Σίγουρα στην Ελλάδα οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων είναι από τους πιο αδικημένους μισθολογικά. Το ίδιο -και χειρότερο- ισχύει όμως και για τους στρατιωτικούς, τους αστυνομικούς, τους πυροσβέστες, τους γιατρούς και τους εργαζομένους στα νοσοκομεία. Τι πρέπει να κάνουν αυτοί; Απεργία την ώρα της εγχείρησης; Στάση εργασίας εν ώρα αψιμαχίας με την Τουρκία; Να πηγαίνει για φραπέ η ΔΙ.ΑΣ. όταν μπουκάρουν οι κάθε λογής κακοποιοί με τα καλάσνικοφ σε σπίτια και μαγαζιά; Με αυτά τα δεδομένα οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ κατάφεραν απλώς να εκθέσουν βαρύτατα έναν κλάδο-πυλώνα της οιασδήποτε κοινωνίας και να τραυματίσουν τη σχέση καθηγητή - μαθητή. Εκτός κι αν ποντάρουν στο ότι οι διδασκόμενοι όμηροί τους θα επωφεληθούν από το λεγόμενο «Σύνδρομο της Στοκχόλμης», εκεί δηλαδή όπου το θύμα της ομηρίας τραυματίζεται τόσο ώστε να ταυτίζεται με τον βασανιστή του. Μα αν καταλυθεί ψυχολογικά η όποια σχέση έχει μείνει μεταξύ δασκάλων και παιδιών, χάθηκε για πάντα το παιχνίδι -το μέλλον δηλαδή- όσα αναδρομικά κι αν δοθούν, όποτε δοθούν. Τα οποία φυσικά πρέπει να δοθούν.
Η περίπτωση της ΟΛΜΕ με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα ξεπεραστεί, ανεξάρτητα του τι θα αφήσει πίσω της. Η Ελλάδα και η κυβέρνηση όμως θα πρέπει να είναι ΠΑΝΕΤΟΙΜΕΣ, ειδικά τώρα που μπαίνουμε στην τουριστική περίοδο -από την οποία είναι γεγονός ότι κάτι ουσιαστικό περιμένουμε-, να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά, κάθετα και οργανωμένα τους εργατοπατέρες ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΧΕΔΙΟ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ. Στα λιμάνια, στα λοιπά μέσα μαζικής μεταφοράς, και όπου βρουν γενικά. Πέρα από τα ιδιόμορφα κλαδικά τους «ήθη και έθιμα», να εκβιάζουν δηλαδή κάθε σεζόν θέτοντας τον κόσμο σε ομηρία, φέτος υπάρχει ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ από τις γνωστές πλευρές να χαλάσουν το κλίμα συγκρατημένης αισιοδοξίας που προσπαθεί να στηθεί στην Ελλάδα από την τρικομματική και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μπορεί αυτό το «κλίμα» να είναι έντεχνο, μπορεί να μην καλοστέκεται στα πόδια του, μπορεί να μας πετάνε ένα κομμάτι ψωμί εν όψει γερμανικών εκλογών και μετά βλέπουμε, όμως -όλοι το βλέπουμε- ξαφνικά μας τα λένε ανάποδα και λίγο ψιλοκαλά άπαντες οι διεθνείς οργανισμοί και οίκοι. Σχεδόν άπαντες για την ακρίβεια. Οτι δηλαδή η Ελλάδα σημειώνει πρόοδο, έχει μια κάποια ελπίδα, ΚΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ και τα σχετικά. Ε, λοιπόν αυτή η ΑΜΥΔΡΗ ΕΛΠΙΔΑ ΕΝΟΧΛΕΙ ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗ ΣΑΜΠΟΤΑΡΕΙ ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ! Η ενόχληση και η αμηχανία της είναι πρόδηλες, καθώς περίμενε ότι η τρικομματική κυβέρνηση θα σηκώσει λευκή σημαία και θα καταθέσει τα όπλα σε μια ανάποδη «Συμφωνία της Βάρκιζας».
Η περίπτωση της ΟΛΜΕ με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα ξεπεραστεί, ανεξάρτητα του τι θα αφήσει πίσω της. Η Ελλάδα και η κυβέρνηση όμως θα πρέπει να είναι ΠΑΝΕΤΟΙΜΕΣ, ειδικά τώρα που μπαίνουμε στην τουριστική περίοδο -από την οποία είναι γεγονός ότι κάτι ουσιαστικό περιμένουμε-, να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά, κάθετα και οργανωμένα τους εργατοπατέρες ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΧΕΔΙΟ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ. Στα λιμάνια, στα λοιπά μέσα μαζικής μεταφοράς, και όπου βρουν γενικά. Πέρα από τα ιδιόμορφα κλαδικά τους «ήθη και έθιμα», να εκβιάζουν δηλαδή κάθε σεζόν θέτοντας τον κόσμο σε ομηρία, φέτος υπάρχει ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ από τις γνωστές πλευρές να χαλάσουν το κλίμα συγκρατημένης αισιοδοξίας που προσπαθεί να στηθεί στην Ελλάδα από την τρικομματική και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μπορεί αυτό το «κλίμα» να είναι έντεχνο, μπορεί να μην καλοστέκεται στα πόδια του, μπορεί να μας πετάνε ένα κομμάτι ψωμί εν όψει γερμανικών εκλογών και μετά βλέπουμε, όμως -όλοι το βλέπουμε- ξαφνικά μας τα λένε ανάποδα και λίγο ψιλοκαλά άπαντες οι διεθνείς οργανισμοί και οίκοι. Σχεδόν άπαντες για την ακρίβεια. Οτι δηλαδή η Ελλάδα σημειώνει πρόοδο, έχει μια κάποια ελπίδα, ΚΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ και τα σχετικά. Ε, λοιπόν αυτή η ΑΜΥΔΡΗ ΕΛΠΙΔΑ ΕΝΟΧΛΕΙ ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗ ΣΑΜΠΟΤΑΡΕΙ ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ! Η ενόχληση και η αμηχανία της είναι πρόδηλες, καθώς περίμενε ότι η τρικομματική κυβέρνηση θα σηκώσει λευκή σημαία και θα καταθέσει τα όπλα σε μια ανάποδη «Συμφωνία της Βάρκιζας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου