Στην πολιτική τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και οι αριθμοί δεν αθροίζονται έτσι εύκολα. Ο Καραμανλής, για παράδειγμα, στηρίζει Μεϊμαράκη και άρα μια απλοϊκή σκέψη είναι πως οι ψηφοφόροι που δεν ακολούθησαν την υπόδειξή του στον πρώτο γύρο δεν θα έχουν λόγο να την ακολουθήσουν στον δεύτερο. Μόνο που η βάση των ψηφοφόρων του Τζιτζικώστα είναι παλιοί καραμανλικοί. Αρα ποιος μπορεί βάσιμα να προβλέψει τι θα κάνουν στη δεύτερη κάλπη;
'Αποψη είναι ότι το ισχυρότερο όπλο του Μητσοτάκη για να καλύψει τη διαφορά και να φτάσει στην αρχηγία είναι οι φερόμενοι ως υποστηρικτές του Μεϊμαράκη. Καλώς ή κακώς η άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας προτιμούν τον Μεϊμαράκη κάθε άλλο παρά ως ανεύθυνη φημολογία αντιμετωπίζεται. Και τα τηλεφωνήματα Καραμανλή - Τσίπρα, παρ’ όλες τις εξηγήσεις που έχουν δοθεί, δεν αντιμετωπίζονται από τη νεοδημοκρατική βάση ως ασήμαντο γεγονός. Κάτι που ισχύει και για τις φωτογραφήσεις του Στυλιανίδη με τον Λαζόπουλο. Κάποιοι ούτε την ιστορία της παράταξής τους δεν ξέρουν.
Πάμε 35 χρόνια πίσω. Αντιμέτωποι για την ηγεσία της ΝΔ, μετά τη μεταπήδηση του Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας, ήταν ο Ράλλης και ο Αβέρωφ. Φαβορί ήταν ο δεύτερος. Λέγεται ότι στο «παρά πέντε» ο Καραμανλής έριξε το βάρος του υπέρ του Ράλλη. Αλλά λέγεται και κάτι άλλο. Πως ο Ράλλης αξιοποίησε την τελευταία στιγμή την υποστήριξη του Συγκροτήματος Λαμπράκη προς τον Αβέρωφ, προκάλεσε τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας που θα εξέλεγαν τον νέο αρχηγό με το επιχείρημα «αν θέλετε να βγάλει τον αρχηγό σας ο Λαμπράκης, ψηφίστε Αβέρωφ» και τελικά κέρδισε την πρωθυπουργία.
Στην πολιτική δεν μετράει μόνο το «ποιον θέλουμε». Συχνά, ίσως συχνότερα, μετράει περισσότερο το «ποιον δεν θέλουμε». Ισως στις 10 Ιανουαρίου επαναβεβαιωθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου