Ο αναβρασμός υπάρχει μέσα στην κοινωνία.

Μεσόγειος ζει σε μια ρευστή και εκρηκτική κατάσταση.

Ο από βορρά κομμουνιστικός κίνδυνος έχει εκλείψει, οι μισθοί στη Βουλγαρία που έγινε μέλος της Ενωμένης Ευρώπης είναι εξευτελιστικοί και πράγματι υπάρχει κίνδυνος βουλγαροποίησης ή κινεζοποίησης των μισθών των όποιων εργαζομένων έχουν απομείνει να εργάζονται, καθότι οι απολύσεις στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα δεν έχουν τέλος, ούτε η μείωση των μισθών των συνταξιούχων.

Τώρα, όμως, με τα μέτρα που παίρνονται κι αυτά που θα ακολουθήσουν μπορούμε να πούμε πως έχει επιβληθεί «ο καπιταλιστικός κομμουνισμός» που παίρνει σπίτια διά των πλειστηριασμών, με τους οριζόντιους φόρους και με την «κατάργηση» της ατομικής και οικογενειακής ιδιοκτησίας και αυτό θα φανεί στην επαρχία, όπου τα χωράφια θα περάσουν στους λεγόμενους επενδυτές.

Ζούμε σε μια κατάσταση -μας λένε- έκτακτης ανάγκης, η οποία θα διατηρείται για απροσδιόριστο χρόνο. Ζούμε τη δικτατορία της καθημερινής επιβίωσης, όπου οι συνάνθρωποι δεν ντρέπονται πλέον να κρύψουν την ένδειά τους.

Ο αναβρασμός υπάρχει μέσα στην κοινωνία, μόνο που δεν πρέπει να γίνει εκτονωτικό ξέσπασμα. Από τον Σεπτέμβριο χρειάζεται να στηθούν τα κοινωνικά αντίδοτα στην κρίση και να προκύψει μέσα από την πραγματικότητα το πολιτικό υποκείμενο της ριζικής ανατροπής.