Στα φορολογικά -και ειδικά υπό τις σημερινές συνθήκες- εκείνα που κυρίως μετρούν είναι δύο πράγματα: το ένα είναι το κόστος της εφαρμογής του συγκεκριμένου προγράμματος και το άλλο τι γίνεται με τη φοροδιαφυγή. Για το πρώτο οι σχεδιασμοί του οικονομικού επιτελείου της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν λένε λέξη. Και για το δεύτερο το ενδιαφέρον τους εξαντλείται στη "μεγάλη" φοροδιαφυγή, αδιαφορώντας τελείως για τη "μικρή", που ασφαλώς μόνο μικρή δεν είναι.
Φυσικά και είναι επαχθές το σημερινό φορολογικό σύστημα. Και αναντίρρητα οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι είναι εκείνοι που κυρίως τροφοδοτούν τα δημόσια έσοδα. Αλλά όπως οι μισθοί και οι συντάξεις δεν γίνεται να επανέλθουν από τη μια στιγμή στην άλλη στα επίπεδα του 2009 και αυτό το αναγνωρίζει πια και ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και οι φορολογικές μεταρρυθμίσεις δεν προωθούνται χωρίς σοβαρές αποτιμήσεις του κόστους που θα έχει το κάθε μέτρο και σαφείς και συγκεκριμένες αναφορές στους τρόπους με τους οποίους θα καλυφθούν οι απώλειες που μοιραία θα επέλθουν στα έσοδα.
Οπως επίσης φυσικά και πρέπει να πιάσουμε τους μεγαλοφοροφυγάδες και να τους αλλάξουμε τα φώτα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αφήσουμε ανεξέλεγκτους να αλωνίζουν τους λεγόμενους "μικροφοροφυγάδες" που, όπως ξέρουμε, δεν είναι απλώς πολλοί, αλλά είναι, δυστυχώς, οι περισσότεροι.
Κι επειδή καλό είναι να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, αυτός ακριβώς -ότι είναι οι περισσότεροι- είναι και ο λόγος που δεν προβλέπεται τίποτα γι' αυτούς. Η δεξαμενή υποψήφιων ψηφοφόρων παραείναι μεγάλη για να μην προστατευτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου