Η Ελλάδα αναζητεί πια μια «νέα εκκίνηση».

Ύστερα από τρία δύσκολα μνημονιακά χρόνια, έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα στην οικονομία, στο κράτος, αλλά και το σπουδαιότερο στην «ελληνική νοοτροπία». Μπορεί να γίναμε «φτωχότεροι» με βίαιο τρόπο και πολλές φορές άδικο, αλλά «εγκαταλείψαμε», έστω και χωρίς τη θέλησή μας, ένα μοντέλο που δεν μπορούσαμε άλλο να υποστηρίζουμε και δεν μπορούσε να «υπηρετηθεί»...

Η Ελλάδα αναζητεί πια μια «νέα εκκίνηση» από μία πολύ «χαμηλότερη βάση» και ένα νέο υπηρετήσιμο θεσμικό και παραγωγικό μοντέλο, που θα την πάει μπροστά. Δεν είναι «τυχαίοι» οι ευρωπαϊκοί έπαινοι και οι αναβαθμίσεις των οίκων αξιολόγησης, χωρίς βέβαια να μας διαφεύγουν και οι πολλαπλές σκοπιμότητες που εξυπηρετούν...Τα δημόσια οικονομικά έχουν μπει σ' έναν έλεγχο. Εχει «κλείσει» το θέμα της εξόδου από το ευρώ. Η ανταγωνιστικότητα βελτιώνεται και το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών αλλάζει ποιοτικά και ποσοτικά. Το επενδυτικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα φαίνεται να «ξυπνάει» πάλι. Εάν «ξαναζωντανέψουν» οι τράπεζες και «κινηθούν» οι ευρωπαϊκοί πόροι σωστά, μπορούν να δημιουργηθούν σοβαρές προϋποθέσεις για ανάπτυξη. Προφανώς, χρειάζεται χρόνος και συστηματική προσπάθεια. Πρωτίστως ελληνική-εσωτερική, αλλά και θετική στάση των Ευρωπαίων εταίρων-δανειστών μας, μέσα σ' ένα πιο αναπτυξιακό και ολοκληρωμένο ευρωπαϊκό σχέδιο, που θα μειώνει τις δομικές ανισότητες των μελών της.

Υπ' αυτή την έννοια, οι εξελίξεις εμπεριέχουν μεγάλη εσωτερική ρευστότητα. Πολλά θα κριθούν στην πορεία και από την ίδια τη δυναμική της. Αρα και τα «νέα μέτρα» και οι προβλέψεις για το 2015 - 2016 είναι εξαιρετικά παρακινδυνευμένα. Υπό προϋποθέσεις μπορεί να μη χρειασθούν κιόλας. Αν όμως «στραβώσει η πορεία», η «καταιγίδα» μπορεί να αποδειχθεί μεγάλη...