Η διαχείριση της εξουσίας υπακούει μόνο στον ρεαλισμό.

Συμπληρώνει τρίμηνο σε μερικές μέρες η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και το μόνο βέβαιο είναι πως όσοι την αποτελούν καθώς και όσοι τη στηρίζουν κοινοβουλευτικά δεν κινούνται με βάση μια κοινή πολιτική πρόταση αλλά στην καλύτερη περίπτωση αυτοσχεδιάζουν, ενώ στη χειρότερη επιδίδονται στην ικανοποίηση των ιδεοληψιών τους.

Τα παραδείγματα περισσεύουν. Και δεν είναι περίεργο που η όποια κυβερνητική ή άλλη παρέμβαση όχι μόνο δεν περιορίζει τις παρενέργειες κάποιας προβληματικής κατάστασης, αλλά αντίθετα προκαλεί νέες και σοβαρότερες. Χωρίς μια ουσιαστική μελέτη και κάποια στοιχειώδη σοβαρότητα ούτε λύθηκε ούτε πρόκειται να λυθεί ποτέ το πρόβλημα.

Πώς φαντάζονται, για παράδειγμα, ότι θα υπάρξει μια στοιχειωδώς ομαλή λειτουργία της Τριτοβάθμιας Εκπαί­δευσης, όταν η κυβερνητική πολιτική ενθαρρύνει την αντιεξουσιαστική δραστηριότητα και όταν ο πρωθυπουρ­γικός σύμβουλος υποδεικνύει στη Σύγκλητο του ΕΚΠΑ να συνεδριάσει αλλού, μια και τα γραφεία της είναι υπό κατάληψη;

Πώς πιστεύουν ότι θα καταστεί η Ελλάδα λιγότερο ελκυστική για τους λαθρο­μετανάστες, όταν η κυβέρνηση τους καλωσορίζει, τους εκχωρεί «άδεια διαμονής» και τους μεταφέρει στην πρωτεύουσα, όπου τους παρέχει τη δυνατότητα να κινηθούν κατά βούληση;

Και πώς νομίζουν ότι μπορεί ν' αποδώσει μια διαπραγμάτευση όπου όχι μόνο δεν τηρούνται τα όσα κατά διαστήματα συναποφασίζονται, αλλά διεξάγεται από πλευράς μας από έναν υπουργό που διαφημίζει ότι στο τέλος του χρόνου θα εκδοθεί το νέο βιβλίο του με το οποίο υποστηρίζει πως αν η Ευρώπη συνεχίσει στον δρόμο που έχει χαράξει, τότε ίσως οδηγηθούμε στον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο και ότι εν πάση περιπτώσει «η Ευρώπη είναι πολύ σημαντική για ν' αφεθεί στους Ευρωπαίους». Πιστεύει κανείς ότι με τέτοιες απόψεις είναι αξιόπιστος διαπραγματευτής ο Γ. Βαρουφάκης;

Καλώς ή κακώς η διαχείριση της εξουσίας δεν έχει καμία σχέση με τις πρακτικές μέσω των οποίων εκφράζονταν μέχρι πρότινος πολιτικά οι ασκούντες σήμερα κυβερνητική πολιτική. Ούτε με θεωρητικές συζητήσεις έχει να κάνει ούτε και με διατύπωση αφελών ιδεοληψιών. Η διαχείριση της εξουσίας υπακούει μόνο στον ρεαλισμό. Γιατί, όπως εύστοχα έχει ειπωθεί, η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, αν και οι κυβερνώντες αμετακίνητα πιστεύουν ότι είναι η τέχνη του «έτσι γουστάρω».