Και τώρα μόνοι, η κυβέρνηση με την εξουσία και εμείς με τα προβλήματα.

Και τώρα μόνοι, η κυβέρνηση με την εξουσία και εμείς με τα προβλήματα. Τα «μέτρα» ψηφίστηκαν, το Eurogroup και το ΔΝΤ έβαλαν τη σφραγίδα τους, όλα καλά. Από εδώ και πέρα, τίποτα δεν φαίνεται ικανό να διακόψει τη νιρβάνα των κυβερνώντων και τη δική μας κατάθλιψη. Ο «στρατηγικός σχεδιασμός» προβλέπει «απογείωση» και καμία διαμαρτυρία, αδυναμία πληρωμών, φτωχοποίηση, ακόμη και η προϊούσα και εμφανής βαλκανοποίηση δεν γίνεται αποδεκτή.

Η προσπάθεια για τη διατήρηση της εξουσίας με κάθε τρόπο γίνεται ιδιαίτερα εμφανής αν συνεκτιμηθούν πολλά μικρά αλλά όχι ασύνδετα γεγονότα. Η «επιχείρηση Ειδομένη» ξεκίνησε ακριβώς την επομένη της υπερψήφισης του 3ου Μνημονίου. Προφανώς, κανείς δεν μπορούσε να εγγυηθεί πως η αστυνομική επιχείρηση δεν θα είχε «θύματα» και ίσως 2-3 ακόμη «Κατριβάνου» την Κυριακή το βράδυ στη Βουλή. Οι 2.500 δημόσιοι υπάλληλοι με «πειραγμένα» χαρτιά, αποκαλύφθηκε, μετά την υπερψήφιση, πως θα διατηρηθούν στη θέση τους αν περάσουν κάποιες «εξετάσεις» τις οποίες, βέβαια, θα διεξάγει η κυβέρνηση. Τέλος, με αρχή την Εκθεση, τα θέματα των Πανελληνίων είναι σκανδαλωδώς εύκολα, με τη Φυσική να σημειώνει «ρεκόρ ευκολίας» δεκαπενταετίας. Σε μία Δημοκρατία, η εξουσία κρίνεται στη Βουλή. Σε ατελή πολιτεύματα, εξαρτάται κυρίως από τον έλεγχο της Δικαιοσύνης, της Ενημέρωσης, και σε ακραίες περιπτώσεις, από τον Στρατό και τα Σώματα Ασφαλείας. Μην ξεχνάτε πως και ο Μαδούρο, πρότυπο αριστερής διακυβέρνησης, παραμένει στην εξουσία παρά τον λιμό που έχει ενσκήψει στη δύσμοιρη χώρα του. Η ψηφοφορία της περασμένης Κυριακής στη Βουλή θα μείνει στην Ιστορία ως η αρχή της «Νέας Μεταπολίτευσης». Σημαίνει το τέλος της όποιας... «αθωότητας» στην πολιτική και την αρχή αυτού που περιέγραψε ο Ροΐδης τον προπερασμένο αιώνα: «Το πολίτευμα ημών ουδέν άλλο πράγματι είναι παρά δικτατορία ουδενός δεκτική περιορισμού αλλά μόνον ανατροπής διά δημαγωγίας».

Η ανατροπή αυτή θα γίνει όταν και αν η κοινωνία φτάσει σε σημείο «βρασμού». Προς το παρόν, η «κολόνια» βαστάει, όχι, πλέον, γιατί το άρωμα αρέσει, αλλά επειδή υπάρχουν ακόμη μνήμες από πρακτικές του παρελθόντος. Οταν το παρελθόν αυτό γίνει «νοσταλγία» σε σχέση με το παρόν, τότε θα αλλάξουν και οι συσχετισμοί στην κοινωνία. Και τότε θα δούμε αν θα αποδειχθεί για άλλη μία φορά το ότι «μετά την απομάκρυνση από το (εκλογικό) ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται».