Aντε πάλι από την αρχή...

Η κυβέρνηση φαίνεται να ζει σε έναν δικό της κόσμο, αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει στις σχέσεις με τους εταίρους αλλά και πώς κινείται η πραγματική οικονομία, που διολισθαίνει σε έναν νέο κύκλο αμφιβολιών λόγω της παρατεταμένης αβεβαιότητας. Από εκεί που έδειξε πριν από μία εβδομάδα μια κάποια στροφή προς τον ρεαλισμό, μοιάζει να χάθηκε πάλι σε μια ψευδολογία και ευφημισμούς, που πλέον δεν προκαλούν γέλια, αλλά φόβο και αγωνία.

Οταν έχουμε μπροστά μας συγκεκριμένες υποχρεώσεις και ανελαστικές δαπάνες, ενώ λεφτά δεν υπάρχουν, η κυβέρνηση διά των υπουργών της εκφράζει μόνον προσδοκίες και ευχές ότι κάτι θα γίνει γενικώς ή ότι οι δανειστές δεν θα μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε για λίγα δισεκατομμύρια! Την ίδια στιγμή, όμως, φτάνουν από παντού τα μηνύματα πως δεν πρόκειται να δοθεί δεκάρα αν δεν υλοποιηθούν όλα όσα περιγράφει η συμφωνία του τελευταίου Eurogrup. Είναι απορίας άξιον πώς δεν έχουν ξεσηκωθεί ακόμη και οι... πέτρες με αυτήν την απροσδόκητη ελαφρότητα που επιδεικνύουν πολλοί στην κυβέρνηση και μάλιστα την παρουσιάζουν και ως άνεση. Τι να πει κανείς όταν ο αρμόδιος υπουργός Οικονομικών ξοδεύει σχεδόν όλο του τον χρόνο για να δίνει συνεντεύξεις στις οποίες ούτε λίγο-ούτε πολύ λέει πως κοροϊδεύουμε τους ξένους με διάφορες ντρίμπλες και κόλπα, χωρίς πραγματικά μέτρα και τήρηση δεσμεύσεων.

Μία συνεδρίαση της Κοινοβουλευ­τικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, όπου οι περισσότεροι βουλευτές τα έψαλαν για τα καλά στην κυβέρνηση, αποδείχτηκε αρκετή για να αρχίσουν και πάλι οι περιστροφές και τα αδιέξοδα. Με ευχές και προσδοκίες δεν μπορεί να πληρωθούν οι υποχρεώσεις των επόμενων μηνών, αν δεν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και δεν ληφθούν εγκαίρως τα μέτρα που προβλέπει και το μεταβατικό μνημόνιο.

Οσο καλλιεργούνται ακόμη ψευδαισθήσεις και οι υπουργοί περιπαίζουν τους βουλευτές με διάφορα αστεία επιχειρήματα του τύπου «δεν είναι αυτό που νομίζετε», η κατάσταση θα γίνεται διαρκώς και πιο επικίνδυνη για τον τόπο, ενώ οι ξένοι θα μεγεθύνουν τις απαιτήσεις τους λόγω αμφιβολιών και της κρίσης εμπιστοσύνης.

Η κυβέρνηση μοιάζει να μην ξέρει τι θέλει και πελαγοδρομεί σε μία Βαβέλ από μισές αλήθειες έως ολόκληρα ψεύδη, ενώ σπαταλά τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο για επικοινωνιακούς λόγους, μένοντας ακάλυπτη στην ουσία των κρίσιμων εβδομάδων που ακολουθούν. Αν δεν αλλάξουν τάχιστα προσανατολισμό, ο χρόνος θα απειλεί επικίνδυνα τη χώρα και θα θέτει εκ νέου σε αμφισβήτηση την ομαλή της πορεία.