Η απώλεια χρόνου για την κυβέρνηση φαίνεται ότι θα μας κοστίσει πανάκριβα.

Υστερα από τρεις μήνες επαναστατικής... γυμναστικής, στο όνομα μιας δήθεν σκληρής διαπραγμάτευσης, και αφού γίναμε διεθνώς περίγελως, η σταδιακή επιστροφή στην πραγμα­τι­κότητα αποκαλύπτει τη ζημιά που έγινε από άγνοια, σκοπιμότητες και ιδεοληψίες. Η απώλεια χρόνου για την κυβέρνηση φαίνεται ότι θα μας κοστίσει πανάκριβα, αν βεβαίως η στροφή ολοκληρωθεί και δεν αρχίσουν πάλι τις παλαβομάρες της αυτοκαταστροφής.

Οι γνωρίζοντες εξηγούν ότι με τον ρυθμό που είχε η οικονομία από τον προηγούμενο χρόνο, αν είχαμε καταλήξει σε μια συμφωνία με τους δανειστές μέσα στον Φεβρουάριο ή έστω τον Μάρτιο, με καλή πίστη και αμοιβαίες υποχωρήσεις που ήταν εφικτές τότε, το σύνολο των μέτρων (φόροι και μειώσεις δαπανών) που όφειλε να λάβει η χώρα ήταν κοντά στα 2 δισ. ευρώ. Εκτός από την κατασπατάληση του χρόνου και τη βύθιση της οικονομικής δραστη­ριότητας, πέραν της γενικότερης καταστροφής (φυγή κεφαλαίων και πτώση τζίρου παντού) που επέφερε, υπολογίζεται ότι για να κλείσει η πέμπτη αξιολόγηση και να αρχίσει η ροή των δόσεων θα χρειαστούν μέτρα κοντά στα 7 δισ. ευρώ μόνο για το τρέχον έτος και ίσως άλλα τόσα για το επόμενο.

Γεγονός που φαλκιδεύει εκ των πραγμάτων κάθε ελπίδα για να βγει η χώρα από την ύφεση που φάνηκε πως ξεπέρασε πέρυσι, αλλά δυστυχώς οι εξελίξεις τα ανέτρεψαν όλα και ακόμη ουδείς είναι σε θέση να τολμήσει έστω μια θετική πρόβλεψη. Αυτή η τακτική, με λίγα λόγια, δυστυχώς επιβεβαιώνει τη λαϊκή ρήση: «Του χωριάτη μονό δεν του φτάνει, αλλά διπλό του φτάνει και του περισσεύει...».

Βεβαίως, έχουμε ακόμη τεράστια απόσταση από την αλλαγή κλίματος έως την οριστική συμφωνία, καθώς η κυβέρνηση δεν ανοίγει τα χαρτιά της και όλα δείχνουν ότι επιχειρεί απλώς να κερδίσει λίγο χρόνο χωρίς ξεκάθαρη στρατηγική και σχέδιο για το πού και πώς θέλει να πάει ο τόπος. Η αιφνίδια τροπή από το χείλος της καταστροφής στην αισιοδοξία που προέκυψε την περασμένη Τετάρτη ήταν αποτέλεσμα του τελεσιγράφου από τον Μάριο Ντράγκι, που όμως δεν αποσύρθηκε.

Απλώς ο κεντρικός τραπεζίτης έδωσε μία εβδομάδα προθεσμία στην Αθήνα ώστε να αλλάξει η πορεία των συζητήσεων μήπως και υπάρξει σύγκλιση που θα του λύνει τα χέρια, για να μην αναγκαστεί να λάβει τις μοιραίες αποφάσεις για τη χώρα μας. Οιαδήποτε ολιγωρία ή καθυστέρηση εφεξής σημαίνει ακαριαία καταστροφή.