Διαπραγματεύσεις με πνεύμα ανατροπής

Οι Βρυξέλλες είναι η «πρωτεύουσα» της Ενωμένης Ευρώπης. Βρίσκεται λόγω γεωγραφικής θέσης στο κέντρο και λόγω εξελίξεων στο επίκεντρο. Το Βέλγιο λόγω βασιλείας είναι ενωμένο, καθότι οι Βαλόνοι, οι Φλαμανδοί και λίγο οι Γερμανοί προσπαθούν να συνυπάρξουν μέχρι στιγμής. Το Βέλγιο ζει ακόμα με τη μεγαλομανία του Λεοπόλδου του Β', που πέρα από τις πολιτιστικές και αρχιτεκτονικές μεγαλαυτίες του, έφτασε μέχρι την Αφρική και «αγοράζοντας» τέσσερα στρεμματάκια γης στο Κονγκό, το καταπάτησε ολόκληρο και το κατέστησε βελγικό Κονγκό τον προπροηγούμενο αιώνα.

Το Brussel Group εδρεύει στις Βρυξέλλες, μας επισκέπτεται για το «καλό» μας, μη δεν εφαρμόσουμε τις μεταρρυθμίσεις, δηλαδή λειτουργεί «θεσμοτροϊκανικά». Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπως κι αν διαβουλευτεί, δεν μπορεί να πάρει δεσμευτικές αποφάσεις, καθότι τα Ecofin, τα Eurogroup και οι διάφορες επιτροπές το υπερκεράζουν. Δεν λειτουργεί η δημοκρατία σε μεγάλο βαθμό και οι 751 ευρωβουλευτές, τους οποίους πληρώνουμε ακριβά ως εθνική προέκτασή μας, διαβουλεύονται κατά κομματικές ομάδες και πολιτικές κατηγορίες. Είναι σαν τους βουλευτές των εθνικών κοινοβουλίων που υπερκεράζονται από τους αρχηγούς των κομμάτων, από τους εκπροσώπους τους κοινοβουλευτικούς και από τους υπουργούς. Οι διαπραγματεύσεις μπορεί να είναι συμβιβαστικές, αλλά πρέπει να έχουν μέσα τους το σπέρμα και το πνεύμα της ανατροπής. Δεν είναι η Ενωμένη Ευρώπη αυτή που υπάρχει, της συνεργασίας, της ενότητας και της αλληλεγγύης. Φάνηκε και ξεσκεπάστηκε περίτρανα με τον τρόπο που αντιμετώπισε την οικονομική κρίση στη χώρα μας.

Δυστυχώς, η Ελλάδα είναι ισότιμο μέλος και τρέχει και παρακαλάει για δανεικά, εκβιάζεται, έχει μπει σε ένα παιχνίδι λέξεων, ονομασιών και σημασιών και όχι στον πυρήνα του προβλήματος που είναι καθαρά πολιτικό και αφορά το μέλλον των χωρών και των λαών της Ευρώπης. Καθότι το διευθυντήριο, οι τραπεζίτες και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, είτε στις Βρυξέλλες είτε στη Φρανκφούρτη, επιβάλλουν στους εν πολλοίς πολιτικούς υπαλλήλους τους τις πολιτικές της αύξησης των κερδών τους μέσω των τεχνοκρατών λογιστών τους, που δυστυχώς υπάρχουν σε όλες τις χώρες. Είναι αστείο και τραγελαφικό η πλειονότητα των Ευρωπαίων πολιτών να μας βλέπουν σαν ζήτουλες, σαν άχρηστους και αχάριστους και να πιστεύουν πως μας πληρώνουν από το υστέρημά τους για να περνάμε καλά. Τα μεγάλα μαζικά μέσα, προπαντός στη Γερμανία, έχουν παίξει, στο επίπεδο το λαϊκιστικό, αρνητικό ρόλο, για να νομίζει ο «γέροντας» πολίτης της γερασμένης Ευρώπης πως ζούμε σε βάρος του. Χρειάζεται μια αντεπίθεση πολιτική και στο επικοινωνιακό επίπεδο για να φανερωθεί η σαθρότητα του ευρωπαϊκού καπιταλιστικού οικοδομήματος. Η κρίση δεν είναι μονάχα οικονομική, δεν έχει να κάνει με τα ομόλογα, τις μετοχές και το άυλο αντιπαραγωγικό χρήμα. Εχει να κάνει με τον πολιτισμό, με τις ανθρώπινες αξίες που δεν έχουν σύνορα ούτε φυλακίζονται από τους δυνάστες. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, αρκεί να μην αφεθεί και γίνει συμπλήρωμα «καλό» του συστήματος.