Η Ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα, αλλά στη δική μας περίπτωση κινδυνεύει να επαναληφθεί ως τραγωδία.

Η Ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα, αλλά στη δική μας περίπτωση κινδυνεύει να επαναληφθεί ως τραγωδία. Ο κ. Τσίπρας είχε την ευκαιρία, του την προσέφεραν αρκετές φορές οι δανειστές, να δώσει μια αξιοπρεπή λύση στο ελληνικό πρόβλημα και να προχωρήσει με τεράστιες θυσίες η προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας. Επέλεγε όμως διαρκώς τον δρόμο που έκανε όλο και πιο δύσκολη κάθε επιλογή προς τα εμπρός.

Με τρόπο που αρκετοί πια είναι πεισμένοι ότι ο κ. Τσίπρας δεν επιθυμούσε ούτε επιδιώκει τελικά μια συμφωνία με τους δανειστές. Οτι έχει επιλέξει τη σύγκρουση, τη ρήξη, την ηρωοποίησή του και την έξοδο, εάν χρειασθεί, από το ευρώ. Είναι η παλιά μπολσεβίκικη αντίληψη του «όλα ή τίποτα». Είτε η Ευρώπη θα γίνει όπως εμείς και οι φίλοι μας τη θέλουμε (στα πρότυπα πιθανόν του τσαβικού μοντέλου διακυβέρνησης) ή καλύτερα να μην υπάρχει. Ή πάντως να μην έχουμε σχέση εμείς με αυτήν...

Ο κ. Τσίπρας προσπάθησε εδώ και μήνες να ξεφύγει από τη σκιά του και τελικά αυτοεγκλωβίστηκε σε μια παγίδα μεταξύ νέου επώδυνου Μνημονίου και της χρεοκοπίας σε συνδυασμό με έξοδο από το ευρώ. Ομως ο κ. Τσίπρας όχι τυχαία αλλά μελετημένα και συστηματικά φρόντισε μέσα σε λίγους μήνες της παραμονής του στο Μέγαρο Μαξίμου να ταυτίσει με τρόπο κάθε άλλο παρά ειλικρινή, δημοκρατικό και πατριωτικό την τύχη της Ελλάδας με τη δική του. Η κυβέρνηση, βουτώντας στο κενό, κρατά όμηρο την ίδια τη χώρα και τον ελληνικό λαό. Ολοι θέλουμε να πιστεύουμε ότι η ομοβροντία όλων των ηγετών της Ευρωζώνης και όχι μόνο της κ. Μέρκελ, η γνωστοποίηση ότι έχει ετοιμασθεί ήδη το σχέδιο για το Grexit, η απομόνωση στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου οι μόνοι πρόθυμοι σύμμαχοι ήταν η Λεπέν και ο Φάρατζ, θα συνεφέρουν τον κ. Τσίπρα. Ολοι θέλουμε να ελπίζουμε ότι έστω και την τελευταία στιγμή ο κ. Τσίπρας θα αποσυνδέσει τη δική του τύχη από εκείνη της Ελλάδας. Θα λύσει την ομηρεία.

Εάν η ιδεολογία του είναι ισχυρότερη από τον πατριωτισμό του και δεν επιθυμεί να δει τη φωτογραφία του στο κάδρο των μνημονιακών πρωθυπουργών, ας κάνει στην άκρη. Ας μην επιχειρήσει να πάρει τη χώρα στον λαιμό του. Γιατί τότε οι πρώτοι που θα βρεθούν απέναντί του θα είναι όλοι εκείνοι που τον αποθέωναν το βράδυ της περασμένης Κυριακής. Και θα ακολουθούν οι υπόλοιποι.