Είναι η εποχή που οι κόμποι φτάνουν στο χτένι.

Είναι η εποχή που οι κόμποι φτάνουν στο χτένι. Χρέη του παρελθόντος που έχουν συσσωρευτεί, υποσχέσεις που δεν τηρούνται, ενώ νέες επινοούνται ενόψει εκλογικών αναμετρήσεων (παλιά μου τέχνη...), πρόσωπα που κατέχουν δημόσιες θέσεις ή εκτίθενται καθημερινά σε όλο και πιο δύσκολες λύσεις και αποφάσεις αντιμετωπίζουν, επιπλέον, την αφόρητη πίεση από μηχανισμούς που δεν θέλουν τίποτα να αλλάξει ή –ακόμα χειρότερα– συμπεριφέρονται σαν να μην πέρασε μια μέρα από το 2008 έως σήμερα.

Δεν χρειάζονται ονοματεπώνυμα, γιατί η κατάσταση είναι γενικευμένη. Οπου και να γυρίσει κανείς το βλέμμα αντιλαμβάνεται ότι ήρθε η «ώρα της κρίσεως» και αν δεν εδραιωθούν (όχι απλώς μεθοδευτούν) οι αλλαγές, μεταρρυθμίσεις ή όπως αλλιώς αποκαλούνται, οι κοινωνικές ανισότητες θα ανοίξουν χαράδρα που δεν θα γεφυρώνεται. Αλλαγές όμως, όχι ρουσφετολογικές παραχωρήσεις. Σύννομες, δίκαιες, αποτελεσματικές, δηλαδή παραγωγικές. Από τη Δημόσια Τηλεόραση έως τη δημόσια υγεία, την εκπαίδευση, το φορολογικό σύστημα. Οσοι προσπαθούν να εργαστούν προς αυτήν την κατεύθυνση με συνέπεια, ορθολογισμό και εντιμότητα (τα στοιχειώδη αλλά καθόλου αυτονόητα) φλερτάρουν με το έμφραγμα ή συγκρούονται με την αθλιότητα διεφθαρμένων «θεσμών» ή, απλώς, πάνε σπίτι τους γιατί δεν αντέχουν. Οσοι επιβιώσουν, θα αποτελέσουν μία από τις βάσεις πάνω στις οποίες θα οικοδομηθεί η νέα Ελλάδα.