Τι θα εξαγγείλει λοιπόν;

Για πρώτη φορά εμφανίστηκαν κρούσματα αποδοκιμασίας του από κομματικά στελέχη του και ειδικά από Νεολαίους, – και προσωπικής αποδοκιμασίας και αποδοκιμασίας της εν γένει πολιτικής του. Στο τέλος, βεβαίως, της Συνδιάσκεψης, κάτι με την εύγλωττη σιωπή των υπουργών, κάτι με την αμηχανία των στελεχών και κάτι με την ψυχική κόπωση των ανθρώπων του μηχανισμού, – τα έκτροπα αποφεύχθηκαν και η κοινή γραμμή πέρασε.
Στη Θεσσαλονίκη, αντίθετα, το ακροατήριο δεν θα είναι μόνο κομματικό. Θα υπάρχουν στελέχη και πολίτες από όλα τα κόμματα, από όλα τα Συνδικάτα (πράσινα και μη), από όλες τις παραγωγικές τάξεις που ντουφεκάνε τη δεκάρα, από όλες τις φοιτητικές και σπουδαστικές παρατάξεις και, κυρίως, από τις εκατοντάδες χιλιάδες των ανέργων (και των απλήρωτων εργαζομένων) της Βόρειας Ελλάδας...
Τι θα πει σε όλους αυτούς τους πολίτες ο κ. Γ. Παπανδρέου; Οτι τα Μνημόνια και τα Μεσοπρόθεσμα είναι Μονόδρομος; Αλλά το ξαναείπε και αποδείχθηκε νούλα! Οτι, αν δεν τα εφαρμόσουμε πιστά, πάμε για χρεοκοπία; Αλλά και τα εφάρμοσαν, και μας χρεοκόπησαν! Οτι το 2012 θα βγούμε στις Αγορές; Αλλά ούτε το 2020, ούτε το 2030 δεν πρόκειται να βγούμε! Οτι πρέπει να κάνουμε υπομονή για δέκα ακόμη χρόνια; Αλλά, ποιος τον πιστεύει! Και, αν τον πιστεύει, ποιος αντέχει!
Τι θα εξαγγείλει λοιπόν;
Μόνο αν εξαγγείλει πρόωρες εκλογές θα προσφέρει υπηρεσία στον τόπο. Ο,τι άλλο και να πει θα είναι απατηλό και ανέφικτο. Εκτός και αν βρίσκεται σε Διατεταγμένη Υπηρεσία και οφείλει να την τελειώσει!