Ποιος θα προστατέψει τον πολίτη από το κράτος των κομμάτων και των αποτυχημένων πολιτικών;

Πόσο ανήμποροι είμαστε όλοι απέναντι στο κράτος-αφέντη; Το κράτος που ό,τι κι αν αποφασίσει εις βάρος μας το εφαρμόζει; Το κράτος που, όποτε έχουμε δίκιο εμείς απέναντί του, έχει τους μηχανισμούς και τον τρόπο να μας αδικήσει;

Το κράτος για να αυξήσει τα άμεσα έσοδά του ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ να προεισπράξει φόρους ακόμη και από τους χαμηλοσυνταξιούχους. Αυτούς για τους οποίους τα 35 ευρώ είναι ζωτικής σημασίας, αυτούς που του χρόνου μπορεί να μη ζουν για να εισπράξουν τα επιστρεφόμενα που θα δικαιούνται.

Το κράτος ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ να μπαίνει μέσα στους τραπεζικούς λογαριασμούς και να κατάσχει τα όποια ποσά βρει από όποιον του χρωστά. Καμία έγνοια για το αν αυτός ο άνθρωπος έχει ανάγκες, αν έχει άρρωστο παιδί που περιθάλπει, αν δεν έχει να ταΐσει την οικογένειά του.

Το κράτος ουσιαστικά κάνει διάρρηξη, μπαίνει στο πορτοφόλι μας και τα αφαιρεί όλα.

Το κράτος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ επί χρόνια τους προμηθευτές του, με αποτέλεσμα αυτοί, για να επιβιώσουν, να δανείζονται και να χρεώνονται με τόκους. Τι κι αν το Μνημόνιο το προβλέπει; Ακόμη και η τρόικα επέβαλε την αποπληρωμή των χρεών του κράτους προς τους πολίτες και τις επιχειρήσεις, πράγμα αυτονόητο για την ανόρθωση της οικονομίας. Το κράτος και αυτό το καθυστερεί.

Το κράτος που φυσικά, ΑΝ και ΟΤΑΝ πληρώσει, δεν πληρώνει τόκους.

Το κράτος ΑΠΑΙΤΕΙ από όλους να πληρώνουν εμπρόθεσμα τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές τους, αλλιώς προχωρά σε κατασχέσεις και φυλακίσεις. Ακόμη και σε αυτούς που χρωστά και έχουν στραφεί δικαστικά εναντίον του.

Το κράτος, γιατί και η Δικαιοσύνη είναι κράτος, καθυστερεί επί χρόνια να εκδικάσει υποθέσεις οφειλών του προς πολίτες και επιχειρήσεις, οδηγώντας τους στην εξαθλίωση και τον αφανισμό.

Και ποιο κράτος; Ενα κράτος διεφθαρμένο, κομματικό, διαλυμένο και εχθρικό προς τον πολίτη και την επιχειρηματικότητα.

Το ερώτημα λοιπόν στην Ελλάδα είναι και παραμένει ένα: Ποιος θα προστατέψει τον πολίτη από το κράτος των κομμάτων και των αποτυχημένων πολιτικών;