Μπορεί να μας βοηθήσει άμα δούμε διαφορετικά τη ζωή.

Από τη μια έχουμε τον ΕΝΦΙΑ, που τρελαίνει κόσμο και κοσμάκη, και από την άλλη έχουμε τη χρυσόσκονη των φορολογικών ελαφρύνσεων. Οι συγκυβερνώντες χρησιμοποιούν τερτίπια διάσωσης και επικοινωνιακά παιχνίδια και ζητούν να τους εμπιστευτούμε. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά οι εκλογές. Ετσι κι αλλιώς μειοψηφικά συγκυβερνούν. Το πρόβλημα όμως είναι άλλο: βρισκόμαστε σε τόσο μεγάλη κρίση που το αποτέλεσμα δεν θα βγει από την κάλπη. Αν ο ελληνικός λαός και οι ψηφοφόροι δεν ενεργοποιηθούν και δεν αναλάβουν τις ευθύνες τους διά της συμμετοχής τους μέσα στην ίδια την κοινωνία, τότε πάλι θα απογοητευθούν και δεν θα τους σώσει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, που για πολλούς έχει γίνει αναγκαία επιλογή.

Οι συγκυβερνώντες πάσχουν από πολιτική βούληση και κάθε μέρα εκτίθενται με τα ημίμετρα που παίρνουν και με τη δήθεν αντίσταση που προβάλλουν στους μνημονιακούς και από την άλλη δηλώνουν πως θα τηρηθούν στο ακέραιο οι συμφωνίες. Γλιτώσαμε, μας λένε, από τη χρεοκοπία. Και πώς γίνεται να είμαστε ήδη χρεοκοπημένοι; Και μάλιστα σε βάθος χρόνου, που σημαίνει κι εμείς, και τα παιδιά μας, και τα εγγόνια μας.

Ο πλούτος της πατρίδας μας είναι η ομορφιά και η θέση που βρίσκεται. Η αξιοποίηση παραγωγική, δημιουργική, σε συνδυασμό με τον ανθρωπιστικό, ιστορικό και πνευματικό πολιτισμό της, δεν μπορεί να ξεπουληθεί, δεν περιορίζεται στην Αμφίπολη, βρίσκεται παντού. Το ξεκατίνιασμα από τη μια και το ξεπούλημα από την άλλη πρέπει να τελειώνουν. Δεν είμαστε τουρίστες της ζωής, ούτε γκαρσόνια που εξυπηρετούν τα πάνω από 20 εκατομμύρια που επισκέπτονται τη χώρα μας με τη μαζική τουριστική μέθοδο των «δαχτυλιδιών» και των «βραχολιών». Είμαστε πολίτες και θα πρέπει να σεβόμαστε ό,τι μας παραδόθηκε. Γι' αυτό ο πολιτισμός, η αξιοπρέπεια και οι αξίες της ζωής εμπεριέχουν ή θα έπρεπε να εμπεριέχουν πάνω από όλα την ελευθερία που, από ό,τι φαίνεται, τη φοβόμαστε, γι' αυτό δεχόμαστε σε μεγάλο βαθμό να είμαστε υποτακτικοί.

Τη δικαιοσύνη, που, από ό,τι φαίνεται, δεν είναι τυφλή, θα πρέπει να την επιβάλλουμε, καθώς και την ισότητα μέσα στο διαφορετικό που είμαστε ο καθένας. Η κρίση δεν μπορεί να βγάζει από μέσα μας ό,τι κακό έχουμε. Μπορεί να μας βοηθήσει άμα δούμε διαφορετικά τη ζωή, να συναντήσουμε τον εαυτό μας μέσα στο συνυπάρχειν της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας, της οποίας οφείλουμε να της δώσουμε νόημα και περιεχόμενο διά της συμμετοχής μας μέσα στην κοινωνία που ζούμε.