Είτε το θέλαμε, είτε όχι, το καταφέραμε κι αυτό στην Ελλάδα.

Δυστυχώς όλες οι προ ΣΥΡΙΖΑ μνημονιακές κυβερνήσεις διακρί­θηκαν για την ευκολία με την οποία επέβαλαν περικοπές συντάξεων και μισθών καθώς και αλλεπάλληλα φορολογικά χαράτσια, αλλά καμιά δεν τόλμησε να προχωρήσει στις βαθιές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου, έτσι ώστε να προχωρήσουμε με ασφά­λεια στους ευρωπαϊκούς δρόμους.

Μοιραία, λοιπόν, ανακύπτει το ερώτημα: αν απέτυχαν στο μεταρρυθμιστικό τους έργο οι φιλοευρωπαϊστές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τι πιθανότητες έχουν να τα πάνε καλύτερα οι Συριζαίοι, που και μόνο στο άκουσμα της λέξης «ιδιωτικοποίηση» ανατριχιάζουν; Θα ήταν ποτέ δυνατό να μεταλλαχθούν από τη μια μέρα στην άλλη άνθρωποι που ως αντιπολιτευόμενοι αλλά και ως κυβέρνηση απέδειξαν με τις πράξεις και τις διακηρύξεις τους ότι στην καλύτερη περίπτωση επιλέγουν τις πρακτικές που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία και στη χειρότερη οραματίζονται μεθόδους, συστήματα και μέτρα ιστορικά καταδικασμένων και οικονομικά αποτυχημένων συστημάτων;

Αλλά είτε το θέλαμε, είτε όχι, το καταφέραμε κι αυτό στην Ελλάδα. Εμπιστευτήκαμε τις τύχες μας σε λάθος χέρια, σε ανθρώπους που δεν ξέρουν και δεν θέλουν να μάθουν πώς να λειτουργούν μέσα στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Οι λαϊκιστές δεν μεταβάλλονται από τη μια στιγμή στην άλλη σε ρεαλιστές. Και οι κομματικές εφεδρείες, το στελεχιακό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ που θα συνταχθεί με τον Τσίπρα, δεν είναι σε θέση να υπηρετήσουν το μεταρρυθ­μιστικό έργο που συνεπάγεται η μνημονιακή δέσμευση, την οποία ανέλαβαν και τυπικά χθες τα ξημερώματα.

Γι' αυτό και η ευθύνη την οποία επωμίζεται ο Τσίπρας είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από όση φαντάζεται. Προσωπικά ελπίζω οι εμπειρίες αυτού του εξαμήνου να του έδωσαν να καταλάβει ότι με τις ψευδαισθήσεις δεν χαράζονται πολιτικές και, κυρίως, δεν κυβερνώνται κράτη. Χρειάζονται σοβαρά και αποφασισμένα στελέχη, που να αδιαφορούν για το πολιτικό κόστος και να διαθέτουν την εμπει­ρία, αλλά και το κύρος για τις μεταρ­ρυθ­μίσεις που ο πρωθυπουργός ανέλαβε να φέρει σε πέρας. Πού και πώς θα τα βρει είναι δικό του πρόβλη­μα. Αλλά πρέπει να τα βρει. Διαφορε­τικά η παρτίδα θα έχει χαθεί πριν καλά καλά πέσουν τα χαρτιά στο τραπέζι.