Να λύσει έστω και ένα πρόβλημα του λαού που την εμπιστεύτηκε.

Ο έλεγχος με τους πρόσφυγες έχει χαθεί. Κατά χιλιάδες μεταφέρουν πλέον το δράμα τους στα σύνορα, που όμως τα βρίσκουν κλειστά. Την ίδια ώρα στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο το ενδεχόμενο της ανθρωπιστικής κρίσης στη χώρα μας φαντάζει όλο και πιθανότερο, στο Αιγαίοι αναλαμβάνει δράση το ΝΑΤΟ και εμείς, αν και έχουμε λάβει το τελεσίγραφο της 7ης Μαρτίου, δείχνουμε για μια ακόμη φορά χαμένοι στον κόσμο μας.

Κάθε σοβαρός λαός, όταν βρεθεί στα δύσκολα, εστιάζει σε αυτά την προσοχή και τις προσπάθειές του, κοιτάζει να βάλει τάξη στο νοικοκυριό του και αφήνει για αργότερα τους καβγάδες και τις διαφωνίες των κομμάτων του. Οταν καίγεται το σπίτι σου, κοιτάς να σβήσεις τη φωτιά και τον φταίχτη που την προκάλεσε τον ψάχνεις μετά.

Εξι χρόνια τώρα το ίδιο βιολί. Την ώρα της κρίσης κι όταν υπάρχουν ακόμη ελπίδες για απεμπλοκή από τα αδιέξοδα όλο και θα βρεθεί κάποιος που θα επιμείνει ότι «καλά όλα αυτά τα σοβαρά, τα μεγάλα και τα εθνικά», αλλά αφού είμαστε ανίκανοι να κάνουμε κάτι το ουσιαστικό γι’ αυτά, ας ρίξουμε κάναν ψιλοκαβγά για να μη χάνουμε και τη φόρμα μας. Ετσι έγινε και μπερδεύτηκαν το Προσφυγικό με τη διαφθορά, η λίστα Μπόργιανς με τα hotspots και αντί να έχουν ήδη καθίσει στο προεδρικό τραπέζι ψάχνοντας για μέτρα και πρωτοβουλίες που θα καλύψουν τις αδυναμίες και τα κενά μας, επαναβεβαιώνουν τη διαχρονική έλλειψη σοβαρότητας του πολιτικού μας συστήματος και την αδυναμία του να δρα ενιαία και μεθοδικά απέναντι στις εκάστοτε απειλές σε βάρος του λαού και του τόπου.

Δεν έχω αντιληφθεί κανέναν που να προσπαθεί να εμποδίσει την κυβέρνηση να τσακίσει τη διαφθορά. Αλλωστε, δεν βλέπω και ποιος είναι σε θέση να της κόψει τη φόρα. Ας κάνει ό,τι θέλει. Αλλά ας κάνει κι αυτό για το οποίο εκλέχθηκε. Κάποτε θα πρέπει και να κυβερνήσει. Να λύσει έστω και ένα πρόβλημα του λαού που την εμπιστεύτηκε. Και να πάψει επιτέλους να κρύβει την ανικανότητά της πίσω από κωμικές πλέον προσπάθειες μετάθεσης ευθυνών.