Τι πρέπει να πάθουμε ακόμα για να αφυπνιστούμε;

 Μόνο ωραία λόγια που χαϊδεύουν αφτιά, για αυξήσεις μισθών, συντάξεων, επαναπροσλήψεις, επανακρατικοποιήσεις και μειώσεις φόρων έτσι ώστε να επιστρέψουμε επιτέλους στα περασμένα ευτυχισμένα χρόνια. Δεν υπάρχει όμως τίποτα χειρότερο από το να πουλάς ψεύτικες ελπίδες στον απελπισμένο και να προσπαθείς να εκμεταλλευτείς τον πόνο και την απόγνωση του πολίτη είτε με ακροδεξιές, δεξιές, κεντρώες, είτε με κεντροαριστερές, αριστερές ή κομμουνιστικές κορόνες.

Επιτέλους, ας συνέλθουν όλοι αυτοί οι σωτήρες μας και ας προσεγγίσουν με ρεαλισμό την κατάσταση. Ας βάλουν όλοι αυτοί οι σοφολογιότατοι τις ιδέες και την επιστημοσύνη τους κάτω κι ας μας πουν την αλήθεια. Ας δημιουργήσουν ένα εθνικό think tank παραμερίζοντας στην άκρη τις μικροκομματικές και ιδεολογικές τους αγκυλώσεις κι ας ετοιμάσουν ένα σχέδιο ρεαλιστικό και πάνω απ’ όλα εφαρμόσιμο για το αύριο αυτής της χώρας. Ας αφήσουν στην άκρη τις προσωπικές εμπάθειες και πικρίες, τους τεχνητούς διαχωρισμούς σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, σε προδότες και πατριώτες και ας παραμερίσουν τις προσωπικές φιλοδοξίες τους.

Αυθεντίες δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και μαγικές λύσεις. Σίγουρα όμως υπάρχουν λύσεις που σταδιακά θα μπορέσουν να αναστρέψουν την κατάσταση. Ας απομονωθούν οι λαϊκίστικες απόψεις που τείνουν σήμερα να γίνουν κυρίαρχες στην κοινωνία και ας βγάλουν όλοι το θετικό κομμάτι του εαυτού τους. Ας μην ξεχνάμε, δε, πως είμαστε λίγοι και δεν περισσεύει κανείς σε μια πανεθνική προσπάθεια. Και στο τέλος-τέλος, τι πρέπει να πάθουμε ακόμα για να αφυπνιστούμε;