Ας περιμένουν

Λογικό και απαραίτητο είναι να τρέφουν φιλοδοξίες οι πολιτικοί. Αυτό είναι άλλωστε και το κίνητρο της ενασχόλησης με τα κοινά. Αν κρίνεις ότι είσαι ικανός να προσφέρεις, λογικό είναι να θέλεις αλλά και να επιδιώκεις να καταλάβεις τη θέση εκείνη, κατά το δυνατόν υψηλότερη, που θα σου επιτρέψει ν' αποδείξεις τις όποιες ικανότητές σου.

Μόνο που όλα αυτά δεν μπορεί να επιδιώκονται αν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις εκείνες που να τα καθιστούν εφικτά. Και πολύ περισσότερο χωρίς ν' απειλείται η ομαλή πορεία των πολιτικών πραγμάτων. Γιατί εκείνο που πρέπει να μετράει είναι το καλό του τόπου και όχι η καριέρα του κάθε πολιτικού.

Τα λέω αυτά γιατί τελευταία ακούγονται από πολλούς απόψεις που κατατείνουν στον σχηματισμό άλλης κυβέρνησης και με άλλον πρωθυπουργό. Προσωπικά δεν θα είχα καμιά αντίρρηση να συμβεί. Θα το καλόβλεπα μάλιστα. Αλλά είναι κάτι που δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει γιατί δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να γίνει. Είτε αρέσει, είτε όχι, σε όσους διακινούν την άποψη αυτή, η προοπτική της συγκρότησης κυβέρνησης εθνικής ενότητας είναι ανέφικτη από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δέχεται την όποια συνεργασία με τις λεγόμενες «μνημονιακές δυνάμεις».

Μακάρι ν' άλλαζαν άποψη στην Κουμουνδούρου και ν' αποδεικνυόταν δυνατός ο σχηματισμός της κυβέρνησης με συμμετοχή όλων των δημοκρατικών κομμάτων που εκπροσωπούνται στη Βουλή. Δεν διαφαίνεται, όμως, προοπτική για κάτι τέτοιο. Αρα εκείνο που εμμέσως ζητείται είναι να πάμε σε κυβέρνηση που θα συγκροτείται και πάλι από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά τα ηνία της δεν θα είναι στα ίδια χέρια.

Αλλά κι αυτό είναι αδύνατον. Διότι, καλώς ή κακώς, αυτοί που ηγούνται της σημερινής κυβέρνησης διαθέτουν την εμπιστοσύνη της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών των κοινοβουλευτικών τους ομάδων. Ενδεχομένως οι όποιοι φιλοδοξούν να τους διαδεχθούν ή ν' αναλάβουν σοβαρό ρόλο στη διακυβέρνηση του τόπου μπορεί να είσαι σε θέση ν' ανατρέψουν την κυβέρνηση αίροντας την εμπιστοσύνη τους σ' αυτήν, αλλά δεν είναι σε θέση να την υποκαταστήσουν.

Ας σταματήσουν, λοιπόν, τα παιχνίδια. Ιδιαίτερα τώρα που κάπου έχουμε φτάσει. Οι φιλοδοξίες μπορεί να περιμένουν.