Εκπαιδευτική... πρωτοπορία

Τα λέγαμε, αν θυμάστε, πριν από μερικές μέρες ότι οι αντιμεταρρυθμιστικοί σχεδιασμοί του Φίλη στον χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης αποτελούν την απόδειξη ότι τα περί ευρύτερων συναινέσεων και «εθνικών διαλόγων» είναι παραμύθια για αφελείς. Ο ένας και μοναδικός νόμος που ψηφίστηκε στα χρόνια της Μεταπολίτευσης από 255 βουλευτές που εκπροσωπούσαν 5.300.000 ψηφοφόρους καταργείται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ των 153 βουλευτών και των 2.300.000 ψηφοφόρων. Ετσι γουστάρουν, έτσι κάνουν.

Οι «αιώνιοι φοιτητές» επανέρχονται και το «πανεπιστημιακό άσυλο» αποκαθίσταται. Που σε πολύ απλά ελληνικά σημαίνει ότι οι κυβερνώντες την ταλαίπωρη αυτή χώρα κρίνουν ότι χιλιάδες φοιτητές που καλώς ή κακώς είχαν ν’ ασχοληθούν για χρόνια, μέχρι και για δεκαετίες με τις σπουδές και τις σχολές τους κρίνονται ικανοί μέχρι και να έχουν άποψη για το εκπαιδευτικό δυναμικό και τη διοικητική επάρκειά του και ανάλογα να υπερψηφίζουν τον άλφα και να καταψηφίζουν τον βήτα.

Κι αποκαθίσταται και το πανεπιστημιακό άσυλο που μέχρι και στα χρόνια της χούντας ήταν υπερπολύτιμο, αλλά από τη Μεταπολίτευση και μετά εξελίχθηκε σταδιακά σε θεσμό προστασίας κομματικών τραμπούκων, κουκουλοφόρων αντιεξουσιαστών, ακόμη και εγκληματιών του κοινού ποινικού δικαίου που στο όνομα της δήθεν ελεύθερης διακίνησης των ιδεών αποκτούν το δικαίωμα να επιβάλλουν με τη βία τις απόψεις τους, να καταστρέφουν ό,τι βρίσκουν και να διακινούν ελεύθερα από βόμβες μολότοφ μέχρι και ναρκωτικά.

Υποθέτω μάλιστα ότι θα πρέπει να είμαστε στην αρχή των παρεμβάσεων κι ότι θ’ ακολουθήσουν κι άλλες ανάλογου επιπέδου αντιμεταρρυθμιστικές ανοησίες που ίσως και να κριθούν από τον πρωθυπουργό ικανές να του δώσουν το δικαίωμα να διακηρύξει κάποια στιγμή ότι εκτός από την πολιτικοοικονομική επανάσταση της οποίας ηγείται, ήρθε η ώρα να ξεκινήσει και μια εκπαιδευτική. Και γιατί όχι άλλωστε; Εως πότε τα διάφορα γερασμένα και ξεπερασμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα τύπου Σορβόνης και Κέμπριτζ θα καταδυναστεύουν την ευρωπαϊκή παιδεία; Μέχρις εδώ ήταν. Αυτά που ήξεραν καιρός είναι να τα ξεχάσουν. Υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει ο Τσίπρας, υπάρχει ο Φίλης και ο δρόμος για μια αριστερή προοδευτική Παιδεία του προηγούμενου αιώνα έχει ανοίξει στην Ελλάδα και τους περιμένει.