Τις επόμενες τρεις μέρες στη Βουλή θα λεχθούν πολλά.

Αυτό που έχει όμως ιδιαίτερη σημασία είναι να εξηγήσει η κυβερνητική πλειοψηφία και ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς ποιο είναι το σχέδιό του για τη μετά το μνημόνιο εποχή αλλά και πώς θα φτάσουμε σε αυτή χωρίς κλυδωνισμούς. Οι προσεκτικές είναι αλήθεια υποσχέσεις της κυβέρνησης για σταδιακή μείωση της φορολογικής καταιγίδας δεν αρκούν αν δεν συνοδεύονται και από πολιτικές για την οικονομική ανάταξη της χώρας, που ενώ σημειώνει άλματα προόδου στα δημοσιονομικά, στην πραγματική οικονομία η κατάσταση παραμένει τραγική.

Εδώ είναι που και οι δύο κυβερνητικοί εταίροι έχουν χρέος να περιγράψουν και να υλοποιήσουν πολιτικές που θα κάνουν τη διαφορά από την εποχή της σκληρής λιτότητας στη νέα φάση της σταθεροποίησης και ανάκαμψης. Ο κ. Ευ. Βενιζέλος έχει κάνει πολλές αναφορές σε αυτή την προοπτική, αλλά απαιτείται περαιτέρω εξειδίκευση και μέτρα όχι γενικές εξαγγελίες.

Από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Αλ. Τσίπρας, που επιχειρεί μια λογική στροφή προς τον ρεαλισμό πέρα από τους συνηθισμένους αφορισμούς για τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης, οφείλει να εξηγήσει χωρίς υπεκφυγές το σχέδιό του. Με τη λογική τού «πάμε και βλέπουμε» απλώς επιτείνεται η σύγχυση και καλλιεργούνται ψευδαισθήσεις που μόνο ζημιά προκαλούν στην πολιτική και στους πολιτικούς. Ακόμη και για τον λαϊκιστικό ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μην υπάρχουν απαντήσεις σε καυτά θέματα όπως για παράδειγμα στο χρέος όπου κάθε στέλεχος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει και μια δική του θεωρία. Η ηγεσία, που μοιάζει να αντιλαμβάνεται τα δεδομένα και τις ελάχιστες δυνατότητες ελιγμών που έχει, οφείλει να εκπαιδεύσει και τους δικούς της ώστε να εγκαταλειφθεί ο στρουθοκαμηλισμός. Σε κάθε περίπτωση τις επόμενες τρεις μέρες στη Βουλή θα λεχθούν πολλά αρκεί να λεχθούν και τα σωστά χωρίς ασκήσεις κομματικού πατριωτισμού.