Η επίδοση του «χρίσματος»

Οι διαδικασίες που βρίσκονται εν εξελίξει εν όψει των εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως ανέδειξαν την παθογένεια του πολιτικού συστήματος. Κάποιες από τις υποψηφιότητες που εξήγγειλε ο κ. Αλέξης Τσίπρας προκάλεσαν τη βίαιη αντίδραση των τοπικών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά το κόμμα αυτό είναι ούτως ή άλλως ανορθόδοξο· το διακρίνει μία χαλαρή ενότητα. Εξάλλου, η κακοφωνία στην Αριστερά είναι φαινόμενο απολύτως σύνηθες, με εξαίρεση τη μονολιθικότητα του ΚΚΕ.
 Ούτως ή άλλως, και ενώ οι ενδείξεις δείχνουν ότι έχει πιθανότητες να διεκδικήσει την εξουσία –ή, εν πάση περιπτώσει, να αναδειχθεί πρώτο κόμμα στις εθνικές εκλογές, οψέποτε διεξαχθούν–, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να λειτουργεί συχνά σαν μία φοιτητική ομάδα καταλήψεων.

Από την άλλη πλευρά, η όποια ενασχόληση με την «παρουσία» του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως υπάρχει κίνδυνος να εκληφθεί ως προσβολή στη νοημοσύνη του μέσου Ελληνα πολίτη. Το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου έπαυσε ουσιαστικώς να υφίσταται.

Απομένουν, κατά συνέπεια, τα πάθη της Δεξιάς. Η διαχείριση του θέματος των εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως από τη Ν.Δ. υπήρξε απλώς ακατανόητη. Αντί ενιαίας μετωπικής αντιπαραθέσεως με τον ΣΥΡΙΖΑ –λόγω του κλίματος πολώσεως που έχει διαμορφωθεί– ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Αντώνης Σαμαράς επέλεξε να θέσει, άνευ λόγου, θέμα «νομιμοφροσύνης» κάποιων στελεχών προς το πρόσωπό του.