Ο χρόνος θα δείξει .

Διαψεύστηκαν όσοι ήλπιζαν ότι ο προγραµµατισµένος ανασχηµατισµός της κυβέρνησης θα αποτελούσε την απάντηση ή έστω την αντίδραση του πρωθυπουργού στη νέα πολιτικοοικονοµική πραγµατικότητα που διαµόρφωσαν οι πρόσφατες εξελίξεις. Ούτε δοµικός, ούτε σαρωτικός, ούτε -πολύ περισσότερο- υποδηλωτικός µιας διαφορετικής πολιτικής λογικής αποδείχτηκε.

Το µόνο που ουσιαστικά συντελέστηκε χθες ήταν η αντικατάσταση των προερχόµενων από την Αριστερή Πλατφόρµα µελών της κυβέρνησης και η επισηµοποίηση και µε τον τρόπο αυτόν της ρήξης, η οποία έχει διαµορφώσει την ιδιότυπη κοινοβουλευτική πραγµατικότητα να καταψηφίζονται από δεκάδες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και να υπερψηφίζονται από βουλευτές της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης τα προβλεπόµενα από τη συµφωνία µε τους εταίρους και δανειστές µας µέτρα.

Εύλογο είναι κατά συνέπεια το συµπέρασµα ότι η προοπτική σχηµατισµού κυβέρνησης µακράς διαρκείας µε τη στήριξη ή έστω την ανοχή των κοµµάτων της αντιπολίτευσης ή δεν υπήρξε ποτέ ή τελικά εγκαταλείφθηκε και επικράτησε το σενάριο που θέλει την προσφυγή στις κάλπες µέσα στους προσεχείς µήνες.

Το ένα από τα δύο θα συνέβαινε από τη στιγµή που οι διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ακυρώσει ουσιαστικά τη δεδηλωµένη. 'Η ο πρωθυπουργός θα προχωρούσε σε κυβέρνηση συνεργασίας µε τη φιλοευρωπαϊκή αντιπολίτευση ή θα επέλεγε την προσφυγή στις κάλπες µετά την ολοκλήρωση και ψήφιση της συµφωνίας µε τους εταίρους.

Προτίµησε το δεύτερο. Προφανώς κρίνει ότι το εκλογικό σώµα θα του επιτρέψει όχι µόνο να καλύψει τις όποιες απώλειες θα έχει από την εσωκοµµατική ρήξη, αλλά και να του εξασφαλίσει την αναγκαία πλειοψηφία για να κυβερνήσει αδιατάρακτα. Ο χρόνος θα δείξει αν οι προσδοκίες του είναι βάσιµες. Το µόνο βέβαιο είναι ότι η µοναδική ευκαιρία τα τελευταία χρόνια για µια κοινή φιλοευρωπαϊκή διακυβέρνηση χάθηκε.