Στο σχολείο διδάσκουμε τα παιδιά μας μαθηματικά πανεπιστημιακού επιπέδου - που κανείς δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει στη ζωή του εκτός κι αν δεν γίνει αστρονόμος- τους πιέζουμε να μάθουν κάποιες απίστευτες ανθυπολεπτομέρειες από την ιστορία του Βυζαντίου ή την θρησκευτική αρετή των αγίων , το μήκος των ποταμών και ο ύψος των ορέων. Αλλά αρνούμαστε να τους μαθαίνουμε τα βασικά: να μπορούν να γράψουν μία επιστολή , να μπορούν να μιλήσουν μπροστά σε ένα πολυμελές ακροατήριο, να μπορούν να αντεπεξέλθουν σε ατύχημα , να μάθουν να ακούν τους συνεργάτες τους και αύριο τους συντρόφους τους .
Την ίδια στιγμή η τεχνολογία με δική μας ενθάρρυνση τα έχει καταπιεί όλα. Έτσι οι νέες γενιές- ιδιαίτερα αυτές που μεγαλώνουν στις πόλεις- μπορεί να παίζουν στα δάχτυλα τα κινητά τηλέφωνα και τις ταμπλέτες , μπορεί να σερφάρουν με χαρακτηριστική ευκολία στο ίντερνετ και να είναι πρωταθλητές στις δεξιότητες που χρειάζεται ένα ποντίκι ηλεκτρονικού υπολογιστή αλλά πολύ συχνά έχουν πλήρη άγνοια από βασικά ζητήματα της ζωής που δεν έχουν σχέση με τις ψηφιακές οθόνες τους.
Οι περισσότεροι μαθητές γνωρίζουν π.χ. τα μοντέλα και τα τεχνικά χαρακτηριστικά των κινητών τηλεφώνων , , των αυτοκινήτων, των ακουστικών μουσικής και των MP3 αλλά δεν γνωρίζουν το κυκλάμινο, τον σπίνο, τον σαργό, το μουλάρι, το μελτέμι. Ξέρουν να χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά όλα τα πυροβόλα όπλα ή να προσπεράσουν με 300 χιλιόμετρα στη στροφή αλλά δεν ξέρουν σχεδόν τίποτα από τον φυσικό κόσμο στον οποίο μεγαλώνουν . Δεν ξέρουν να μαζέψουν χόρτα , να γουλιάσουν ένα χταπόδι -πόσο μάλλον να το πιάσουν, να καθαρίσουν ένα ψάρι ή να ανοίξουν έναν αχινό, να φυτέψουν ένα λουλούδι ,να ανακουφιστούν από το τσίμπημα μιας μέδουσας, να διασχίσουν ένα ποτάμι…
Δυστυχώς το εκπαιδευτικό μας σύστημα -σε όλες τις βαθμίδες - δίνει κάθε μέρα εξετάσεις και μένει μετεξεταστέο. Γιατί η ζωή πέρα από διαφορικές εξισώσεις και κβαντική μηχανική είναι -κυρίως - όλα τ άλλα για τα οποία αρνούμαστε να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου