Σε ποιες πλάτες στηρίζεται ο κ. Γ. Παπανδρέου προκειμένου να λέει ψέματα στον Λαό...

Εκείνο που δεν είναι ακόμη εξακριβωμένο είναι το εξής: Ο πρωθυπουργός πήρε την απόφαση να πραγματοποιήσει μια επίδειξη ισχύος επειδή δεν μπορούσε να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι κινδυνεύει και η πολιτική του και ο ίδιος με ανατροπή από γέρους, γυναικόπαιδα και άνεργους ειρηνικούς διαδηλωτές; Ή πήρε αυτή την απόφαση ύστερα από συνεννοήσεις ή εντολές από ξένα κέντρα;
Προχθές το βράδυ, ο κ. Χατζηνικολάου, διά του ALTER, μετέδωσε μια πληροφορία, την οποία, μάλιστα, ο ίδιος χαρακτήρισε ως απολύτως εξακριβωμένη: Οτι, δηλαδή, η εν Αθήναις Αμερικανική Πρεσβεία, προ ολίγων ημερών, ειδοποίησε τους παρεπιδημούντες Αμερικανούς πολίτες στην Αθήνα να αποφεύγουν συστηματικά να κυκλοφορούν στο Κέντρο της πρωτεύουσας.
Παραδόξως, το ίδιο είχαν πράξει και το 1973, όταν προετοίμαζαν, με αφορμή την εξέγερση του Πολυτεχνείου, την προβοκάτσια και την ανατροπή του δικτάτορα, προκειμένου να τον αντικαταστήσουν μ’ έναν χειρότερο δικτάτορα, ο οποίος… «θα έλυνε το Κυπριακό»! Και τότε ειδοποιήθηκαν οι παρεπιδημούντες Αμερικανοί να αποφεύγουν το Κέντρο της Αθήνας…
Τυχαίο; Δεν αποκλείεται. Η ιστορική πείρα, όπως, συνηγορεί υπέρ του αντιθέτου. Και είναι εκατομμύρια, πια, οι πολίτες που υποψιάζονται σε ποιες πλάτες στηρίζεται ο κ. Γ. Παπανδρέου προκειμένου να λέει ψέματα στον Λαό, να τον σέρνει στο ΔΝΤ, να του κλέβει και την εργασία του και τα απομαχικά του, να κρατά το Αιγαίο και τις θάλασσές μας χωρίς Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες, να μεταφέρει σε ευρωπαϊκή χώρα (στη χώρα μας) υπερατλαντικές αντιλήψεις κοινωνικής ασφάλισης και να επικαλείται τον πατριωτισμό για να εξαθλιώσει τους πατριώτες!
Οσο για την Αστυνομία (με ελαχιστότατες εξαιρέσεις), έχει πάντα το χρώμα εκείνων που της δίνουν εντολές, έχει πάντα την αντίληψή τους για τη δημοκρατία, πολλές φορές έχει και το ήθος τους, διότι, στην παρακμή του καπιταλισμού, ο Αστυνομικός είναι ο δυστυχέστερος των εργαζομένων.
Χωρίς κανένα δικαίωμα και φορτωμένος υποχρεώσεις, εξαναγκάζεται να εκτελεί εντολές ανδρεικέλων, εντολές πολιτικών που θέλουν τον Αστυνομικό αγύμναστο, απαίδευτο, κακοπληρωμένο, πειθήνιο, έτοιμο να δώσει την αρτιμέλεια ή και τη ζωή του προκειμένου να εξασφαλίζουν ησυχία, γαλήνη και ασφάλεια στην πολιτική και οικονομική ολιγαρχία.
Ετσι, ο κακός Αστυνομικός είναι ομοίωμα της διεφθαρμένης εξουσίας. Ενώ ο καλός, είναι ομοίωμα του Λαού. Και παιδί του Λαού.