Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Αυτή η μαζική καταστροφή ανθρώπων πρέπει να ανασχεθεί.

Οι εν αδυναμία μικρομεσαίοι οδηγούνται στη χρεοκοπία, αλλά δεν μένουν απλώς στον δρόμο, χωρίς δουλειά· επιπλέον απειλούνται με κατασχέσεις της περιουσίας τους και απώλεια της ελευθερίας τους. Ακόμη κι αν αποφύγουν την κατάσχεση ή τη φυλακή, θα χάσουν οριστικά τη σύνταξή τους, για την οποία πλήρωναν εισφορές είκοσι, είκοσι πέντε, τριάντα χρόνια. Εμποροι και επιχειρηματίες πενήντα και εξήντα χρόνων, νοικοκυραίοι και συνεπείς σε όλη τους την πορεία, μετά τέσσερα χρόνια κρίσης και αναδουλειάς, βλέπουν να χάνονται οι κόποι ολόκληρης ζωής και να απειλούνται με έσχατη ένδεια και αναξιοπρέπεια.

Αυτή η μαζική καταστροφή ανθρώπων πρέπει να ανασχεθεί. Να δοθεί μια περίοδος χάριτος, να κεφαλαιοποιηθούν τα παλιά χρέη, να δοθούν πολλές δόσεις όπως στη νομιμοποίηση αυθαιρέτων, να μπορούν οι εν αδυναμία έμποροι να μπουν στην κατώτατη κλίμακα εισφορών για ένα διάστημα. Προτάσεις έχουν υποβληθεί πολλές, ώστε και η κοινωνική κρίση να αμβλυνθεί και το κράτος να εισπράττει κάτι.

Αν χρεοκοπήσουν μαζικά οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, κατασχεθούν οι περιουσίες τους και στερηθούν θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα, όπως η περίθαλψη και η σύνταξη, ποιο θα είναι το όφελος για τη χώρα; Ποιο θα είναι το δημοσιονομικό και εθνικό όφελος από τον αφανισμό μιας ολόκληρης κοινωνικής τάξης; Αδυνατούμε να κατανοήσουμε οποιοδήποτε όφελος από έναν τέτοιο βίαιο κοινωνικό μετασχηματισμό· αφεύκτως, βλέπουμε τη χώρα μεσοπρόθεσμα σαν ένα απέραντο  γηροκομείο ηλικιωμένων χωρίς σύνταξη, άνεργων μεσήλικων χωρίς καμία προοπτική, νεότερων ανθρώπων με μόνη διέξοδο τη μετανάστευση ή την εργασία των 586 ευρώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου