Μια σκληρή και καταστρεπτική πολιτική η οποία διαλύει τις κοινωνίες τους.

Οι σωστές αποφάσεις, όμως, δεν θα ληφθούν όσο διαιωνίζεται το αίσθημα αδικίας και ανισότητας μεταξύ χωρών και λαών. Στην αρχή της κρίσης είδαμε πλούσιους λαούς –με προεξάρχοντες τους Γερμανούς– να διαμαρτύρονται ότι οι «τεμπέληδες και σπάταλοι Ελληνες» έτρωγαν τις δικές τους αποταμιεύσεις· ακολούθησε η αίσθηση στις χώρες που χρειάζονται στήριξη ότι οι Γερμανοί επιβάλλουν μια σκληρή και καταστρεπτική πολιτική η οποία διαλύει τις κοινωνίες τους. Οι αντιδράσεις αυτές, με τη σειρά τους, προκαλούν αγανάκτηση στις χώρες-πιστωτές και ο κύκλος του θυμού εντείνεται και υπονομεύει συνεχώς την ιδέα της περαιτέρω ένωσης. Αυτό αποδεικνύεται από το κλίμα ευρωσκεπτικισμού που εξαπλώνεται σε όλη την Ε.Ε.

Με τους δείκτες της ανεργίας να ξεπερνούν κάθε προηγούμενο, το σίγουρο είναι ότι το κλίμα δεν θα αναστραφεί σύντομα. Στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο η ανεργία ήταν στο 27%. Πόσες νέες επιχειρήσεις θα πρέπει να ανοίξουν ή υπάρχουσες να αναπτυχθούν, για να απορροφηθούν οι σημερινοί 1,3 εκατ. άνεργοι; Ολες οι πολυεθνικές να άνοιγαν παραρτήματα στην Ελλάδα δεν θα κάλυπταν το κενό που άφησε η κατάρρευση τόσων μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Αυτό είναι αποτέλεσμα των στρεβλώσεων της ελληνικής οικονομίας, όπου ο εύκολος δανεισμός και ένας τεράστιος, σπάταλος και αναποτελεσματικός δημόσιος τομέας πλημμύριζαν την αγορά με χρήμα και απέτρεπαν την εξέλιξη, με αποτέλεσμα να ακυρωθεί το ένστικτο επιβίωσης των επιχειρηματιών. Ταυτόχρονα, κοντόφθαλμες ευρωπαϊκές πολιτικές ενθάρρυναν την ισοπέδωση των ιδιαιτεροτήτων κάθε χώρας, για χάρη της παγκόσμιας αγοράς, χωρίς την αναγκαία αναμόρφωση της οικονομίας της.