Οι δυσκολίες είναι μπροστά

Η παράσταση δεν τελειώνει αν δεν τραγουδήσει η χοντρή κυρία, μας είχε υπενθυμίσει πριν από καιρό η Κριστίν Λαγκάρντ. Κι όσο δεν έχει τοποθετηθεί η κ. Μέρκελ, κάθε πληροφορία για το τι πρόκειται να συμβεί πρέπει να αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη. Με αυτό το δεδομένο ωστόσο φαίνεται ότι τα τελευταία 24ωρα πήγαμε από τον παράδεισο στην κόλαση για να επιστρέψουμε στη γη. Χρειάστηκε η πυροσβεστική παρέμβαση του ίδιου του πρωθυπουργού, μετά το σόου του υπουργού των Οικονομικών με τον κ. Ντάισελμπλουμ, για να αποφευχθεί μια ανοικτή κρίση.

Και μαζί καθησυχαστικές δηλώσεις για την εμπιστοσύνη που έχουμε στους Γερμανούς, για το πόσο αντιευρωπαϊκή είναι η διάκριση Βορρά-Νότου και φυσικά να αξιοποιηθεί η βοήθεια του «Ολαντρέου». Αυτά όμως είναι παρονυχίδες. Επί της ουσίας: Πρώτον, η κυβέρνηση ελπίζει βάσιμα ότι θα πάρει την «τεχνική παράταση» του προγράμματος που μας είχε προτείνει η Ενωση από τον Δεκέμβριο, ώστε να προετοιμάσει τις προτάσεις της. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι στο διάστημα αυτό η Ευρωπαϊκή Τράπεζα θα παρέχει ρευστότητα. Δεύτερον, υπάρχει ένα θετικό κλίμα για την προοπτική ελάφρυνσης του χρέους με αντάλλαγμα μεταρρυθμίσεις και τήρηση των δεσμεύσεων της χώρας. Αυτό περιλαμβανόταν στις συμφωνίες της προηγούμενης κυβέρνησης, έχει σημασία ωστόσο ότι επιβεβαιώνεται από όλες σχεδόν τις πλευρές. Στον αντίποδα υπάρχουν μια σειρά από αγκάθια. Το πρώτο είναι το ζήτημα του κουρέματος του χρέους, που αποκλείεται από όλους. Αν η κυβέρνηση επιμείνει, θα οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Φαίνεται ωστόσο ότι η ιδέα έχει εγκαταλειφθεί από το Μαξίμου, παρότι ακόμα δεν ομολογείται ανοιχτά.

Αγκάθι δεύτερο η αξιολόγηση από την τρόικα και η δόση των 7 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση επιμένει ότι δεν τη θέλει και κατά συνέπεια δεν έχει λόγο να δεχθεί και την τρόικα. Εδώ τα πράγματα όμως είναι πιο σύνθετα. Η κυβέρνηση θέλει να παρουσιάσει μια αντιπρόταση για τα ελλείμματα, την ελάφρυνση του χρέους και τις μεταρρυθμίσεις με στόχο τη φοροδιαφυγή. Ορισμένες χώρες, όπως η Γαλλία, μοιάζει να αποδέχονται μια τέτοια προσέγγιση. Θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον κ. Τσίπρα, ωστόσο, να πείσει ότι μπορεί να αυξήσει τις κοινωνικές δαπάνες, χωρίς πρόσθετα φορολογικά μέτρα και χωρίς έκρηξη του ελλείμματος. Πολύ περισσότερο, όταν στις μεταρρυθμίσεις η Ευρώπη επιμένει για αλλαγές στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση όσων υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Ευρώπη με άλλα λόγια ενδεχομένως να διευκολύνει επί της διαδικασίας τον ΣΥΡΙΖΑ - κι αυτό ειναι ήδη σημαντικό ώστε να ενθαρρυνθεί η στροφή προς τον ρεαλισμό. Επί της ουσίας ωστόσο οι δυσκολίες είναι μπροστά μας. Πολύ περισσότερο αν στο διάστημα που θα μεσολαβήσει η οικονομία επιστρέψει στην ύφεση, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη την επίτευξη συμφωνίας.