Το τρίτο λάθος

Το πρώτο λάθος ήταν η «αποκλειστική συνέντευξη» στη ΝΕΡΙΤ. Ακολούθησε το δεύτερο λάθος που ήταν εκείνη η κακοστημένη «τυχαία συνάντηση» του πρωθυπουργού με δημοσιογράφους. Και τώρα ήρθε και το τρίτο λάθος, η άρνηση του Α. Σαμαρά ν' ανταποκριθεί στην πρόκληση του Α. Τσίπρα για τηλεοπτική αναμέτρηση. Είναι προφανές ότι στον επικοινωνιακό τομέα κάτι δεν πάει καλά στη Νέα Δημοκρατία.

Δεν δέχεται, λέει, ο Σαμαράς να συνομιλήσει με τον Τσίπρα λόγω των επιδόσεων του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ στη συκοφαντία και τη λάσπη. Σεβαστή η άποψή του αλλά μόνο στο επίπεδο των κοινωνικών σχέσεων. Εκεί ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να επιλέγει τους συνομιλητές. Αλλά στην πολιτική τα πράγματα διαφέρουν. Εκεί κανένας δεν επιλέγει τον συνομιλητή του. Του τον επιβάλλει το εκλογικό σώμα και είναι υποχρεωμένος να τον αποδεχτεί.

Και για όποιον έχει τις επιφυλάξεις ή τις αντιρρήσεις του, υπάρχει το προηγούμενο Παπανδρέου-Μητσοτάκη. Δεν έφτασε, ούτε και πρόκειται να φτάσει, η αντιπαλότητα Σαμαρά-Τσίπρα στα επίπεδα της δικής τους. Αλλά, όταν χρειάστηκε, και στο ίδιο τραπέζι κάθισαν, και σε κυβερνητική συνεργασία προχώρησαν. Αυτό επέβαλλαν οι περιστάσεις και αυτό έκαναν.

Εξάλλου, υπάρχει κι άλλος λόγος, ιδιαίτερα σοβαρός, εξαιτίας του οποίου, ειδικά για τη ΝΔ, το debate δεν είναι απλώς χρήσιμο, είναι και αναγκαίο. Ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται στις δημοσκοπήσεις και η ΝΔ πασχίζει να κλείσει την ψαλίδα. Ενα debate ή -γιατί όχι;- και δεύτερο θα τη βοηθούσε να το καταφέρει. Ιδιαίτερα όταν οι προβαλλόμενοι από τον Τσίπρα και τους επιτελείς του χειρισμοί για την «επόμενη μέρα» είναι τέτοιοι που αφήνουν τεράστια περιθώρια πολιτικής εκμετάλλευσης.

Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ ν' απαντήσει σε κρίσιμα ερωτήματα, όπως η χρηματοδότηση του προγράμματός του και η αντίδρασή του στις βέβαιες αρνήσεις των εταίρων ν' αποδεχθούν τις αξιώσεις του, μόνο μέσα από μια τέτοια διαδικασία θ' αναδειχθούν. Κι αυτή την ευκαιρία, που μάλιστα του προσφέρεται, ο Σαμαράς όχι μόνο δεν την αρπάζει από τα μαλλιά αλλά αρνείται και να τη χρησιμοποιήσει. Δυστυχώς στην πολιτική, όπως και στη ζωή, δεν σου έρχονται όλα έτοιμα. Κάπου κάπου χρειάζεται να κάνεις κι εσύ κάτι.