Αναβάλλεται ο... Επιτάφιος!

Παρά τα θρυλούμενα, η σταύρωση το μεγαλοβδόμαδο θα περιοριστεί στα θρησκευτικά δρώμενα. Το προαναγγελθέν, μετά αυτόχθονος και εξωχωρίου μανιοκαταθλίψεως, ανοιξιάτικο πιστωτικό γεγονός παραμένει στα χαρτιά. Περνάει στην κατηγορία των ληξιπρόθεσμων είτε ως διαπραγματευτικό όπλο είτε ως κινδυνολογία, με τους πιο διαφορετικούς αποδέκτες.

Ολα δείχνουν ότι αποτυγχάνει και το plan b του καταδικασμένου στις εκλογές μνημονιακού συγκυβερνητικού σχήματος περί «αριστερής παρένθεσης». Μετά από κείνο της 28ης Φεβρουαρίου φθάνει στο τέλος του κι αυτό της 8ης - 9ης Απριλίου. Οταν, υποτίθεται, η Ελλάδα δεν θα ήταν σε θέση να εκπληρώσει τις δανειακές υποχρεώσεις και θα περιέφεραν, μετ' εγκωμίων, τον επιτάφιό της κατά τη Μεγάλη Παρασκευή όσοι πίστεψαν σ' αυτήν. Τώρα αναζητείται έτερος σταθμός «θανάτου» πριν από την εκπνοή της τετράμηνης παράτασης τον Ιούνιο-Ιούλιο. Διότι θα μεσολαβήσουν κι άλλες προαναγγελίες «ατυχήματος», μέχρι να δοκιμαστεί και το τελικό καλοκαιριάτικο σχέδιο περί «παρένθεσης». Στην πορεία αυτή αναδείχτηκε, εκτός των άλλων, ένα μείζον γεγονός. Λανθάνει συνήθως, αλλά σφραγίζει ήδη εξελίξεις και τεκταινόμενα. Από τις κλιμακούμενες απόπειρες να εμφανιστεί η χώρα περίπου ακυβέρνητη μέχρι να ανακηρυχθεί υπό πολιορκία και... μπάχαλο γενικώς.

Ιδού περί τίνος πρόκειται: Τα μνημονιακά κόμματα φαίνεται να ενεργούν όχι ως φορείς συγκεκριμένων πολιτικών ή και συμφερόντων, όπως είναι η φύση των κομματικών φορέων. Αλλά αποκλειστικά (και παρά φύσιν) ως αντίπαλοι της κυβέρνησης. Ισως είναι η πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία μας κατά την οποία πολιτικά κόμματα αντλούν την όποια δυναμική και απήχηση έχουν από ένα κυβερνητικό ναυάγιο. Πολιτεύονται ως οντότητες που δικαιώνουν την ύπαρξή τους ως κυβερνητικοί εχθροί.

Πρόκειται ασφαλώς για πολιτικό παράδοξο, που εξηγεί, όμως, αρκετά ανεξήγητα. Οπως για παράδειγμα ότι δεν έχουν μια στοιχειωδώς σαφή θέση απέναντι στο δίλημμα με ποιον είναι στις διαπραγματεύσεις που γίνονται. Στο ερώτημα, με την κυβέρνηση ή τους δανειστές, δίδουν ουσιαστικά μια μη απάντηση. Με την Ελλάδα, λένε! Παρακάμπτοντας ότι αυτήν τη στιγμή εκείνη που εκφράζει τα συμφέροντα της χώρας στις διαπραγματεύσεις είναι, καλώς ή κακώς, η κυβέρνηση.

Η συζήτηση της περασμένης Δευτέρας στη Βουλή ήταν εξόχως αποκαλυπτική. Ουδεμία πρόταση-θέση διατυπώθηκε από την ηγεσία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για τις μέγιστες εθνικές εκκρεμότητες με τους θεσμούς. Μόνο καταγγελίες και προειδοποιήσεις προς την κυβέρνηση! Ούτε μια βολή, έστω, για την τιμή των όπλων εναντίον εταίρων και δανειστών! Το ζήτημα με τα κόμματα που ενεργούν και εξαντλούνται ως αντίπαλοι-εχθροί, όμως, δεν είναι υπαρξιακό, αλλά εθνικό και δημοκρατικό.