Με την κυβερνητική πολιτική του, δηλαδή, ο Γ. Παπανδρέου έχει στραφεί κυρίως εναντίον του κομματιού του ΠΑΣΟΚ που τον προώθησε στην εξουσία. Ο πρωθυπουργός όμως αδιαφορεί γι' αυτό. Αισθάνεται ότι το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα του είναι πλέον άχρηστο, αν όχι βαρίδι! Θεωρεί ότι τώρα έχει στα χέρια τον κρατικό μηχανισμό για να προωθήσει την πολιτική του, έναν μηχανισμό δηλαδή πολύ πιο αποτελεσματικό από το κόμμα του ΠΑΣΟΚ.
Μέσω του κρατικού μηχανισμού που υλοποιεί τη συγκεκριμένη κυβερνητική πολιτική οικοδομεί ο Γ. Παπανδρέου τις νέες πολιτικές και κοινωνικές του συμμαχίες, απευθυνόμενες στα άτομα και στις κοινωνικές ομάδες που ωφελούνται από την πολιτική του. Εννοείται ότι αυτές οι κοινωνικές ομάδες δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τους "μη προνομιούχους" του Ανδρέα Παπανδρέου και τους μικρομεσαίους, ούτε φυσικά συναπαρτίζουν μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού.
Κανένας ηγέτης κόμματος εξουσίας δεν επιβιώνει χωρίς κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες με στρώματα του πληθυσμού που αθροιστικά αποτελούν την πλειοψηφία των ψηφοφόρων. Ο Γιώργος Παπανδρέου όμως έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα στο σημείο αυτό ότι διακατέχεται από τη νοοτροπία του "πρωθυπουργού μίας θητείας" και δρα στη βάση αυτή. Εχει επίγνωση δηλαδή του γεγονότος ότι με αυτήν την πολιτική είναι αδύνατον να επανεκλεγεί, είναι απολύτως αδύνατον να βγει το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα, και έτσι έχει επιλέξει να προωθήσει αυτήν την πολιτική μέχρι να λήξει η τετραετία του, αδιαφορώντας για τις ολέθριες συνέπειες που θα έχει αυτή η πολιτική στην εκλογική απήχηση του ΠΑΣΟΚ, όποτε και αν γίνουν οι βουλευτικές εκλογές. Ούτε τον νοιάζει, φυσικά, τι ΠΑΣΟΚ θα παραδώσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου