγησαν.



Η απομάκρυνση των προσώπων αυτών είναι αναγκαία διότι πρέπει να σταματήσει, πριν απ’ όλα, η καταστροφική πολιτική που εφάρμοσαν. Με άλλα λόγια, το ζητούμενο σήμερα δεν είναι να βρεθούν πολιτικοί που θα προσβλέπουν στην «ανανέωση» μιας άδικης και αποτυχημένης πολιτικής. Δεν μπορεί να συνεχίσει η Ελλάδα να κυβερνάται από τύπους εξαρτημένους ιδεολογικά, πολιτικά και υλικά από την τρόικα και τη διαπλοκή. Πολιτικούς οι οποίοι είναι συνυπεύθυνοι για το ότι η Ελλάδα έφτασε στην κρίση, την οποία και «μετέπλασαν» σε καταστροφή. Η παραμονή τους στην πολιτική σκηνή θα σημαίνει ότι ως λαός έχουμε πάψει να μαθαίνουμε.

Να ανατρέψουμε ένα πολιτικό σκηνικό που δεν αξίζει και δεν απέτρεψε, ως όφειλε, τη σημερινή κατάσταση...

Τι φταίει; Ποιοι φταίνε περισσότερο; Ποιοι λιγότερο; Δεν είναι η στιγμή να το αναλύσουμε.

Ποιο μήνυμα, ποια πρόταση, τι μπορείς να πεις που να μη μοιάζει ευχή από συνήθεια ή λόγια που τα ’χουμε πει και τα έχουμε χιλιοακούσει;

Δύσκολο να βρεις...

Μια λέξη μου ’ρχεται στον νου και δεν θα ’ναι τυχαίο, ίσως αυτό να ’χουμε ανάγκη: Ανατροπή!

- Να προσπαθήσουμε να ανατρέψουμε κακές συνήθειες, πρακτικές που επιτείνουν τα αδιέξοδα.

- Να ανατρέψουμε λογικές χρόνων, που μας θέλουν κλεισμένους στα «θέλω» μας, και να ανακαλύψουμε την αλληλεγγύη.

- Να ανατρέψουμε ένα πολιτικό σκηνικό που δεν αξίζει και δεν απέτρεψε, ως όφειλε, τη σημερινή κατάσταση.

- Μα πάνω απ’ όλα αυτά, να ανατρέψουμε τις αντιστάσεις μέσα μας, για να τολμήσουμε, να απορρίψουμε, να διαλέξουμε και να απαιτήσουμε κάτι καλύτερο για τη ζωή μας.

Ευκαιρίες θα δοθούν. Ας μην τις αφήσουμε να περάσουν έτσι…

Ολα αλλάζουν. Ολα τρομάζουν...

Ενώ η κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου έδωσε ανάσα στις πολιτικές δυνάμεις, επιτρέποντας να μοιραστούν την ευθύνη για δύσκολες αποφάσεις, η συνεχής απειλή εκλογών και η απόλυτη έχθρα των αριστερών κομμάτων προς την κυβερνητική πολιτική δεν επιτρέπουν καμία αίσθηση σταθερότητας, καμία αντιστροφή του κλίματος αβεβαιότητας. Οι επιπτώσεις από τις αστοχίες στρατηγικής και από την πολιτική παράλυση επιδεινώνονται από την προχειρότητα που διακρίνει τις κρατικές δομές μας – μια προχειρότητα που δείχνει τη βαθιά αδιαφορία που έτρεφαν οι πολιτικοί, οι κρατικοί λειτουργοί για τους πολίτες εδώ και πολλά χρόνια. Πριν δράσει ο καταλύτης της κρίσης, η προχειρότητα αυτή καλυπτόταν από τη σπατάλη, από την επίπλαστη «γενναιοδωρία» μιας ανοργάνωτης χώρας. Σήμερα αποκαλύπτονται πλήρως όλες οι αδυναμίες: αναδρομικές κρατήσεις φόρων και περικοπές εκμηδενίζουν μισθούς, η παραγωγή ενέργειας είναι αβέβαιη, οι φυλακές «ξεχείλισαν», το σύστημα περίθαλψης απωθεί τους πολίτες την ώρα της μεγαλύτερης ανάγκης τους, η χρηματοδότηση της χώρας εξαρτάται όχι από την αλληλεγγύη των εταίρων μας αλλά από το πόσο φοβούνται την κατάρρευσή μας, η ύφεση βαθαίνει, τα έσοδα του κράτους και των πολιτών συρρικνώνονται, ενώ τα έξοδα εκτινάσσονται. Οι επόμενες ώρες και μέρες θα καθορίσουν την απομείωση τους χρέους, τη νέα δανειακή σύμβαση με τους σκληρούς όρους της, τη συνέχεια της «εσωτερικής υποτίμησης». Ολα αλλάζουν. Ολα τρομάζουν. Επειδή δεν έχουμε πιστέψει ότι οι μάχες μας είναι για τη νίκη - και όχι μόνο για να περιορίσουμε τη συντριβή.

Προτιμώ να δώσω το χέρι μου σε χειραψία με ένα απατεώνα, παρά να βρεθώ αναγκασμένος να χαιρετήσω κάποιον ηλίθιο…

Ακούγοντας τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να διαφημίζει πόσα υπέροχα πράγματα έκανε αυτός και η κυβέρνησή του σε δεκάδες τομείς, σχημάτιζε κανείς την εντύπωση ότι έκανε απολογισμό των πεπραγμένων του σε κάποιους άλλους και όχι στους Ελληνες που ζουν στη χώρα αυτή και υφίστανται στο πετσί τους τις συνέπειες του έργου του Γ. Παπανδρέου. Είναι όμως τόσο μεγάλος ο διεθνής διασυρμός της Ελλάδας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης ως χώρας ευρισκόμενης στο χείλος της κρατικής χρεοκοπίας, Εκτός πια αν ο Γ. Παπανδρέου απευθυνόταν σε κάποιο άγνωστο ακροατήριο, το οποίο καθόλου δεν συγκινείται από τις πτωχεύσεις χωρών ή την εξαθλίωση πληθυσμών, αν δεν τις επιδιώκει κιόλας στο πλαίσιο επίτευξης πολλαπλών στόχων.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάθε πολιτικός, ακόμη και αν είναι τόσο παταγωδώς αποτυχημένος ή αν η διακυβέρνησή του έχει αποδειχθεί ολέθρια για τη χώρα όπως αυτή του Γ. Παπανδρέου, πάντοτε προσπαθεί να υπερασπιστεί το έργο του, τα πεπραγμένα του. Αυτό είναι αναγκαία προϋπόθεση για να μπορέσει να συνεχίσει την πολιτική του καριέρα είτε στον ίδιο είτε σε διαφορετικό τομέα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει βαθύτατη την πεποίθηση ότι μπορεί να υπάρξουν συνθήκες που θα επιτρέψουν την επάνοδό του σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ελληνική πολιτική σκηνή. Δεν είναι αβάσιμες οι ελπίδες του. Ο δημόσιος βίος έχει συχνά εντελώς απρόβλεπτες και απροσδόκητες στροφές.

Έσπευσες όμως εσύ να εμφανιστείς ηγετικά και να δείξεις ότι είσαι σε θέση να επωμιστείς αυτό το ρόλο…

Άφηνες τους σοβαρούς αυτούς συνομιλητές σου να πιστεύουν ότι θα μπορούσες εσύ να αποτελέσεις την εγγύηση για μια πιο (συνετή) πορεία, καθώς και για την επιβολή της ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑΣ μέσα στο ΠΑΣΟΚ.
Αυτό το ρόλο παίζεις πάντοτε μέσα στο ΠΑΣΟΚ.Βαγγέλη Βενιζέλο . Γι΄ αυτό και ήσουν ο βασικός μοχλός οικοδόμησης του καθεστώτος στο ΠΑΣΟΚ και στην κυβέρνηση. Συντελούσες συνειδητά και πονηρά στην εκτόνωση της κρητικής των φόβων και τον ανησυχιών, παρέχοντας ψεύτικες διαβεβαιώσεις και ελπίδες μόνο και μόνο για να μείνεις ο απρόσβλητος και ανενόχλητος στο θρόνο της ηγεσίας. Διότι πάντοτε υπήρξες πιστότατος δούλος του ΠΑΣΟΚ. Και όλα τα άλλα ήσαν υποκρισία και ΚΡΥΨΙΒΟΥΛΙΑ…
Σήμερα με την τροπή που πήραν τα πράγματα αναγκάστηκες να αποκαλυφθείς. Τώρα πλέον δεν χρειάζεται ούτε η μετριοπάθεια,ούτε η ψευτοσοβαρότητα.
Μεταβλήθηκες αμέσως σε κήρυκα μισαλλοδοξίας και διχασμού. Έφτασες στο θλιβερό για σένα σημείο να απειλήσεις τους Έλληνες με πολιτική ανωμαλία…Ταυτίστηκες δημόσια με τους << Τροικανούς>>.
Ήταν ανάγκη οι Έλληνες να δουν ξεκάθαρα το ρόλο σου ως επιτελάρχη της καταστροφής δίπλα στον απερίγραπτα θλιβερό αρχηγό σου. Μόνο που αυτή τη φορά δεν μπορείτε να φέρετε την καταστροφή, όσο κι αν το επιδιώξετε με την κακόψυχη πολιτική σας. Η Αντίδραση του ενωμένου λαού μας στις υλακές σας, δεν είναι ούτε φόβος, ούτε ανησυχία, ούτε καν θλίψη.Είναι ειρωνική θυμηδία για την κατάντια σας!

Η κοινωνία, άλλωστε, είναι ένα καζάνι που βράζει...

Δυστυχώς, δε, η κυβέρνηση Παπαδήμου, η οποία διαδέχθηκε την κυβέρνηση Παπανδρέου, εξακολουθεί:
* Να είναι κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, στη συντριπτική πλειοψηφία της...
* Να είναι παγιδευμένη σε όσα υπέγραψε η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου...
* Να ασκεί, άρα, την ίδια πολιτική...
* Να αδυνατεί να καταγγείλει τα μέχρι σήμερα συμφωνηθέντα από την προηγούμενη κυβέρνηση. Και,
* Να μην τολμά να πει σε Βερολίνο, Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον: «Κύριοι, μέχρι εδώ ήταν. Δεν θέλουμε δανεικά, δεν αναγνωρίζουμε δανεικά. Τελειώσαμε..."
Αντιθέτως: η σημερινή πολιτική και τακτική δεν έχει τέλος. Δεν οδηγεί πουθενά. Κάθε δύο ή τρεις μήνες η Τρόικα θα επανέρχεται με όλο και περισσότερες αξιώσεις. Θέλετε την 7η δόση; Θέλουμε την Αρχαία Ολυμπία! Θέλετε την 8η δόση; Μας ενδιαφέρουν οι Δελφοί! Θέλετε πρόσθετη βοήθεια; Θα σας κοστίσει την Ακρόπολη! Θέλετε διευκολύνσεις; Επιθυμούμε μερτικό στους λιγνίτες, στα ενδεχόμενα κοιτάσματα πετρελαίου, στους βωξίτες και στο νικέλιο! Θέλετε νέα βοήθεια; Κλείστε αύριο το Μακεδονικό και μοιράστε το Αιγαίο με τους Τούρκους! Πέσατε και πάλι έξω στον Προϋπολογισμό σας; Δώστε μας τις γυναίκες, τις αδελφές σας και τις κόρες σας να γεμίσουμε με μεσογειακές καλλονές τα πορνεία μας...
Αν αυτή η εξευτελιστική τακτική δεν προσβάλλει την κυβέρνηση και αν όλη αυτή η βαρβαρότητα δεν ενοχλεί τους πολιτικούς Αρχηγούς που στηρίζουν την κυβέρνηση και αν στις φλέβες των υπουργών δεν ρέει αίμα αλλά λάδι ή χαμομήλι, μπορούν να συνεχίσουν να δέχονται τους κολαφισμούς.
Ο Λαός, όμως, όσο πιο πολύ φτωχαίνει και όσο πιο πολύ ζώνεται από τις ανάγκες, τόσο εξανίσταται και εξεγείρεται. Η κοινωνία, άλλωστε, είναι ένα καζάνι που βράζει. Είναι μια νάρκη που περιμένει το πρώτο ερέθισμα. Ερέθισμα, που, όσο και να βραδυπορεί, έρχεται!