Η γλώσσα της εξουσίας

Η γλώσσα της εξουσίας υποτιμώντας τους πολίτες επιδιώκει τη μετατροπή τους σε «εξαπατημένους παλιάτσους» παραμορφώνοντας τις λέξεις και την πραγματικότητα. Με δογματικότητα και απολυτότητα επιδιώκει να μηδενίσει την κριτική σκέψη μέσα από τη χρήση εννοιών με φορτισμένο περιεχόμενο, όπως πατρίδα, έθνος, αλλά και ΕΕ, σταθερότητα, ανάπτυξη κ.λπ. Η καταιγιστική προπαγάνδα για τον μονόδρομο της ΕΕ σε συνθήκες σκληρής δεσποτείας και βαρβαρότητας που έχουν οδηγήσει στην απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας και εξαθλίωσης του λαού αποσκοπεί στην ολοκληρωτική χειραγώγησή του.

Ειδικότερα η ΝΔ, ο βασικός πόλος της συγκυβέρνησης, κλιμακώνει τα εκβιαστικά διλήμματα στο όνομα της σταθερότητας και της ομαλότητας διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, προετοιμάζοντας το έδαφος για να συνεχίσει την πολιτική της λιτότητας και την ενίσχυση της επιτήρησης και της διατήρησης ενός νεοαποικιακού καθεστώτος. Η ραγδαία φτωχοποίηση του λαού σε συνδυασμό με την κονιορτοποίηση βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας παρουσιάζεται ως «success story», «το μεγαλύτερο νοικοκύρεμα κράτους που έχει γίνει ποτέ στην Ιστορία». Με την επίκληση στο συναίσθημα και την έξαρση της κινδυνολογίας επιδιώκει να εκβιάσει και να εκφοβίσει σπέρνοντας τον τρόμο για την επερχόμενη «χρεοκοπία» εάν χάσει τις εκλογές, υιοθετώντας μια αντικομμουνιστική ρητορική της μετεμφυλιακής περιόδου συνοδευόμενη από ρατσιστικά παραληρήματα και την ατζέντα της ακροδεξιάς, αποδίδοντας στον ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηριστικά που δεν έχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που από τους πολιτικούς του προγόνους ομνύει νυχθημερόν στο όνομα της ΕΕ αποσιωπώντας την πολύπλευρη εξάρτηση της χώρας και διακηρύττει υπέρ της «υγιούς επιχειρηματικότητας» και ότι «δεν σκοπεύει να προβεί σε μονομερείς ενέργειες» και έχει «προτάσεις επωφελείς για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη», αναγορεύεται από την προπαγάνδα της ΝΔ σε αντισυστημική και «αντιευρωπαϊκή» δύναμη.

Από την άλλη, οι προσδιορισμοί και οι αναφορές στην «κυβερνώσα Αριστερά», στην «Αριστερά της ευθύνης» και άλλα, αποκρύπτουν τον πραγματικό ρόλο της Αριστεράς, που δεν είναι ο εξωραϊσμός του καπιταλισμού αλλά η ανατροπή του.

Πέρα από τους μύθους που προβάλλει η γλώσσα της εξουσίας και κάθε «αριστερή» προπαγάνδα, η αλήθεια είναι ότι οι επερχόμενες εκλογές δεν μπορούν να δώσουν λύση στα μεγάλα προβλήματα. Λύση μπορεί να δοθεί μόνο με τη συγκρότηση ενός παλλαϊκού μετώπου αντίστασης και ανατροπής της πολιτικής της εξάρτησης και της φτώχειας που εκπορεύεται από την ΕΕ και τα κέντρα εξάρτησης της χώρας που ασκούν την πραγματική εξουσία ανεξάρτητα από τους κυβερνητικούς διαχειριστές.