Συναισθηματική ψήφος
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Το γιατί ψηφίζουμε αυτό που ψηφίζουμε είναι μια περίπλοκη υπόθεση και σε μεγάλο βαθμό η συγκυρία διαδραματίζει τον δικό της ρόλο. Οπωσδήποτε όμως, είτε μας αρέσει να το ακούμε είτε όχι, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει απλώς το συναίσθημα. Εικάζουμε (και νομίζω ότι δεν πρωτοτυπούμε εδώ) πως, για παράδειγμα, ο Γιώργος Παπανδρέου υπερψηφίστηκε το 2009 λόγω επωνύμου – κι αν τελικώς σχηματίσει κόμμα, όσες ψήφους πάρει θα τις πάρει και πάλι λόγω επωνύμου.
Πολύς κόσμος επίσης ψηφίζει ΚΚΕ για συναισθηματικούς λόγους: είναι ένα ιδιότυπο «διαγενεαλογικό τραύμα» που φαίνεται να ξεκινάει από παππού και φτάνει ώς τον εγγονό. Πολλοί ψηφοφόροι του ΚΚΕ αφήνουν κληρονομιά ακόμα και την ακίνητη περιουσία τους στον Περισσό – όπως οι βαθιά θρησκευόμενοι σε μοναστήρια...
Πολύς κόσμος επίσης ψηφίζει ΚΚΕ για συναισθηματικούς λόγους: είναι ένα ιδιότυπο «διαγενεαλογικό τραύμα» που φαίνεται να ξεκινάει από παππού και φτάνει ώς τον εγγονό. Πολλοί ψηφοφόροι του ΚΚΕ αφήνουν κληρονομιά ακόμα και την ακίνητη περιουσία τους στον Περισσό – όπως οι βαθιά θρησκευόμενοι σε μοναστήρια...
Ανάλογα, οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας πολύ δύσκολα θα αλλαξοπιστήσουν, όσο δυσαρεστημένοι κι αν είναι. Γενικά, τα παλαιά κόμματα έχουν εγκαθιδρύσει έναν συναισθηματικό κόσμο απ’ τον οποίο δύσκολα μπορεί να αποκοπεί κάποιος. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, είδαμε απίθανες μετακινήσεις και άλματα, ενώ νέα σχήματα, όπως το «Ποτάμι», δεν έχουν πίσω τους ιστορία τέτοια που να προϋποθέτει και αντίστοιχη συναισθηματική δεξαμενή.
Τηρουμένων των αναλογιών, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι νέο κόμμα – περίπου. Και εκεί όμως, φαίνεται πως το συναίσθημα περισσεύει. Τόσο που ακούμε ψηφοφόρους του (άνθρωποι που παραδοσιακά ψήφιζαν κάποτε το λεγόμενο ΚΚΕ Εσωτερικού) να επιμένουν να τον ψηφίσουν και ας μην τους αρέσουν όσα ακούνε από τους ιθύνοντες της Κουμουνδούρου. Η κύρια επιχειρηματολογία των ψηφοφόρων αυτών στο εύλογο ερώτημα «τότε γιατί τους ψηφίζεις;» είναι ότι «ναι μεν λένε αυτά τα τρελά, αλλά όταν γίνουν εξουσία, δεν θα πράξουν όσα λένε». Η παλαβή αυτή άποψη ακούγεται πολύ τον τελευταίο καιρό.
Φαίνεται πως, επειδή σε κανέναν δεν αρέσει να λέει ότι ψηφίζει αυτό που ψηφίζει για λόγους καρδιάς, σκαρφίζεται απίθανες δικαιολογίες προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Διότι είναι όντως απίθανο: να ψηφίζεις ένα κόμμα όχι για να επιβεβαιώσει τον προεκλογικό του λόγο, μα για να τον διαψεύσει!
Αβυσσος η ψυχή του ψηφοφόρου.
Τηρουμένων των αναλογιών, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι νέο κόμμα – περίπου. Και εκεί όμως, φαίνεται πως το συναίσθημα περισσεύει. Τόσο που ακούμε ψηφοφόρους του (άνθρωποι που παραδοσιακά ψήφιζαν κάποτε το λεγόμενο ΚΚΕ Εσωτερικού) να επιμένουν να τον ψηφίσουν και ας μην τους αρέσουν όσα ακούνε από τους ιθύνοντες της Κουμουνδούρου. Η κύρια επιχειρηματολογία των ψηφοφόρων αυτών στο εύλογο ερώτημα «τότε γιατί τους ψηφίζεις;» είναι ότι «ναι μεν λένε αυτά τα τρελά, αλλά όταν γίνουν εξουσία, δεν θα πράξουν όσα λένε». Η παλαβή αυτή άποψη ακούγεται πολύ τον τελευταίο καιρό.
Φαίνεται πως, επειδή σε κανέναν δεν αρέσει να λέει ότι ψηφίζει αυτό που ψηφίζει για λόγους καρδιάς, σκαρφίζεται απίθανες δικαιολογίες προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Διότι είναι όντως απίθανο: να ψηφίζεις ένα κόμμα όχι για να επιβεβαιώσει τον προεκλογικό του λόγο, μα για να τον διαψεύσει!
Αβυσσος η ψυχή του ψηφοφόρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου