Κανένα λαούτο και κανένα ζουρνά δεν θα παίξουν ο Τσίπρας .

Και τώρα θα περιμένουμε. Δύο, τρεις μέρες, το πολύ μία βδομάδα, κάποια στιγμή κάτι θα γίνει. Τουλάχιστον αυτό θα ευχόμαστε, γιατί τα άλλα, τα πολλά και τα σπουδαία, που μας είχαν υποσχεθεί, θα πρέπει και οι φανατικότεροι συριζαίοι να το έχετε πάρει απόφαση ότι δεν πρόκειται να τα δούμε. Κανένα λαούτο και κανένα ζουρνά δεν θα παίξουν ο Τσίπρας και η παρέα του και κανένας πιστωτής, δανειστής ή διαπραγματευτής δεν πρόκειται να χορέψει στον ρυθμό που θα του επιβάλουν.

Εμείς και μόνο εμείς θα έχουμε αυτήν την «τιμή». Οπως, άλλωστε, τη βιώνουμε εδώ και δύο μήνες που παρακολουθούμε τις αγωνιώδεις προσπάθειες των εξουσιοδοτημένων να διαπραγματευτούν για λογαριασμό μας, να εμφανίζουν την ατζαμοσύνη και τον ερασιτεχνισμό τους ως «σκληρή και υπερήφανη διαπραγμάτευση».

Αλλά, να μην το ξεχνάμε, δεν φταίνε μόνο αυτοί. Δεν είδαν φως κι ανέβηκαν να υποδυθούν κάτι που δεν είναι και να κάνουν κάτι που δεν ξέρουν. Κι ούτε και ήταν λύση που ανέθεσαν τη δουλειά στον Βαρουφάκη ως δήθεν ειδικό, για να καταλάβουν από κάποια στιγμή και μετά πως άλλο να διδάσκεις οικονομικά στους φοιτητές σου και άλλο να πουλάς εξυπνάδα στους 18 υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης.

Οπως δεν ήταν λύση η απόφαση να πάρει ο ίδιος ο Τσίπρας την υπόθεση στα χέρια του και να προσπαθήσει να σώσει την παρτίδα, αναζητώντας πολιτική λύση μέσω της Μέρκελ, του Ολάντ και των θεσμικών εκπροσώπων των δανειστών. Κατά ποια λογική θα του έκαναν τις εκπτώσεις που επιδίωκε; Και για ποιον λόγο θα αυτογελοιοποιούνταν δίνοντας την εντύπωση ότι διαμορφώνουν θέσεις και απόψεις ανάλογα με την ταυτότητα και την ιδιότητα του συνομιλητή τους;

Την πολιτική διαπραγμάτευση αλλού, με άλλους και σε άλλο χρόνο έπρεπε να την έχει κάνει ο Τσίπρας. Στην Ελλάδα, πριν από τις εκλογές και με τους δικούς του. Να ξέρει μέχρι πού τον παίρνει να τραβήξει τη διαπραγμάτευση και μέχρι πού μπορεί να υποχωρήσει, χωρίς να διατρέχει τον κίνδυνο να βρεθεί μπροστά σε σοβαρά εσωκομματικά προβλήματα.

Διαφορετικά τι σόι διαπραγμάτευση να κάνει μία κυβέρνηση που για κάθε σοβαρό ζήτημα τα μέλη της έχουν δύο ή τρεις διαφορετικές απόψεις;