Δυστυχώς τα τέσσερα χρόνια της κρίσης δεν έχουν διδάξει όσα θα έπρεπε στα κόμματα και στις ηγεσίες τους, που εξακολουθούν και πολιτεύονται με τις πρακτικές και τις λογικές του παρελθόντος. Οι κυβερνώντες προωθούν, υποτίθεται, τη μεταρρυθμιστική ανατροπή που χρειάζεται ο τόπος, αλλά σε κάθε κρίσιμη ευκαιρία (π.χ. ΕΝΦΙΑ) αποδεικνύεται ότι είναι ανίκανοι να το κάνουν και οι αντιπολιτευόμενοι βασίζουν όλες τις ελπίδες τους για εξουσία στα λάθη και την ανικανότητα των κυβερνώντων και μόνο, μια και οι ίδιοι δεν έχουν αντιπροτείνει μέχρι στιγμής σοβαρές και αξιόπιστες λύσεις για το μέλλον του τόπου.
Δεν πρωτοτυπώ, φυσικά, με τις επισημάνσεις αυτές. Αλλωστε, επίμονα, σχεδόν κουραστικά, τις επαναλαμβάνει κάθε τόσο η ίδια η κοινή γνώμη. Οταν ο δικομματισμός που άλλοτε αναμετριόταν σε ποσοστά άνω του 40%, τώρα αγκομαχά σε ποσοστά άνω του 20%, ένα και μόνο συμπέρασμα συνάγεται: πως το εκλογικό σώμα δεν εμπιστεύεται κανέναν από τους δύο, γιατί κανένας από τους δύο δεν έχει δώσει στοιχειώδεις αποδείξεις πως είναι ικανός να οδηγήσει τη χώρα σ' ένα πραγματικά καλύτερο αύριο.
Γι' αυτό και το ζητούμενο δεν είναι ποιου οι σχεδιασμοί θα δικαιωθούν στους μήνες που έρχονται. Αλλωστε, σ' αυτό θα συμβάλουν και ιδιοτελή κομματικά και προσωπικά οφέλη, μια και οι κομματικοί σχηματισμοί και οι ανεξάρτητοι βουλευτές είναι που θα καθορίσουν αν και πότε θα οδηγηθούμε σε εκλογές.
Το ζητούμενο είναι και θα συνεχίσει να είναι αυτό που πάντα χρειαζόμασταν και σπανιότατα αξιωθήκαμε να έχουμε: κυβέρνηση σοβαρών ανθρώπων που να ξέρουν τι κάνουν και γιατί το κάνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου