Ομοίως, όλα τα κατά καιρούς βάρβαρα μέτρα που ακούστηκαν, συζητήθηκαν ή εφαρμόστηκαν, αποτελούσαν μέρος της πολιτικής ατζέντας των μνημονιακών κυβερνήσεων. Το σημερινό χάλι, το οποίο βιώνουμε, αποτέλεσε εξ αρχής επιλογή των δανειστών και των ελεγχόμενων από αυτούς κυβερνήσεων, με τελικό στόχο τη «βουλγαροποίηση».
Τα στοιχειά που έλειψαν από αυτήν τη συντεταγμένη πολιτική ήταν μια έλλογη μεταρρύθμιση του κράτους, των θεσμών και της οικονομίας, η διαμόρφωση ενός σχεδίου εθνικής ανασυγκρότησης και η διαπραγμάτευση με τους δανειστές για την υλοποίησή του. Αντιθέτως, ως πολιτική τακτική, η οποία τηρείται απαρεγκλίτως μέχρι σήμερα, επελέγησαν το σκύψιμο της κεφαλής, η πλήρης αποδοχή όλων των απαιτήσεων, η αρπαγή και λεηλασία κάθε είδους περιουσίας και εισοδήματος των Ελλήνων πολιτών, η κατάργηση κάθε είδους δικαιώματος.
Όλα αυτά – για λόγους που ποικίλλουν, από τη διάχυτη πολιτική ανικανότητα έως την ανενδοίαστη συναλλαγή με τους εγχώριους νταβατζήδες της διαπλοκής – συνοδεύτηκαν από ΦΘΗΝΆ ψέματα τόσο προς τον ελληνικό λαό όσο και προς την ίδια την τρόικα, από οριζόντια καταστροφή αντί της όποιας στοχευμένης μεταρρύθμισης, από την προκλητική εξυπηρέτηση των κάθε είδους «ημετέρων» επιχειρηματιών και λοιπών προυχόντων, από το γενικευμένο ξεπούλημα και τη χωρίς αρχές διάλυση οποιουδήποτε κοινωνικού αγαθού – από την υγεία και την παιδεία έως τα δάση και τις παραλίες.
Μπορεί, λοιπόν, σήμερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στις παρέες να γίνεται «της μαϊμούς ο γάμος» με την είδηση περί εισβολής των εφοριακών στα σπίτια, αλλά όσοι στοιχειωδώς σοβαροί έχουν απομείνει στο μνημονιακό στρατόπεδο αντιλαμβάνονται πως πίσω από τη γελοιότητα ελλοχεύει ο κίνδυνος του πλήρους πολιτικού διασυρμού.
Πριν αναλάβει την εξουσία, ο Αντώνης Σαμαράς είχε περιγράψει το κοινωνικό κλίμα που είχε δημιουργήσει το πρώτο μνημόνιο με τον όρο «εθνική κατάθλιψη». Φαίνεται πως αποφάσισε να την καταπολεμήσει δημιουργώντας την «εθνική κωμωδία», την οποία συνιστά η κυβέρνησή του. Όμως, μια κωμωδία με λυπημένο τέλος...
Τα στοιχειά που έλειψαν από αυτήν τη συντεταγμένη πολιτική ήταν μια έλλογη μεταρρύθμιση του κράτους, των θεσμών και της οικονομίας, η διαμόρφωση ενός σχεδίου εθνικής ανασυγκρότησης και η διαπραγμάτευση με τους δανειστές για την υλοποίησή του. Αντιθέτως, ως πολιτική τακτική, η οποία τηρείται απαρεγκλίτως μέχρι σήμερα, επελέγησαν το σκύψιμο της κεφαλής, η πλήρης αποδοχή όλων των απαιτήσεων, η αρπαγή και λεηλασία κάθε είδους περιουσίας και εισοδήματος των Ελλήνων πολιτών, η κατάργηση κάθε είδους δικαιώματος.
Όλα αυτά – για λόγους που ποικίλλουν, από τη διάχυτη πολιτική ανικανότητα έως την ανενδοίαστη συναλλαγή με τους εγχώριους νταβατζήδες της διαπλοκής – συνοδεύτηκαν από ΦΘΗΝΆ ψέματα τόσο προς τον ελληνικό λαό όσο και προς την ίδια την τρόικα, από οριζόντια καταστροφή αντί της όποιας στοχευμένης μεταρρύθμισης, από την προκλητική εξυπηρέτηση των κάθε είδους «ημετέρων» επιχειρηματιών και λοιπών προυχόντων, από το γενικευμένο ξεπούλημα και τη χωρίς αρχές διάλυση οποιουδήποτε κοινωνικού αγαθού – από την υγεία και την παιδεία έως τα δάση και τις παραλίες.
Μπορεί, λοιπόν, σήμερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στις παρέες να γίνεται «της μαϊμούς ο γάμος» με την είδηση περί εισβολής των εφοριακών στα σπίτια, αλλά όσοι στοιχειωδώς σοβαροί έχουν απομείνει στο μνημονιακό στρατόπεδο αντιλαμβάνονται πως πίσω από τη γελοιότητα ελλοχεύει ο κίνδυνος του πλήρους πολιτικού διασυρμού.
Πριν αναλάβει την εξουσία, ο Αντώνης Σαμαράς είχε περιγράψει το κοινωνικό κλίμα που είχε δημιουργήσει το πρώτο μνημόνιο με τον όρο «εθνική κατάθλιψη». Φαίνεται πως αποφάσισε να την καταπολεμήσει δημιουργώντας την «εθνική κωμωδία», την οποία συνιστά η κυβέρνησή του. Όμως, μια κωμωδία με λυπημένο τέλος...
Tags
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου