Εμάς θα μας βοηθήσει η Μεγαλόχαρη!

Η ιδεοληψία ότι τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις και ότι τίποτα δεν διαταράσσει τα μπάνια του λαού διαλύθηκε τον περασμένο χρόνο, μετά την περήφανη διαπραγμάτευση 17 ωρών που μας οδήγησε πίσω. Σαν τον Σίσυφο ανεβάζουμε την πέτρα στην κορυφή από την οποία κατρακυλάει. Οπως πάντα. Ισως να είναι το πεπρωμένο της φυλής που μετά τον πόλεμο ξεκίνησε να οικοδομήσει όχι το κράτος που οικοδόμησαν οι υπόλοιπες χώρες για να προστατευτούν, αλλά το κράτος «των δικών μας».

Ολα κινούνται γύρω από αυτό. Αντί να υπάρχει η λογική κανόνων και ρυθμίσεων, υπάρχουν ταυτόχρονα η λογική της εξίσωσης και της μεροληψίας. Αν μπορούν όλα να μεροληπτούν υπέρ, είναι καλά. Αν όχι, πρέπει οι άλλοι να εξισωθούν. Συνήθως αυτά επενδύονται με μια ιδιότυπη αντίληψη περί της Αριστεράς. Οποιος ισχυρίζεται ότι είναι αριστερός (δηλαδή λέει ότι ψηφίζει ένα κόμμα που λέει ότι είναι αριστερό χωρίς καν να δηλώνει τι σημαίνει) πρέπει να ωφελείται παντοιοτρόπως. Να είναι π.χ. πρώτος στην ουρά για διορισμό. Και αν γίνουν όλοι αριστεροί; Τότε τι θα γίνει; Κάποιοι τότε θα είναι πιο αριστεροί από τους άλλους -όπως άλλωστε συνέβαινε στα μισητά καθεστώτα των χωρών που βρέθηκαν κάτω από την επιρροή της ΕΣΣΔ. Υπάρχει ένα παλιό ανέκδοτο. Ο Αριστερός είναι το τέλειο ον. Συνεπής, έξυπνος, όμορφος, προικισμένος από τον Θεό με όλα. Ο Θεός τρόμαξε και του έδωσε ένα πρόβλημα. Τον άξιο σύντροφο! Είναι πάντως αλήθεια ότι το καθεστώς του εξισωτισμού, ριζοσπαστικού ή όχι, δεν ταιριάζει στον συνήθη εγωιστή και εγωπαθή Ελληνα. Που νομίζει ότι όλοι του χρωστούν αυτά που αυτός θέλει. Την αποδοχή των προσόντων του και ό,τι απορρέει από αυτά. Μόνο που το πιστεύουν όλοι, και έτσι κανείς δεν παραδέχεται ότι ο άλλος είναι καλύτερος! Π.χ. η περίπτωση της Ολυμπιονίκου μας στο παραδοσιακό άθλημα σκοποβολή με αεροβόλο πιστόλι.

Η κοπέλα αυτή που φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη προπονείται στη Δράμα (άλλο κι αυτό...) κατάφερε ό,τι κατάφερε και μπράβο της, αντιμετωπίζοντας τον φθόνο των μισών που πιστεύουν ότι προφανώς είναι καλύτεροι από αυτήν αλλά δεν τους δόθηκαν οι ευκαιρίες, και τη συγκρατημένη αποδοχή των άλλων μισών που ψάχνουν ψεγάδια. Η ίδια παλινδρομεί ανάμεσα στην ευπρέπεια της υπεροχής και στη μεγαλοσύνη της αυθαιρεσίας. Δηλαδή όποιος θέλει να αθληθεί σε κάποιο άθλημα, πρέπει να χτίζει αυθαίρετα για να το πετύχει; Σε μια λογική χώρα, οι προτεραιότητες δεν καθορίζονται από τη στιγμή. Αποτελούν αυτό που δεν θέλουμε. Σκέψη, σχέδια, αποφάσεις. Εμάς θα μας βοηθήσει η Μεγαλόχαρη! Που πάντα στέκεται δίπλα στο ανάδελφο αυτό έθνος.