Εκείνο που δεν έχει διευκρινιστεί επαρκώς είναι τι ακριβώς γιορτάζουν.

Γιορτάζουν, λοιπόν, στον ΣΥΡΙΖΑ. Και καλά κάνουν. Μόνο που εκείνο που δεν έχει διευκρινιστεί επαρκώς είναι τι ακριβώς γιορτάζουν. Διότι αν πρόκειται για τον έναν χρόνο στην εξουσία, για τις υπουργικές και άλλες καρέκλες, για τις φιλικές, συγγενικές και άλλες «εξυπηρετήσεις», πολύ καλά κάνουν και γιορτάζουν. Γιατί κατά τα άλλα...

Κι αυτά τα «άλλα» είναι που μετράνε και τους κάνουν να ξεχωρίζουν. Κι όχι μόνο στον στενό ελλαδικό χώρο αλλά και τον ευρωπαϊκό, όπως πάντα φιλοδοξούσαν. Ή και τον παγκόσμιο, υποθέτω. Διότι, όπως και να το κάνουμε, δεν νομίζω να έχει καταγραφεί άλλη περίπτωση σε πολιτισμένη και στοιχειωδώς σοβαρή χώρα, όπου μέσα στον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησής του ένα κόμμα καταφέρνει τα εξής μάλλον ασυνήθιστα:

Πρώτον, να έχει διασπαστεί εν μέσω αλληλοκατηγοριών για «προδοσία», οι μεν του κόμματος, οι δε του λαού. Δεύτερον, να μην έχει εφαρμόσει έστω και μία από τις βασικές προεκλογικές διακηρύξεις του. Και τρίτον, και σημαντικότερο, να εφαρμόζει εκείνη ακριβώς την πολιτική την οποία επί χρόνια κατήγγελλε και είχε εκλεγεί πέρυσι σαν και σήμερα για να ανατρέψει.

Αυτά ως προς τη συνοπτική καταγραφή της παρουσίας της «πρώτης αριστερής κυβέρνησης» στον τόπο μας, γιατί αν πάμε στα επιμέρους, τότε από πού να ξεκινήσει κανείς και πού να τελειώσει. Βλέπετε, είναι πολλά τα αξιομνημόνευτα. Και κωμικοτραγικά στο σύνολό τους, αν και όπως καθημερινά πλέον διαπιστώνεται, είναι πολλά και σοβαρά αυτά που δεν ξέρουμε και μόνο μέσα από την αλληλοφαγωμάρα τους έχουμε αρχίσει και ψυλλιαζόμαστε.

Θα ήταν, όμως, παράλειψη αν από τον συγκεκριμένο εορτασμό απουσίαζε ένας καθοριστικός, ο καθοριστικότερος ίσως παράγοντας της περιπέτειας που ζούμε. Φυσικά εμείς, το εκλογικό σώμα, που μέσα σ’ έναν χρόνο έχουμε καταφέρει το αδιανόητο: να δώσουμε στο ίδιο κόμμα τρεις εκλογικές νίκες, παρόλο που κάθε φορά εφάρμοζε τα ακριβώς αντίθετα από εκείνα που υποσχόταν προεκλογικά ότι θα εφαρμόσει.

Στα θετικά μας, ωστόσο, ότι τα γενέθλια τα γιορτάζουμε με υποδειγματικό τρόπο: ξεσηκωμένοι και στους δρόμους. Με κάποιες υπερβολές, φυσικά, αλλά έτσι είμαστε φτιαγμένοι, έτσι αντιδρούμε. Τι καλύτερο «δώρο», άλλωστε, για τα σημερινά γενέθλια από μια έμπρακτη υπενθύμιση της πρακτικής που τους έφερε στην εξουσία; Και που τώρα απειλεί να τους διώξει.