Τι είχαμε, τι ζητάμε, τι θα πάρουμε, σε ποια κατάσταση θα βρεθούμε.

Οταν έχεις να κάνεις με διαδικασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη, καλό είναι να μη βιάζεσαι. Αν δεν έχεις όλα τα δεδομένα, δεν ξέρεις πού το πάει ο ένας ή ο άλλος, δεν γίνεται να καταλήξεις σε στοιχειωδώς σοβαρά συμπεράσματα.

Την Παρασκευή μιλούσαμε για ρήξη. Την Κυριακή το βράδυ για θεαματική βελτίωση του κλίματος. Ηταν βλέπετε και η δήλωση του Ομπάμα. Που όμως την έχουμε ξανακούσει. Και όταν αναζητούσε στηρίγματα ο ΓΑΠ, αλλά κι όταν τα χρειαζόταν ο Σαμαράς. Αλλά εκείνο που μετράει είναι πρώτα και πάνω απ' όλα τι λέει αυτός που θα βάλει το χέρι στην τσέπη κι όχι αυτός που απλώς συμπαραστέκεται, συμβουλεύει ή υποδεικνύει. Πάντα έτσι γινόταν και πάντα έτσι θα γίνεται.

Ψυχραιμία, λοιπόν. Γιατί το παιχνίδι μόλις τώρα άρχισε και γιατί ακόμη είμαστε στις αψιμαχίες. Ξέρουμε τι ζητάμε (κούρεμα χρέους, κατάργηση τρόικας, ακύρωση μνημονίου) αλλά δεν ξέρουμε καν τι αντιπροτείνουμε έναντι όλων αυτών. Κάτι ακούγεται για «τολμηρές» μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν υπάρχουν, θα σχεδιαστούν και θ' ανακοινωθούν εν καιρώ. Και δεν ξέρω αν και πόσο ριζοσπαστικές θα είναι ώστε να κριθεί ότι υποκαθιστούν τα όσα θα μας παραχωρήσουν.

Και φυσικά το μόνο που θα μετρήσει θα είναι ο τελικός απολογισμός. Τι είχαμε, τι ζητάμε, τι θα πάρουμε, σε ποια κατάσταση θα βρεθούμε. Κι όταν ο κύκλος της διαπραγμάτευσης κλείσει, θα κάνουμε τη σούμα και θα δούμε πού θα μας έχει βγάλει. Αν θα είμαστε κερδισμένοι ή χαμένοι. Αν οι προσπάθειες της κυβέρνησης θα έχουν αποδώσει ή αν θ' αποδειχθούν φιάσκο. Αν θα έχουν ανοίξει τον δρόμο για μια Ελλάδα με καλύτερες προοπτικές από τις σημερινές, που θα προσβλέπει σ' ένα καλύτερο μέλλον και δεν θα ονειρεύεται την επιστροφή σ' ένα φαύλο παρελθόν.